Στο Κιλκίς βρέθηκε τη Δευτέρα η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και Επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, Φώφη Γεννηματά, στο πλαίσιο της συνάντησής της με τους παραγωγικούς και κοινωνικούς φορείς του τόπου.

Η κ. Γεννηματά, σημείωσε μεταξύ άλλων, πως η κυβέρνηση πανηγυρίζει για μια αναδιάρθρωση που θα ωφελήσει τους Έλληνες μετά από 24 χρόνια και ένα πλεόνασμα 3,5% για τα επόμενα χρόνια, κάτι που είναι αδύνατον να επιτευχθεί.

Εκτός αυτού, η κυρία Γεννηματα σχολίασε ότι εκτός από το «Μνημόνιο 3 PLUS», περιμένει τη χώρα και… τέταρτο μνημόνιο το 2018. «Τα παίρνουν από τους φτωχούς για να δώσουν ένα μέρος μόνο, στους ακόμη φτωχότερους» ανέφερε χαρακτηριστικά η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ

Αναλυτικά τα όσα είπε:

Αυτές τις ημέρες εξελίχθηκε η διαπραγμάτευση για το «κλείσιμο» της δεύτερης αξιολόγησης του Ελληνικού Προγράμματος. Η κυβέρνηση εμφανίστηκε ικανοποιημένη. Προς τι η θριαμβολογία; Προς τι η μεγάλη γιορτή για το Eurogroup; Αποτυχία ΔΥΟ στα ΔΥΟ!!

Πήραν το χειρότερο για τη χώρα, από αυτό που ζητούσε το ΔΝΤ και το χειρότερο για τη χώρα από αυτό που ζητούσε η Ευρώπη! Πήραν μια αναδιάρθρωση που θα ωφελήσει τους Έλληνες μετά από 24 χρόνια και ένα πλεόνασμα 3,5% για τα επόμενα χρόνια που είναι αδύνατον να επιτευχθεί.

Τώρα, όλοι κατανοούν τι πέτυχε το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια. Την μεγάλη και σημαντική για την χώρα απομείωση του δημόσιου χρέους που έγινε τον Φεβρουάριο του 2012. Μια προσπάθεια που είχε ξεκινήσει από το 2011 και οδήγησε σε ΚΑΘΑΡΗ ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.

Εμείς αυτό καταφέραμε. Αυτό που η κυβέρνηση λοιδόρησε.

Ενώ η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αλυσόδεσε τη χώρα. Αυτή είναι η αλήθεια. Αλλά φυσικά έτσι και το ΔΝΤ βρίσκει ένα φύλλο συκής ώστε να επιστρέψει στο πρόγραμμα και ο κ. Σόιμπλε και οι ευρωπαίοι ξενοιάζουν όχι μόνο μέχρι τις Γερμανικές Εκλογές αλλά για αρκετά χρόνια ακόμα. Μια χαρά τους εξυπηρέτησε η κυβέρνηση.

Δύο Μνημόνια στο κατώφλι μας

Χάρη στη διαπραγμάτευση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ έχουμε δύο Μνημόνια στο κατώφλι μας! Το Μνημόνιο 3 PLUS με το ΔΝΤ και – αφού όλοι προεξοφλούν και ο Προϋπολογισμός το προβλέπει ρητά ότι η χώρα θα αργήσει πολύ να ξαναβγεί στις αγορές- το Μνημόνιο 4 μετά το 2018. Και το μόνο αναπάντητο ερώτημα είναι: Ποιος θα βάλει την υπογραφή; Η πατρίδα μας μια φορά ακόμη στην ιστορία της πληρώνει ακριβά την έλλειψη εθνικής ομοψυχίας και συνεννόησης.

Αυτός δεν είναι προϋπολογισμός, είναι απολογισμός δύο χαμένων χρόνων
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες ήρθε και η συζήτηση για τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 2017. Του Προϋπολογισμού που αποτελεί δυστυχώς την «τελική πράξη» της επίθεσης κατά της μεσαίας τάξης, αλλά και κατά των δημιουργικών και παραγωγικών δυνάμεων της χώρας μας. Αυτός δεν είναι προϋπολογισμός. Είναι τελικά απολογισμός, απολογισμός ήττας. Ένα πικρό ημερολόγιο δύο χαμένων χρόνων.

Ο Προϋπολογισμός του 2017 αποτελεί την αποτύπωση της συντηρητικής, φορομπηχτικής πολιτικής των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Αποτελεί τροχοπέδη, ένα ακόμα σοβαρό εμπόδιο για την αναπτυξιακή πορεία της χώρας.

Γιατί το κλειδί είναι η Ανάπτυξη. Είναι η πραγματική οικονομία. Γιατί αν δεν έχουμε ανάπτυξη 2,7% το 2017, θα λειτουργήσει ο «κόφτης» στους μισθούς, στις συντάξεις, θα επιβληθούν νέοι φόροι. Και έτσι αναπαράγεται ο φαύλος κύκλος, το μεγάλο αδιέξοδο.

Δύο πρόσφατα παραδείγματα σηματοδοτούν που βρισκόμαστε:

α. τον Οκτώβριο είχαμε 80.000 απολύσεις, περισσότερες από τις προσλήψεις, και δεν οφείλονται μόνο στη λήξη της τουριστικής περιόδου, γιατί πρόκειται για αριθμό ρεκόρ. Κατέρρευσε λοιπόν ένα ακόμη κυβερνητικό επιχείρημα για την μείωση της ανεργίας.

β. το 61,68% των νέων προσλήψεων είναι πια σε μερική απασχόληση ή εκ περιτροπής εργασία.

Φτώχεια. Ισοπέδωση. Κοινωνία με οργή και ανασφάλεια.

Τα προβλήματα είναι εδώ:
ύφεση, ανεργία, ληξιπρόθεσμα χρέη που ξεπερνούν τα 100 δις ευρώ, απειλή για 18.000 νέα λουκέτα στις επιχειρήσεις. Χιλιάδες άνθρωποι χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους και επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, νέοι φόροι για το 2017 2,5 δις ευρώ.Φόροι παντού. Η Μεσαία τάξη λυγίζει από τους φόρους. Η υπερφορολόγηση σκοτώνει την οικονομία, «κόβει» 780 εκ. ευρώ από το εισόδημα των συνταξιούχων ( νέα μέτρα ) για να δώσει 571 εκ. ευρώ, για την χορήγηση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης. Μοιράζουν την φτώχεια. Τα παίρνουν από τους φτωχούς για να δώσουν ένα μέρος μόνο, στους ακόμη φτωχότερους. Εξίσωση προς τα Κάτω. Ισοπέδωση. Αυτό δεν είναι αριστερά.

Tο ΕΚΑΣ καταργείται, οι συντάξεις κόβονται. Εμείς δεν θα κρατήσουμε την ίδια μίζερη στάση που κράτησε ο κ. Τσίπρας τα προηγούμενα χρόνια, γιατί μέρισμα δόθηκε και το 2014. Και αυτό γιατί αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι οι συμπολίτες μας, τους οποίους αφορά το ζήτημα αυτό, έχουν απόλυτη ανάγκη έστω και αυτό το μικρό ποσό που θα πάρουν εφάπαξ. Αλλά μην προκαλεί ο Πρωθυπουργός μιλώντας για 13η σύνταξη. Γιατί η 13η σύνταξη αφορά μόνιμο μέτρο, δεν χορηγείται πετσοκομμένη ως εφάπαξ επίδομα. Και βέβαια προϋποθέτει ότι έχεις δώσει τη 12η.
40.000 παιδιά μη προνομιούχων πολιτών μένουν έξω από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς.

Τα σπίτια των Ελλήνων πολιτών ρίχνονται βορά στα κοράκια, με ευθύνη της Κυβέρνησης. Κανένα σπίτι σε χέρια ιδιοκτήτη είναι το νέο σύνθημα τους.
Το ΕΣΥ έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη του, γυρνάμε σε καταστάσεις πριν από το ‘81, αν δεν έχεις λεφτά σήμερα στην Ελλάδα, πεθαίνεις. Εξαγγέλλουν διαρκώς τις ίδιες προσλήψεις νοσηλευτών, τίποτα δεν έχει προχωρήσει, κοροϊδεύουν ξανά.
Η Παιδεία στο κρεβάτι του Προκρούστη, την έβαλαν στο μνημόνιο, καταργούν τα ολοήμερα, ισοπεδώνουν την εκπαίδευση. Ισότητα στις χαμένες ευκαιρίες είναι το μόνο που εξασφαλίζουν για τα παιδιά μας.

Δεν δίστασαν να παραβούν τις δήθεν «δεσμεύσεις» τους και να περάσουν στο ελεγχόμενο από την Τρόικα Υπερταμείο την ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, την ΕΥΑΘ, την ΕΛΒΟ, το Αττικό Μετρό. Το νερό δεν πωλείται.
Όσον δε αφορά στους αγρότες, νιώθουμε τον ίδιο θυμό με αυτούς.
Εθνική γραμμή για μια ουσιαστική βελτίωση των όρων της συμφωνίας με τους εταίρους μας

Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη επειδή η Κυβέρνηση δεν μπορεί. Χρειάζεται, εθνική γραμμή με τρεις στόχους:

Την επιτάχυνση τολμηρών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων

Την αναδιάρθρωση και απομείωση του δημόσιου χρέους

Τη μείωση των στόχων για πρωτογενή πλεονάσματα από το 3,5% στο 2% για τα έτη 2018-2020.

Είναι ώρα για μια νέα ουσιαστική βελτίωση των όρων της συμφωνίας με τους εταίρους μας. Κάτι που θα επιτρέψει να μεταφερθούν πόροι για την Ανάπτυξη της χώρας, αλλά και θα αποτρέψει την ενεργοποίηση του κόφτη, που σημαίνει νέες περικοπές στο εισόδημα των πολιτών. Αυτή την πραγματική διαπραγμάτευση αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να την κάνει ο κ. Τσίπρας.

Εμείς δεν πιστεύουμε ότι η λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας είναι η συνέχιση της λιτότητας. Δεν είναι λύση η ζούγκλα στην αγορά εργασίας. Η λύση βρίσκεται στη δυνατότητα που έχουν οι παραγωγικές δυνάμεις του τόπου να συνεργαστούν. Με βάση ένα πλαίσιο αποδεκτό από τους κοινωνικούς εταίρους.

Εμείς, η Δημοκρατική παράταξη είμαστε οι μόνοι που ιστορικά καταφέραμε να ενώσουμε, να συνθέσουμε αυτές τις δυνάμεις και να οδηγήσουμε στην ανάπτυξη, την πρόοδο την Ελληνική κοινωνία, μέσα από τον κοινωνικό διάλογο. Ξέρουμε και μπορούμε να το πετύχουμε ξανά.

Η χώρα χρειάζεται μια νέα κοινωνική συμφωνία

Η χώρα χρειάζεται μια κοινωνική συμφωνία βασισμένη σε μια νέα σχέση κράτους – κοινωνίας- αγοράς. Σχέση συνεργατική και όχι σχέση αντιπαλότητας. Μία συμφωνία των Κοινωνικών Εταίρων η οποία θα διασφαλίζει τουλάχιστον για ένα μεσοδιάστημα τις σημερινές αποδοχές των Εργαζομένων και θα στοχεύει στη δημιουργία θέσεων πλήρους απασχόλησης. Είναι η ώρα να μιλήσουμε για Εργαζόμενους και όχι απασχολούμενους.

Μία συμφωνία που θα παρέχει ισχυρά φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις. Είναι αναγκαία η προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων αλλά και η δημιουργία των όρων για επενδύσεις από τη μεσαία τάξη,
οι οποίες, με τη σειρά τους, μπορούν να δημιουργήσουν δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.

Οι πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουμε έχουν ως στόχο την Εθνική Αναπτυξιακή και Κοινωνική Συμφωνία για Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα, θα επιταχύνουν την ανάπτυξη και τις νέες επενδύσεις, θα φέρουν θέσεις εργασίας, αλλά και θα εγγυηθούν την αξιοπρέπεια των εργαζομένων.

Τα «τρία άλφα» που θα ξαναδημιουργήσουν αξία για τη χώρα: Αλληλεγγύη, Ανάπτυξη, Απασχόληση.

Οι προτάσεις μας για Αλληλεγγύη -Ανάπτυξη – Απασχόληση

Ενδεικτικά αναφέρω προτάσεις που έχουμε καταθέσει στον διάλογο:

1. Μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων από το 29% στο 20% στα επόμενα 3 χρόνια.

2. Επαναφορά των έμμεσων (και ειδικών) φόρων στην παραγωγή, στο προηγούμενο ύψος τους, προ των αυξήσεων που επέβαλε η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Κατά προτεραιότητα στον τουρισμό, στο κρασί, στις ζυθοποιίες, στην εστίαση.

3. Απαλλαγή για 3 χρόνια από συνταξιοδοτικές εισφορές των νέων που ξεκινούν την δική τους επιχείρηση ή επαγγελματική δραστηριότητα (και αποπληρωμή τους στη διάρκεια του εργασιακού βίου).

4. Καθιέρωση της «δεύτερης ευκαιρίας» για τους έντιμους και ικανούς Μικρομεσαίους που «ατύχησαν», ώστε να επιχειρήσουν εκ νέου αξιοποιώντας την εμπειρία τους. Συμψηφισμός των οφειλών του κράτους με τα χρέη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε αυτό. Μείωση των πρόσθετων χρεώσεων στις ηλεκτρονικές συναλλαγές και θέσπιση ακατάσχετου λογαριασμού για τις επιχειρήσεις (και ιδίως τις μικρομεσαίες).

5. Εθνικό Σχέδιο εξαγωγών με έμφαση στο branding και το clustering και υποστήριξη του μικρομεσαίου εξαγωγέα με αναβάθμιση του Enterprise Greece.

Κρίσιμο για μας ζήτημα είναι η σύνδεση κάθε αναπτυξιακής προσπάθειας με την απασχόληση. Ναι η Ανάπτυξη είναι το κλειδί. Αλλά χρειάζεται και πρόσθετες παρεμβάσεις ώστε να οδηγεί γρήγορα σε νέες θέσεις εργασίας.

Γι’ αυτό και προτείνουμε:

Κάθε κυβερνητική δράση που αφορά θέματα οικονομίας και ανάπτυξης πρέπει να περιέχει ρήτρα απασχόλησης. Όπου δίνονται κρατικά χρήματα πρέπει να δημιουργούνται θέσεις εργασίας. Ίδια πρόβλεψη πρέπει να επιδιώξουμε να υπάρξει σε όλες τις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, συμπεριλαμβανομένου του πακέτου Γιούνκερ.
Σαφή φορολογικά κίνητρα για τις επιχειρήσεις που δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας. Η μισθολογική δαπάνη για κάθε νέα πρόσθετη θέση εργασίας, πρέπει να υπολογίζεται ως έξοδο που εκπίπτει από την φορολογία για την επιχείρηση, με συντελεστή αυξημένο κατά 30%. Αυτό συνεπάγεται, μέσω της μείωσης του φόρου, επιδότηση του μισθολογικού κόστους κάθε νέας θέσης σε ποσοστό από 8 έως 10 %.
Οι δαπάνες για εκπαίδευση και κατάρτιση να εξαιρεθούν από τα μέτρα λιτότητας και τους δημοσιονομικούς περιορισμούς του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Κανένας νέος δεν πρέπει να είναι αποκλεισμένος από μια ευκαιρία απασχόλησης, εκπαίδευσης και κατάρτισης. Απαιτούμε ως Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές να γίνει μόνιμο το πρόγραμμα Εγγύηση για την Νεολαία της Ευρώπης, με χρηματοδότηση 20 δις ευρώ ως το τέλος του 2020. Έτσι ώστε σε κάθε νέο οι δημόσιες υπηρεσίες απασχόλησης να προσφέρουν μέσα σε 6 μήνες αφότου έχει μείνει εκτός αγοράς εργασίας, μια θέση εργασίας, ή μαθητείας ή κατάρτισης.

Στο πλευρό των αδύναμων με πραγματικά μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης

Οφείλουμε να σταθούμε πλάι στους πιο αδύναμους, όχι με λόγια αλλά με πραγματικά μέτρα κοινωνικής αλληλεγγύης.

Να χορηγηθεί το Εγγυημένο Κοινωνικό Εισόδημα σε όλους όσοι είναι κάτω από το όριο της φτώχειας. Με ταυτόχρονη διασφάλιση πρόσβασης στα κοινωνικά αγαθά και τις υπηρεσίες και κατά προτεραιότητα κοινωνική επανένταξη.
Να ενσωματωθεί η διάσταση της Αναπηρίας, σε κάθε πολιτική και πράξη του Δημοσίου και της Αυτοδιοίκησης.
Να επαναχορηγηθεί το ΕΚΑΣ, με άρση των τυχών στρεβλώσεων και αδικιών που η πολύχρονη εφαρμογή του διαμόρφωσε.

Πέντε προτάσεις για το εργασιακό

Ειδικότερα για το «εργασιακό», καταθέτουμε στον Κοινωνικό Διάλογο 5 προτάσεις:

1. Ο καθορισμός του κατώτερου μισθού (και ημερομισθίου) «επιστρέφει» στην Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
2. Στηρίζουμε το θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων (Εθνική, Κλαδική, Επιχειρησιακές) και την καθολικότητα εφαρμογής τους.
3. Δεν αποδεχόμαστε τις ελεύθερες ομαδικές απολύσεις και την επαναφορά εργοδοτικής ανταπεργίας (lock out).
4. Είναι ζήτημα προτεραιότητας η αυστηρή τήρηση των όρων και των συμβάσεων, η αντιμετώπιση της “μαύρης” και ανασφάλιστης εργασίας. Επιβάλλεται η αναβάθμιση και ενίσχυση του Συστήματος Επιθεώρησης Εργασίας (ΣΕΠΕ), ώστε να επιτελεί αυτό το ρόλο.
5. Τα θέματα που αφορούν την σχέση των συνδικάτων με τις επιχειρήσεις, πρέπει να λυθούν μέσα από τον Κοινωνικό Διάλογο και την Συλλογική Διαπραγμάτευση.

Υπενθυμίζουμε σ’ όσους συνειδητά το ξεχνούν ότι με αυτόν τον Κοινωνικό Διάλογο πετύχαμε τις Εθνικές Κοινωνικές Συμφωνίες το 1994 και το 1998, που διασφάλισαν την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ.