Μοιραία, ένα μεγάλο μέρος των προσπαθειών της εκάστοτε δημοτικής Αρχής επικεντρώνεται σε αναπλάσεις, σε διαμορφώσεις, σε όποιες παρεμβάσεις θα δημιουργήσουν τις καλύτερες συνθήκες για την καθημερινότητα του δημότη.

Η Μαρία Ανδρούτσου, δήμαρχος από το 2011, μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τις ιδιαιτερότητες της πόλης της, για τις αναπλάσεις, για τον Ασύρματο και το ρέμα της Πικροδάφνης, για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα με στόχο την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, στο οποίο συμμετέχει ο δήμος, αλλά και γενικότερα για την κοινωνική πολιτική που ακολουθεί με μια σειρά από προγράμματα και δομές και με το όραμα να μετατρέπεται ο Άγιος Δημήτριος σε «Πόλη της Φροντίδας».

Μαρία Ανδρούτσου: Όσα είπε για τον δήμο Αγίου Δημητρίου

– Είστε ένας πυκνοδομημένος δήμος, με ό,τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητα των πολιτών. Στο πλαίσιο αυτό, προχωράτε σε κάποιες αναπλάσεις, όπως αυτή της λεωφόρου Αγίου Δημητρίου. Πόσο δύσκολο είναι για τη δημοτική Αρχή να ανταπεξέλθει σε αυτές τις ιδιαιτερότητες και να αξιοποιήσει δρόμους και κοινόχρηστους χώρους, ώστε να πετύχει τη βελτίωση της καθημερινότητας;

«Το να αξιοποιήσουμε έναν κοινόχρηστο χώρο, είναι κάτι ενδιαφέρον και εύκολα το δέχονται και οι πολίτες. Τα προβλήματα αρχίζουν όταν η παρέμβασή μας αφορά και τη χρήση του αυτοκινήτου. Δηλαδή, ξέρουμε τι σημαίνει το αυτοκίνητο για τον Έλληνα και πόση χρήση γίνεται, αλόγιστη πολλές φορές. Είναι απόλυτα ταυτισμένος με το ΙΧ, θέλετε γιατί δεν έχουμε καλή συγκοινωνία, γιατί δεν έχουμε μάθει να περπατάμε, γιατί το ποδήλατο είναι ακόμη κάτι ξένο, γιατί όπως είπατε είναι πυκνοδομημένες οι αστικές περιοχές και δεν υπάρχει χώρος για μέσα όπως το ποδήλατο. Όταν λοιπόν προσπαθήσουμε να κάνουμε μια παρέμβαση στη λογική της βιώσιμης κινητικότητας και για να διαπλατύνουμε το πεζοδρόμιο θα χαθούν θέσεις στάθμευσης, πολλές φορές μάλιστα θέσεις παράνομης στάθμευσης ή όταν πάμε να διευθετήσουμε αυτή τη στάθμευση και να μην δημιουργεί προβλήματα στις διασταυρώσεις και κινδύνους για οχήματα και πεζούς ή όταν πάμε να κάνουμε διαβάσεις πεζών και ράμπες ΑμεΑ στον κοινόχρηστο χώρο, άρα φεύγουν χρήσεις τραπεζοκαθισμάτων για παράδειγμα, εκεί πολλές φορές συναντάμε τη σύγκρουση του μικρού ιδιωτικού συμφέροντος με το δημόσιο συμφέρον».

– Οπότε έχει τον βαθμό δυσκολίας;

«Οπότε έχει έναν βαθμό δυσκολίας αρχικά. Όταν ολοκληρωθεί και το ζήσουν οι πολίτες, πολλές φορές λένε μπράβο γι’ αυτή την ανάπλαση».

– Ένας δημόσιος χώρος είναι κι αυτός του Ασυρμάτου και αποτελεί ένα καθοριστικό σημείο για την πόλη. Τι ενέργειες γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε να λειτουργεί με όφελος και για το περιβάλλον και για τον δημότη;

«Ο Ασύρματος πράγματι είναι ένα εμβληματικό ακίνητο, γύρω στα 70 στρέμματα. Παραχωρήθηκε στον δήμο εξ ολοκλήρου το 2017, γιατί μέχρι τότε είχαν γίνει παραμετρικές παραχωρήσεις. Και από τότε άρχισε ο ανήφορος για να μπορέσουμε να τροποποιήσουμε το ρυμοτομικό, να δώσουμε όρους δόμησης και να μπορέσουμε να βγάλουμε την οικοδομική άδεια για τη μελέτη ανάπλασης, που είχαμε αποφασίσει. Τώρα βρισκόμαστε στο σημείο ότι έχουμε βγάλει την πολεοδομική άδεια, έχουν ξεπεραστεί όλες αυτές οι δυσκολίες, έχουμε εντάξει τη χρηματοδότηση της ανάπλασης στο πρόγραμμα “Αντώνης Τρίτσης” και στο επόμενο διάστημα, μέσα στη χρονιά που διανύουμε, θα έχουμε δημοπρατήσει την ανάπλαση.

Είναι έργο καθοριστικό για την πόλη, γιατί θα γίνει ένα μεγάλο άλσος, είναι καθοριστικό για το περιβάλλον, γιατί η ανάπλαση είναι βιοκλιματική, είναι καθοριστικό γιατί θα είναι απολύτως προσβάσιμο για την κίνηση καθενός και καθεμιάς, ακόμη κι αν είναι εμποδιζόμενο άτομο, άτομο με αναπηρία, θα μπορεί να φτάσει σε όλα τα σημεία του πάρκου. Έχει τον χαρακτήρα του χώρου αναψυχής, θα υπάρχει ένας μεγάλος παιδότοπος και κάποια σημεία αθλητικών δραστηριοτήτων. Και βεβαίως ο πολιτισμός, γιατί είναι συνυφασμένος ο Ασύρματος με πολιτιστικές εκδηλώσεις, που γίνονται εκεί, ακριβώς γιατί υπάρχει αυτή η άπλα και τον επιλέγουμε για να κάνουμε μεγάλες συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις».

– Στην εποχή μας, βιώνουμε ακραία καιρικά φαινόμενα όλο και πιο έντονα. Ο δήμος σας τι συνθήκες αντιμετωπίζει;

«Στο τελευταίο φαινόμενο “Ντάνιελ”, εμείς μπορεί να μην πλημμυρίσαμε, γιατί έχουμε το ρέμα της Πικροδάφνης, που έχει παραμείνει ανοιχτό και δεν έχει κλείσει σε χρόνια όπου υπήρχε η αντίληψη ότι έπρεπε τα ρέματα να κλείνουν και να γίνονται αγωγοί, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει κι ένα θέμα για τον σχεδιασμό που κάνει η Περιφέρεια, η οποία έχει την αρμοδιότητα για την διευθέτηση του ρέματος, αν ενδείκνυται.

Εμείς ως δήμος έχουμε εκφραστεί κι έχουμε γνωμοδοτήσει αρνητικά, γιατί θεωρούμε ότι στενεύοντας το ρέμα, δημιουργείς προβλήματα υπερχείλισης, πέρα του ότι προηγούμενα έχεις καταστρέψει όλο το φυσικό τοπίο, άρα την όποια πανίδα υπάρχει και γενικά τη βιοποικιλότητα ενός οικοσυστήματος, γιατί το ρέμα είναι ένα οικοσύστημα. Από το βουνό μέχρι τη θάλασσα, εκτός του ότι διοχετεύει τα νερά της βροχής, είναι κι ένας αεραγωγός για φυσικό δροσισμό σ’ ένα πολύ επιβαρυμένο αστικό περιβάλλον. Μπορεί να λειτουργήσει σαν τοπόσημο για τους δήμους που διατρέχει, αρκεί να φροντιστεί, δηλαδή να αποκατασταθούν όλες οι ανθρωπογενείς παρεμβάσεις, μέχρι την όποια παρέμβαση στην παρόχθια περιοχή, όπου θα μπορούσε να είναι ένας δρόμος περιπάτου και να μπορεί κάποιος από το βουνό να κατέβει στη θάλασσα. Έχουν γίνει “εγκλήματα” τα παλαιότερα χρόνια, επιχώσεις, πολλά αυθαίρετα, αλλά ακόμη κι αυτός ο σχεδιασμός που πάει να γίνει με συρματοκιβώτια, σαν ένα κανάλι ομβρίων, δεν ενδείκνυται πλέον. Θα πρέπει να είναι φυσικό, γιατί απορροφάται το νερό, αλλά εδώ υπάρχει από την Περιφέρεια διαχρονικά, όχι μόνο τώρα, αυτή η θεώρηση των μηχανικών με συρματοκιβώτια και μπετόν, ενώ η ευρωπαϊκή σύγχρονη αντίληψη είναι πλέον με τις αρχές της οικομηχανικής. Τα γνωρίζουν εδώ τα πανεπιστήμια μας και μας έχουν βοηθήσει όταν ζητάμε τη γνώμη τους κι έχουν υποδείξει τι πρέπει να γίνει, αλλά κωφεύει η αρμόδια Αρχή, που είναι η Περιφέρεια. Κι αυτά δεν γίνεται να τα λέμε τώρα, όταν έχει πνιγεί η Θεσσαλία, έχει πνιγεί η Μάνδρα στο παρελθόν, να μιλάμε για στένεμα του ρέματος».

– Ο δήμος Αγίου Δημητρίου συμμετέχει σ’ ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας, που δυστυχώς αποτελεί ένα κρίσιμο κοινωνικό πρόβλημα. Μιλήστε μου γι’ αυτό το πρόγραμμα, αλλά και για τις πρωτοβουλίες του δήμου πάνω σε αυτά τα ζητήματα της εποχής μας.

«Δεν θα μπορούσα σαν γυναίκα δήμαρχος, να μην έχω πάρει την ευθύνη μου στο τι θα κάνουμε την επόμενη ημέρα σαν δήμος, για ν’ αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήματα. Οι αυξανόμενες γυναικοκτονίες, γενικά η ενδοοικογενειακή βία που έχει έμφυλα χαρακτηριστικά, η βία που ασκείται στη γυναίκα, ενδεχομένως και στα παιδιά, είναι ένα ζήτημα που πρέπει να μας αφορά ως κοινωνία. Εμείς λοιπόν, έχοντας την τύχη στην έδρα του δήμου μας να είναι το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της βίας, ένας φορέας από την Κοινωνία των Πολιτών, που έχει αναπτύξει μεγάλη δράση στα ζητήματα αυτά και των έμφυλων διακρίσεων, αλλά και της ενδοοικογενειακής βίας, μας ζήτησε να συμμετέχουμε σ’ ένα πιλοτικό πρόγραμμα, στο οποίο μετέχουν η Ελληνική Αστυνομία, το υπουργείο Δικαιοσύνης, το Χαμόγελο του Παιδιού, οι Εισαγγελείς Ανηλίκων και από τους δήμους επιλέχθηκε ο δικός μας, οπότε το αποδεχτήκαμε με μεγάλη χαρά.

Σκοπός του προγράμματος είναι να εκπαιδευτούν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς και να θεσμοθετηθεί και να ακολουθείται στο εξής μια διατομεακή παρέμβαση για τις επιζώσες ενδοοικογενειακής βίας. Και επιλέχθηκε το καλύτερο παράδειγμα στην Ευρώπη, που είναι αυτό της Ισλανδίας. Η Ισλανδία λοιπόν, που όλο αυτό είναι κάτω από την ομπρέλα της Αστυνομίας, είχε την τεχνογνωσία, εκπαίδευσε τα στελέχη που υποδείχτηκαν από κάθε ένα εμπλεκόμενο φορέα και τώρα το συμπέρασμα όλων αυτών είναι ο τρόπος με τον οποίο θα πρέπει να δουλέψουμε, εφόσον υπάρξει πολιτική βούληση.

Εμείς ως δήμος δεσμευόμαστε ότι θα δημιουργήσουμε το σημείο αναφοράς, το σημείο της “πρώτης στάσης”, όπου μπορεί να απευθυνθεί μια γυναίκα όταν βρίσκεται σε κίνδυνο ή όταν ενδέχεται να αντιμετωπίσει κίνδυνο, πρώιμη παρέμβαση δηλαδή, όχι μετά, όπου θα έχουν συμβεί ακραία πράγματα, που θα έχουν σημαδέψει ένα παιδί, πόσω μάλλον όταν έχουμε τραυματισμό ή και θάνατο».

– Σχετικά με την κοινωνική πολιτική γενικότερα, ώστε να γίνεται ο Άγιος Δημήτριος «Πόλη της Φροντίδας», τι δράσεις αναπτύσσετε;

«Ο δήμος μας είχε τα ΚΑΠΗ, είχε το πρόγραμμα “Βοήθεια στο Σπίτι”, είχε Δημοτικά Ιατρεία, πολύ πριν την κρίση, πολύ πριν το μεταναστευτικό και το προσφυγικό ζήτημα. Όμως, όταν αναλάβαμε το 2011 είδαμε ότι έχουμε ένα μεγάλο ζήτημα με τη νέα φτώχεια και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Δημιουργήσαμε λοιπόν τις δομές, το Κοινωνικό Παντοπωλείο, Κοινωνικός Συσσίτιο, Κοινωνικό Φαρμακείο, Κοινωνικό Φροντιστήριο, Δημοτική Ιματιοθήκη. Όλες αυτές οι δομές στηρίζονταν από τον δήμο και απευθύνονταν με διαφάνεια και με κοινωνικό-οικονομικά κριτήρια στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού μας, έτσι ώστε να δημιουργήσουμε ένα δίχτυ προστασίας και να μην αισθάνεται κανένας και καμία μόνος και μόνη σε αυτή την κρίση, που ήταν και οικονομική και κοινωνική και πολιτική, έφερε την αύξηση σε αυτά τα ναζιστικά μορφώματα, έφερε βία στις γειτονιές. Θεωρώ ότι η προσπάθειά μας να θωρακίσουμε την κοινωνία σε αυτό το επίπεδο έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο. Αξιοποιήσαμε δίκτυο εθελοντών, κάθε έναν και κάθε μία που ήθελε να βοηθήσει και βεβαίως και φορείς από την Κοινωνία των Πολιτών.

Όταν οι πρώτοι πρόσφυγες από τη Συρία είχαν έρθει και βρέθηκαν στο Σύνταγμα εκείνα τα Χριστούγεννα και κανείς δεν ήθελε να παρέμβει ή δεν μπορούσε, με πρωτοβουλία κάποιων νέων της περιοχής, που λειτουργούσαν ως συλλογικότητα, έφεραν αυτούς τους βασανισμένους ανθρώπους, μέσα στο καταχείμωνο, στον χώρο του Ασυρμάτου, σε μια καφετέρια που είχε σταματήσει να λειτουργεί και ήταν υπό κατάληψη. Ίσως κάποιος δήμος να έλεγε ότι το επόμενο βήμα θα ήταν να καλέσει την Αστυνομία για να τους βγάλει έξω. Εμείς, όχι μόνο δεν κάναμε αυτό, αλλά φέραμε το θέμα στο Δημοτικό Συμβούλιο, πήραμε τη στήριξη όλων και αναλάβαμε ως δήμος τη σίτιση, τη φροντίδα τους, να τους δώσουμε ρούχα, να τους βοηθήσουμε και με τα χαρτιά τους, γιατί όλοι ήθελαν να φύγουν προς χώρες της Ευρώπης. Θέλω να πω ότι το κομμάτι της κοινωνίας και της αντιμετώπισης όσων είναι σε πρόβλημα ή σε κίνδυνο, μας απασχόλησε και μας απασχολεί».

– Φαντάζομαι πως όλη αυτή η εμπειρία θα βοήθησε πολύ και στην περίοδο της πανδημίας και της καραντίνας.

«Ναι, αυτή η γνώση και όλη αυτή η στελέχωση που είχαμε να στηρίζουμε τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, μας βοήθησε πράγματι. Δημιουργήσαμε πενταψήφιο νούμερο όπου 24 ώρες το 24ωρο απαντούσαμε στις ανάγκες των πολιτών, δίκτυο με τους εθελοντές, με κοινωνικούς λειτουργούς, με το προσωπικό των κοινωνικών δομών, να πηγαίνουμε σε κάθε σπίτι το φαγητό και τα φάρμακα ή τα ψώνια ή να τους βοηθήσουμε να πάνε να εμβολιαστούν ή να πάνε στο νοσοκομείο συνοδευόμενοι. Όλα αυτά λειτούργησαν. Και λειτούργησαν γιατί και οι εργαζόμενοι θεωρώ ότι ενστερνίζονται αυτό το όραμά μας για την “Πόλη της Φροντίδας”.

Και πάντα βέβαια πρωταγωνιστής στο ενδιαφέρον μας είναι το παιδί. Μας ενδιαφέρει να έχουμε ποιοτικές υπηρεσίες στους παιδικούς σταθμούς μας, δημιουργήσαμε βρεφικά τμήματα που δεν υπήρχαν, είναι δωρεάν, λειτουργήσαμε για πρώτη φορά και τη λειτουργούμε ανελλιπώς τη δημοτική κατασκήνωση, που επίσης είμαι δωρεάν και παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες και τρέχουμε προγράμματα το καλοκαίρι δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών.

Και μέσα στη φροντίδα μας είναι και τα αδέσποτα, τα ζώα γενικά, γιατί είναι ένα κομμάτι της κοινωνίας, που καλούμαστε επίσης να υπηρετήσουμε. Από πολύ νωρίς αξιοποιήσαμε τους εθελοντές, την αγάπη τους και την αφοσίωσή τους, κάναμε συμβάσεις με κτηνιατρεία της περιοχής για στειρώσεις και πιθανούς τραυματισμούς. Το καλό είναι ότι δεν έχουμε αδέσποτους σκύλους, γιατί από το 2000 έκανε στειρώσεις ο δήμος. Τώρα κάνουμε στειρώσεις και στα γατάκια».

– Διεκδικείτε την τέταρτη θητεία σας. Γενικά η επανεκλογή δηλώνει πως υπάρχει μια επιβεβαίωση ενός έργου, όμως παράλληλα δίνει νέα κίνητρα για το μέλλον;

«Καταλαβαίνω τι ρωτάτε, αν υπάρχει κορεσμός ή κούραση. Όχι, δεν υπάρχει. Δουλεύουμε ακούραστα και δουλεύουμε ακούραστα γιατί ανανεωνόμαστε. Γιατί κάθε φορά στην ομάδα που εκλέγεται συμμετέχουν όλο και περισσότεροι νέοι στην ηλικία ή νέοι σε συμμετοχή. Σ’ αυτή τη θητεία που είχαμε τώρα με την απλή αναλογική, συμπράξαμε και με μια άλλη δημοτική παράταξη. Άρα δημιουργήθηκε μια όσμωση, που μας οδήγησε τώρα σε κοινή κάθοδο. Συμπαρατάχθηκαν μαζί μας και εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι, που εκλέχθηκαν με άλλα ψηφοδέλτια και στην πορεία ανεξαρτητοποιήθηκαν, γιατί είδαν ότι κάνουμε δουλειά και μπορούν να υιοθετήσουν τις αξίες μας, τις αρχές μας και το πρόγραμμά μας.

Επομένως, πάντα υπάρχει τρόπος να ανατροφοδοτείς τον σχεδιασμό σου. Και με καινούργια πράγματα, με καινούργιους στόχους, αλλά και κυρίως με το να διευρύνεται με νέα πρόσωπα αυτή η ομάδα των ανθρώπων, που θέλουν να παίξουν έναν ρόλο επιτελικό. Η ανανέωση δηλαδή είναι μεγάλο στοιχείο του ψηφοδελτίου μας και αποτυπώνεται.

Και επίσης, το ότι καταφέραμε να έχουμε ένα ψηφοδέλτιο, που είναι αυτή τη στιγμή 50-50, σε άντρες και γυναίκες. Δεν βλέπουμε την ποσόστωση σαν ένα “αναγκαίο κακό”, αλλά σαν κάτι που αυτονόητα και χωρίς να προσπαθήσουμε, από το ενδιαφέρον των πολιτών για να συμπράξουν μαζί μας, προέκυψε ένα ψηφοδέλτιο 50-50».

Ειδήσεις σήμερα

ΣΥΡΙΖΑ: Πρώτη αποχώρηση από τον ΣΥΡΙΖΑ – «Ούτε μία ώρα με πρόεδρο τον Κασσελάκη»

Μεταναστευτικό: Η εκτόξευση των ροών και το διπλό σχέδιο του Μαξίμου

ΣΥΡΙΖΑ: Νέα εποχή στο κόμμα – Παράδοση παραλαβή από τον Τσίπρα στον Κασσελάκη το μεσημέρι στη Βουλή