Οι εξελίξεις στην υπόθεση των Τεμπών που δικαίως αποτελούν το μείζον ζήτημα της περιόδου, αλλά και αμιγώς πολιτικά γεγονότα όπως η εκλογή νέου Προέδρου Δημοκρατίας, αντί να τα φέρουν σε θέση ισχύος, λειτούργησαν ως μεγεθυντικός φακός.

Οι πολίτες είδαν ξεκάθαρα προβλήματα, αδυναμίες αλλά και τις πραγματικές επιδιώξεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Νέας Αριστεράς αλλά και του ΚΚΕ, της Πλεύσης Ελευθερίας και του Κινήματος Δημοκρατίας, πίσω από την επιθετική και καταγγελτική ρητορική.

Εκθετα

Το αποτέλεσμα είναι τα κόμματα αυτά να είναι πλέον εκτεθειμένα στη μεγάλη πλειονότητα της κοινής γνώμης και εκεί που σχεδίαζαν να ρίξουν την κυβέρνηση Μητσοτάκη με όχημα την υπόθεση των Τεμπών, τώρα να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο να απορριφθούν μη αποτελώντας πλέον εναλλακτική λύση εξουσίας, είτε μεμονωμένα είτε σε μελλοντικά συνεργατικά σχήματα.

Σε μία περίοδο που συζητείται έντονα η πρόθεση οικονομικών και εκδοτικών συμφερόντων να επαναφέρουν τεχνητά την Ελλάδα σε κατάσταση αστάθειας αντίστοιχης αυτής που επικρατούσε το 2011 και το 2012, τα κόμματα της κεντροαριστεράς δείχνουν να απεκδύονται τον ρόλο και τον χαρακτήρα τους και να έλκονται από την προοπτική της «τεχνητής κρίσης» που μπορεί να τους δώσει το πάνω χέρι στην πολιτική σκηνή.

Υιοθετούν ακραία ρητορική, πρωταγωνιστούν σε λαϊκισμό αλλά δεν καρπώνονται στήριξη από την κοινή γνώμη, όπως ο Αλέξης Τσίπρας και η Χρυσή Αυγή στην αρχή της υπερδεκαετούς οικονομικής κρίσης. Και ο λόγος είναι ότι η σημερινή πολιτική, οικονομική και κοινωνική κατάσταση δεν έχει κοινά χαρακτηριστικά με την κατάσταση στη μεγάλη κρίση. Υπάρχουν σαφώς τα ακροατήρια που κινούνται αντισυστημικά, αλλά η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών αναγνωρίζει ότι η χώρα βρίσκεται στην αρχή μίας περιόδου κανονικότητας και αναζητά σταθερότητα και βελτίωση και όχι ξανά χάος.

Το γεγονός ότι ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά δεν τα βρίσκουν στην προσπάθειά τους να χαράξουν κοινό μέτωπο κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη, μικρή σημασία έχει στα πράγματα. Αλλωστε, το πιθανότερο είναι μέχρι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ την άνοιξη, η Νέα Αριστερά να ξαναγυρίσει στον ΣΥΡΙΖΑ και ο Σωκράτης Φάμελλος να αναλάβει ξανά καθήκοντα αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης εντός Βουλής. Ούτε τότε όμως θα αλλάξει κάτι σημαντικά στους πολιτικούς συσχετισμούς.

 Καμία εναλλακτική

Το πιο σημαντικό είναι ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο Σωκράτης Φάμελλος και ο Αλέξης Χαρίτσης, ο καθένας μόνος του αλλά και οι τρεις μαζί, δεν αποτελούν εναλλακτική λύση για την Ελλάδα από τους συντριπτικά περισσότερους Ελληνες πολίτες. Και την ίδια ώρα, το ΚΚΕ αρκείται στη στρατηγική που το φέρνει… τριτοτέταρτο κόμμα και τσακώνεται με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, η Ζωή Κωνσταντοπούλου φλερτάρει και «φλεξάρει» με το 10% στην εκτίμηση ψήφου σηκώνοντας τη γροθιά της στη Βουλή και κάνοντας καβγάδες με το ΚΚΕ και ο Στέφανος Κασσελάκης συνεχίζει να περιφέρεται στα πρωινάδικα ξεχνώντας τη δέσμευσή του για συγκρότηση κοινοβουλευτικής ομάδας, αλλά κομπορρημονώντας ότι εκείνος είναι που έκανε σημαντική τη γιορτή του Αγίου Στεφάνου…

Δεξιός λαϊκισμός

Σημειώνεται ότι σε μία περίοδο που, λόγω της υπόθεση των Τεμπών, η κυβέρνηση βρίσκεται σε εμφανή άμυνα και η αντιπολίτευση συνολικά και αριστερά και δεξιά της Ν.Δ. στην επίθεση, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά δείχνουν να χάνουν δυνάμεις, το ΚΚΕ μένει σταθερό και ενισχύονται η Πλεύση Ελευθερίας, η Ελληνική Λύση και η Φωνή Λογικής. Και αυτό το στοιχείο, η ενίσχυση των δυνάμεων του ακροδεξιού λαϊκισμού, δείχνει να ανησυχεί περισσότερο τη Νέα Δημοκρατία από το ΠΑΣΟΚ…

 ΠΑΣΟΚ

Από αποτυχία σε αποτυχία ο Ανδρουλάκης

Με μία λέξη, οι κινήσεις των ηγετών των τριών κομμάτων, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς, έχουν έως τώρα στεφθεί με… αποτυχία και οι ευκαιρίες που έχουν μπροστά τους να αλλάξουν την κατάσταση δεν είναι πολλές.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος δεν ανέκτησε την εμπιστοσύνη των πολλών ούτε μετά την επανεκλογή του στη θέση του προέδρου, θα αντιμετωπίσει πολύ σύντομα νέο κύμα αμφισβήτησης από εκείνους που θεωρούν ότι έχει κριθεί οριστικά πως δεν έχει τη δυνατότητα να βρεθεί σε θέση να διεκδικήσει την εξουσία. Και επειδή θα επιχειρήσει να το ελέγξει πειθαρχικά, το ΠΑΣΟΚ σύντομα θα μπει σε νέο κύκλο εσωστρέφειας. Υπενθυμίζουμε πως ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ήταν εκείνος που εμφανιζόταν βέβαιος ότι έως το τέλος Φεβρουαρίου το ΠΑΣΟΚ θα είχε υπερβεί το 20% στις δημοσκοπήσεις, ενώ το ΠΑΣΟΚ κινείται στο 15% με 17% στην εκτίμηση ψήφου. Και οι περισσότεροι, στελέχη και ψηφοφόροι, θεωρούν πρωταίτιο τον Νίκο Ανδρουλάκη.

Συζητούν ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης κατάφερε να δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την υπόθεση των υποκλοπών και τελικά να βγει πολιτικά και επικοινωνιακά χαμένος, υποσχέθηκε υπεύθυνη αντιπολίτευση και έβαλε το κόμμα του στη θέση να καταψηφίσει τα μη κρατικά πανεπιστήμια, ενώ έφτασε στο σημείο να αμφισβητήσει δημοσίως την ελληνική δικαιοσύνη, ό,τι δηλαδή λέει ο Κυριάκος Βελόπουλος, για να φανεί αρεστός στη λεγόμενη «αντισυστημική ψήφο». Δέχθηκε μάλιστα και δημοσίως επικρίσεις για αυτό το ατόπημα, ακόμα και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ που εμφανίστηκαν να δυσαρεστούνται από τη ροπή του προέδρου προς τον λαϊκισμό.

ΣΥΡΙΖΑ

 Ο «μεταβατικός» Φάμελλος

Στον ΣΥΡΙΖΑ, ο Σωκράτης Φάμελλος, ελέω Νέας Αριστεράς, έχασε τη μάχη να αναδείξει τη Λούκα Κατσέλη δεύτερη στην ψηφοφορία για την εκλογή του Κωνσταντίνου Τασούλα, δεν κατάφερε ούτε να ανοίξει ουσιαστικό διάλογο με τους εκ ΠΑΣΟΚ υποστηρικτές της συμπόρευσης και της συνεργασίας των «προοδευτικών δυνάμεων» ούτε να εκθέσει το ΠΑΣΟΚ που δεν συναίνεσε στα συνεχή αιτήματα για συνεργασία.

Συνεχίζει κάνοντας δύο βήματα λαϊκισμού και ένα δήθεν υπεύθυνης αντιπολίτευσης, έχοντας καταφέρει να εκνευρίσει τον εν αναμονή Αλέξη Τσίπρα από τη μία και τον Παύλο Πολάκη από την άλλη. Παλεύει ο Σωκράτης Φάμελλος από την ημέρα που εξελέγη πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ να πετάξει από πάνω του τον χαρακτηρισμό του «μεταβατικού προέδρου». Εως τώρα δεν τα έχει καταφέρει. Παλεύει για το 10% στις δημοσκοπήσεις και ο επόμενός του στόχος είναι η επανένταξη της Νέας Αριστεράς στον ΣΥΡΙΖΑ και η επιστροφή του στη θέση του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή. Το σημερινό κλίμα έντασης ανάμεσα στα δύο κόμματα κάνει δύσκολη αυτήν την άσκηση, αλλά το αίσθημα αυτοσυντήρησης των δύο κομμάτων θα υπερισχύσει και η επανένωση θα γίνει.

ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

 Ο «τσαντισμένος» Χαρίτσης

Στη Νέα Αριστερά, η κοινή γνώμη αναρωτιέται μήπως ο Αλέξης Χαρίτσης ήταν τελικά  υπερτιμημένος, μιας και οι κινήσεις του ως επικεφαλής του κόμματος δεν παραπέμπουν σε στέλεχος με ηγετικά χαρακτηριστικά.

«Πλήρωσε» την αποτυχημένη πρόταση προς ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για κοινή στήριξη του Χρήστου Ράμμου ως υποψηφίου Προέδρου Δημοκρατίας, «πληρώνει» και την απόφαση της Νέας Αριστεράς να απόσχει από την τέταρτη ψηφοφορία για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ενώ στις προηγούμενες τρεις είχε ψηφίσει την υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ, Λούκα Κατσέλη. Τσαντίστηκε, λένε, που πήγε στην ημερίδα του Ιδρύματος Τσίπρα και άκουσε τον πρώην πρωθυπουργό και πρώην πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να λέει ότι η αντιπολίτευση σήμερα είναι ανίκανη. Τσαντίστηκε και είπε να απαντήσει στον Τσίπρα με αποχή από τη Βουλή, γνωρίζοντας ότι η Λούκα Κατσέλη ήταν πρόταση του Τσίπρα που αναγκάστηκε να αποδεχθεί ο Φάμελλος. Στον δημόσιο λόγο του, ο ήπιος και μετρημένος ως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Χαρίτσης έχει μετατραπεί ως αρχηγός της Νέας Αριστεράς σε πολιτικό υβρίδιο Πολάκη-Λαφαζάνη.

ΣΚΛΗΡΗ ΚΡΙΤΙΚΗ

«Προθέρμανση» από Τσίπρα

 Η μόνη πραγματική είδηση ενδοπαραταξιακού ενδιαφέροντος που έχει προκύψει το τελευταίο διάστημα στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς είναι η σκληρή κριτική που άσκησε ο Αλέξης Τσίπρας σε ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά και ΠΑΣΟΚ επειδή δεν καταφέρνουν να βρουν κοινό βηματισμό απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση.

«Οταν σε μία τέτοια πρωτόγνωρη κατάσταση ζητείται ελπίς από τον προοδευτικό χώρο, τότε νομίζω ότι είναι αναγκαία μία νέα ανάγνωση και στάση από όλους μας. Χωρίς τα χθεσινά στερεότυπα, χωρίς κομματικούς πολιτικούς και άλλους εγωισμούς», είπε. Και αυτό σημαίνει ότι πιστεύει πως -και ας μη φαίνεται σε καμία δημοσκόπηση- αυτό που δεν μπορούν να κάνουν Ανδρουλάκης, Φάμελλος και Χαρίτσης, να ενωθούν δηλαδή κατά του κοινού εχθρού Μητσοτάκη, μπορεί να το κάνει ο ίδιος. Την κίνησή του πάντως, θα την κάνει πριν απ’ τις επόμενες εθνικές εκλογές.