Ο κ. Παυλόπουλος, αναφέρθηκε στις προσωπικές του μνήμες από το νησί, που σχετίζονται με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή, σημειώνοντας: «Γνώρισα τη Μύκονο και δέθηκα μ’ αυτήν σχετικώς πρόσφατα, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ως συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του μεγάλου ηγέτη και οραματιστή της Ελλάδας. Κι οφείλω να εξομολογηθώ αλλά και να καταθέσω ότι η αγάπη του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τη Μύκονο δεν πρέπει ν’ αποδίδεται στο ότι έκανε εδώ, ως τον θάνατό του, καλοκαιρινές διακοπές.

Και τούτο διότι ίδιον του Κωνσταντίνου Καραμανλή ήταν ότι δεν έκανε ποτέ διακοπές, με την έννοια που αποδίδει στη λέξη ο καθημερινός άνθρωπος. Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή- του οποίου τον πολιτικό χαρακτήρα επηρέασε καθοριστικώς ο Προμηθέας και όχι ο Διόνυσος- η Μύκονος του φωτός και του ανέμου υπήρξε ένας ιδεώδης τόπος περισυλλογής, προκειμένου ο χρόνος να μετατραπεί σε περίοδο αναζήτησης πρακτικών λύσεων αναφορικά με την εξυπηρέτηση του εθνικού και του δημόσιου συμφέροντος, στην πιο γνήσια και ανιδιοτελή μορφή του».

Επίσης διαβεβαίωσε ότι κατά την εκπλήρωση των καθηκόντων του θα τον καθοδηγεί, εφεξής, το χρέος που απορρέει, τόσο από την παγκόσμια ακτινοβολία του νησιού, όσο και από τις εθνικές παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή.