της Δρος. Άννας Κωνσταντινίδου*

Σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους λοιπόν, στην Ελλάδα τις Ένοπλες Δυνάμεις τις διοικεί η στρατιωτική ηγεσία τους και τελούν υπό την πλήρη διοίκηση του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, με τα καθήκοντα και τις αρμοδιότητες τόσο αυτού όσο και των Αρχηγών των Γενικών Επιτελείων Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας να καθορίζονται επακριβώς, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλες τις ευνομούμενες δημοκρατίες δυτικού τύπου, οι οποίες για ευνόητους λόγους και κατά νόμο προσδιορίζουν επακριβώς μεταξύ άλλων και τον πολιτικό έλεγχο της λειτουργίας τους.

Επιπλέον όλων αυτών, γενικά αλλά και ειδικότερα στα κράτη που αντιμετωπίζουν σοβαρές προκλήσεις ασφάλειας και άμυνας, όσοι ασχολούνται με τις Ένοπλες Δυνάμεις είθισται να μοχθούν και να ανησυχούν για την εύρυθμη και κατά νόμο λειτουργία τους, ώστε να είναι πάντα ισχυρές και αξιόμαχες για ευνόητους λόγους και πάλι, και μάλιστα πέρα από πολιτικές και προσωπικές σκοπιμότητες, οι οποίες όταν συνδυάζονται προκαλούν σοβαρές στρεβλώσεις και έκρυθμες καταστάσεις.

Μην παρεξηγηθώ, δεν ανησυχώ για την ισχύ της Δημοκρατίας μας. Απλά εκπλήσσομαι με όλους αυτούς τους αφυπηρετήσαντες των Ενόπλων Δυνάμεων, οι οποίοι είτε επώνυμα είτε ανώνυμα αλλά με επώνυμο τρόπο έκφρασης, “δεν μοχθούν” για τίποτε άλλο εκτός από το να πλήξουν το κύρος των Ενόπλων Δυνάμεων και της ηγεσίας τους.

Και δεν αναφέρομαι μόνο για εκείνους με τα εμφανή απώτερα προσωπικά και πολιτικά κίνητρα, αλλά και για εκείνους που η εγωπάθεια και η αυταρέσκειά των μερικών δευτερολέπτων δημοσιότητας τους θολώνει την κρίση καθιστώντας τους αντικείμενο εκμετάλλευσης των γνωστών επιτήδειων και των εγκάθετων ιστολογίων, που στον βωμό των συμφερόντων που εξυπηρετούν ανερυθρίαστα και των κλικ που αποφέρουν διόλου ευκαταφρόνητα έσοδα, φορτώνονται στην πλάτη όλων εκείνων που νομίζουν ότι άμα γράψουν κάτι “ευφάνταστο” (ειρωνικά αναγράφεται η λέξη), θα γίνουν ξαφνικά πιο σημαντικοί!

Και πρώτος από όλους εκείνος που κατά την διοίκηση του Σώματος Στρατού της πρώτης γραμμής που του εμπιστεύτηκε η Πατρίδα, του συνέλαβαν κάτω από τη μύτη του και παρά τα προειδοποιητικά σημάδια που θα έπρεπε να τον συνεγείρουν, δύο στελέχη μας που κρατήθηκαν για έξι μήνες στις φυλακές της γείτονος. Και αντί να παραιτηθεί από ευθιξία ή να  αποστρατευτεί πάραυτα, κατέληξε Αρχηγός του Κλάδου του και κάνει τώρα τον τιμητή και τον κήνσορα και μας δίνει και μαθήματα για αμυντικό εξοπλισμό που είναι ολοφάνερο ότι ούτε τον γνωρίζει, ούτε και θέλει να τον μάθει. Και χρησιμοποιεί και πρώτο πληθυντικό πρόσωπο… “απορρίψαμε” τα AAV-7 μας λέει, αλλά δεν μας λέει με ποιους μαζί τα απέρριψε! Και μας επαναλαμβάνει όλα εκείνα τα καταστροφολογικά που έχουν καταρριφθεί όχι μία αλλά πολλές φορές και μάλιστα από έγκριτους αρθρογράφους και ερευνητές του θέματος, αλλά και από εκτεταμένη αρθρογραφία του διεθνούς αμυντικού τύπου.

Στρατευμένος πολιτικά ο συγκεκριμένος κύριος και έχω να αναφέρω ότι τουλάχιστον έχει το θάρρος να εκφράζεται επώνυμα. Ίσως όμως και να μην είναι θάρρος τελικά, αλλά αδυναμία κατανόησης της σοβαρότητας των περιστάσεων. Φυσικά, είναι παραπάνω από εμφανής η προσωπική του έχθρα έναντι του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, όπως βεβαίως και η πολιτική του τοποθέτηση. Άλλωστε, είναι κομματικά ενταγμένος στην αντιπολίτευση και για αυτό θα μπορούσα να κατανοήσω κάποιο λογύδριό του στο πλαίσιο της ευρύτερης πολιτικής αντιπαράθεσης. Αυτό όμως που κάνει ο συγκεκριμένος κύριος είναι απολύτως κατακριτέο, διότι ουσιαστικά προσπαθεί αφενός να παραπλανήσει την κοινή γνώμη για τις δυνατότητες ενός υπερπολύτιμου συστήματος, αφετέρου να κλονίσει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στην στρατιωτική μας ηγεσία. Και αυτό δεν του συγχωρείται με τίποτα!

Δεύτερος επώνυμος κύριος και αφυπηρετήσας της Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος ασχολείται και αυτός με τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ για να του αποδώσει κάποιο ασαφές (πάντα) απώτερο κίνητρο σε ότι αφορά σε συνταξιοδοτικά θέματα του προσωπικού των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων και στα ταμεία τους, με εκτενείς αναφορές σε υποθέσεις που ενδεχομένως να υπόκεινται σε δικαστική διερεύνηση που καμία σχέση δεν έχει φυσικά με τον Στρατηγό Φλώρο, και επί των οποίων δεν είναι δυνατό να εκφράσω άποψη. Πώς θα μπορούσα άλλωστε; Αυτό όμως που έχω να αναφέρω διαβάζοντας το άρθρο του συγκεκριμένου κυρίου, είναι ότι δύσκολα θα μπορούσα να βρω κείμενο που θα καταφερόταν με τέτοιο μένος κατά του προσωπικού ενός Κλάδου των Ενόπλων Δυνάμεων και εν προκειμένω του Στρατού Ξηράς, με τέτοιο αήθη και έωλο τρόπο, αλλά και με τέτοια ακραία αντισυναδελφικότητα. Πραγματικά δεν έχω λόγια για τις εκφράσεις του και για τον τρόπο σκέψης του. Το μόνο που έχω να αναφέρω είναι ότι είναι άλλο να εκφράζεις άποψη λιγότερο ή περισσότερο εμπεριστατωμένη, και άλλο να ρίχνεις λάσπη στον ανεμιστήρα και να τον γυρνάς και προς όλες τις κατευθύνσεις για να σιγουρέψεις ότι δεν θα μείνει κυριολεκτικά κανένας χωρίς τουλάχιστον ένα λεκέ πάνω του!

Ο τρίτος κύριος κράτησε την ανωνυμία του, όχι με πολύ μεγάλη επιτυχία όμως. Εμφανής η ιδιότητα του αφυπηρετήσαντος “ναυάρχου” του Πολεμικού Ναυτικού και μάλιστα από το απώτατο παρελθόν. Ο Bon Viveur κύριος είναι εμφανής λάτρης της εποχής “της Αλίκης στο Ναυτικό”, των στυλιζαρισμένων δεξιώσεων, των καρτ-ποσταλικών ενσταντανέ, του Βρετανικού Ναυτικού και του Βασιλικού Οίκου του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά και κατά του αμερικανικού προτύπου στολών και βεβαίως τελείως κατά των Αρχηγών ΓΕΕΘΑ προελεύσεως Στρατού Ξηράς!

Φυσικά, αποδίδει στο Πολεμικό Ναυτικό και τους αξιωματικούς του και μόνον όλες τις αρετές αυτού του κόσμου και μαζί με αυτές και την ακατάληπτη (οφείλω να ομολογήσω) “αρετή της ανυποταξίας”, που όπως μας λέει συνδέεται με μια “ιδιότυπη” αλλά “σιδηρά πειθαρχία” επί πλοίου, αλλά προφανώς όχι εκτός αυτού θα συμπληρώσω εγώ. Χαρακτηριστικό της άλλης “εποχής” στην οποία ζει ο “ναύαρχος”, είναι ότι αποδίδει επίσης μόνον στους αξιωματικούς του Ναυτικού “έντονο δημοκρατικό πνεύμα” και επ ουδενί στους αξιωματικούς των άλλων Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων, το οποίο είναι επιεικώς εξωφρενικό και απολύτως εξοργιστικό ειδικά στην εποχή μας.

Εξοργιστική επίσης είναι και η κραυγαλέα επίδειξη πλήρους αδιαφορίας και απόλυτης έλλειψης ενσυναίσθησης για την αυτονόητη εντολή του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ να μην εκτελούνται αποχαιρετιστήριες δεξιώσεις, ενώ η χώρα προσπαθεί να συνέλθει από το πένθος του τραγικού ατυχήματος των Τεμπών. Και επιπλέον αφιερώνει ο συγκεκριμένος κύριος σεβαστό μέρος του άρθρου του σε άκρως κουτσομπολίστικη διάσταση των δεξιώσεων, και δεν αισχύνεται να περιγράψει και τις λεπτομέρειες της επιεικώς απαράδεκτης gossip διάθεσής του, όπως και των σχετικών “ναυτικών ευφυολογημάτων” που τόσο πολύ φαίνεται να του λείπουν, στα οποία προφανώς θεωρεί ότι κάποτε υπήρξε “grand master”.

Και αυτά ενώ ακόμα δεν έχουν στεγνώσει τα δάκρυα, για όλα αυτά τα νέα παιδιά που έχασε η Ελλάδα τόσο -μα τόσο- άδικα!

Και δεν μπορώ να μην αναρωτηθώ πού βρέθηκε όλος αυτός ο εγωκεντρισμός και η εγωπάθεια του απόλυτου αλαζόνα και ευτυχώς επί μακρόν συνταξιούχου του Ναυτικού, που προφανέστατα δεν κατάλαβε ούτε που υπηρέτησε, ούτε που βρίσκεται, ούτε για ποιο πράγμα μιλάει, ούτε βεβαίως τι σημαίνουν αυτά τα θλιβερά που λέει και πρεσβεύει με τέτοια απίστευτη επιπολαιότητα και ελαφρότητα.

Αχαρακτήριστες είναι επίσης οι κυριολεκτικά αδιανόητες υποδείξεις απειθαρχίας που τολμά να απευθύνει προς τον σεβαστό Αρχηγό ΓΕΝ Αντιναύαρχο Δρυμούση έναντι του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Φλώρου, του οποίου υπήρξε τιμημένος Υπαρχηγός επί τριετία (και τι τριετία!), κάνοντάς του μάλιστα και ονομαστική υπόδειξη χρήσης των “αρετών” αφυπηρετήσαντος Επίτιμου Αρχηγού ΓΕΝ, ο οποίος λυπάμαι που το αναφέρω αλλά ουδέν έχει να συνεισφέρει σε όλη αυτή την θλιβερή ιστορία, στην οποία η πειθαρχία δυστυχώς συγχέεται με τον δεσποτισμό (ή την πρωσική πειθαρχία όπως μας λέει ο “ναύαρχος”), η δημοκρατία με την αναρχία και η στρατιωτική δεοντολογία με τη δειλία.

Μάταιη η προσπάθεια όμως και έχουν άριστη γνώση οι Φύλακες! Οι οποίοι είναι και πειθαρχημένοι και απόλυτα δημοκρατικοί και διαπνέονται από στρατιωτική δεοντολογία, σύμφωνα με τον Στρατιωτικό Όρκο που ουδέποτε ξέχασαν και τις στρατιωτικές παραδόσεις των Ενόπλων μας Δυνάμεων που τηρούν με θρησκευτική ευλάβεια!

Και ευτυχώς αυτοί οι πανάξιοι Φύλακες είναι που ασκούν τη χρηστή διοίκηση των Ένοπλων μας Δυνάμεων… για να απαντήσω και στο ρητορικό ερώτημα του τίτλου!

* Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του ΑΠΘ, διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).