Από την εξέλιξη της υπόθεσης τις αμέσως επόμενες ημέρες μένει να αποδειχτεί εάν η Αγκυρα έχει αποφασίσει να τραβήξει το σκοινί στα άκρα μέχρι να σπάσει. Πολύ περισσότερο, εάν η κίνηση να παραπεμφθούν σε δίκη οι δυο Ελληνες στρατιωτικοί έχει καθαρά πολιτική αφετηρία και έχει ως στόχο να εντάξει την Ελλάδα στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο που έχει τοποθετήσει τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και άλλες δυτικές χώρες, κρατώντας ως ομήρους δημοσιογράφους, στελέχη ΜΚΟ ή και ιερείς.

Ως γνωστόν, οι σχέσεις της Αγκυρας με σειρά μεγάλων δυτικών χωρών έχουν υποτροπιάσει ραγδαία εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο. Μάλιστα, η Τουρκία έχει φτάσει στο σημείο να κρατάει ως ομήρους έναν Αμερικανό πάστορα και μέλη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) με τις κατηγορίες της απόπειρας ανατροπής του πολιτεύματος ή ακόμα και της κατασκοπείας. Εσχάτως, απελευθέρωσε έναν δημοσιογράφο, ο οποίος εργαζόταν στην Τουρκία για μεγάλη γερμανική εφημερίδα, μετά από ένα χρόνο φυλάκισής του, δίχως μάλιστα κατηγορία, παρά με έωλους επικοινωνιακούς ισχυρισμούς περί κατασκοπείας και για υποστήριξη των πραξικοπηματιών.

Διαπραγματευτικό χαρτί

Είναι εμφανές ότι η Αγκυρα παίρνει ομήρους, προκειμένου να τους χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό χαρτί με όσες χώρες θεωρεί ότι έχει σοβαρά προβλήματα ή και για να «διεκδικήσει» ανταλλάγματα. Και, βέβαια, στο εσωτερικό της χώρας, βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη μια προπαγανδιστική εκστρατεία, με στόχο τη «δαιμονοποίηση» των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Ολλανδίας και σειράς άλλων χωρών-μελών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., επειδή έχουν δώσει ή συνεχίζουν να παρέχουν άσυλο σε πολιτικά διωκόμενους Τούρκους, τους οποίους η Αγκυρα χαρακτηρίζει είτε πραξικοπηματίες είτε τρομοκράτες. Κάτι που κάνει και στην περίπτωση της Ελλάδας, την οποία ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγορεί ως «καταφύγιο τρομοκρατών». Κι αυτό με αφορμή, όχι μόνον τους οκτώ Τούρκους στρατιωτικούς που απέδρασαν από τη γείτονα αμέσως μετά το πραξικόπημα, τον Ιούλιο του 2016, αλλά και για εκατοντάδες άλλους πολιτικά διωκόμενους, πολλοί εκ των οποίων, μάλιστα, έχουν μεταβεί σε άλλες δυτικές χώρες, όπου και πήραν άσυλο.

Το τελευταίο «επεισόδιο» στον Εβρο, πάντως, έρχεται να προστεθεί στην ήδη βεβαρημένη ατμόσφαιρα που επικρατεί στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, μετά την -προ εβδομάδων- επιθετική ενέργεια σκάφους της τουρκικής Ακτοφυλακής εναντίον σκάφους του ελληνικού Λιμενικού, αλλά και τις εξίσου προκλητικές τουρκικές κινήσεις στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Γεγονότα που γεννούν έντονες υποψίες περί σχεδιασμένης κλιμάκωσης της έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Κι αυτά σε μια περίοδο κατά την οποία η Τουρκία έχει εισβάλει στρατιωτικά στην κουρδική περιοχή της Συρίας, Αφρίν, δήθεν για να εκδιώξει τους Κούρδους «τρομοκράτες». Τα έως τώρα αποτελέσματα της επιχείρησης, ωστόσο, μόνον θετικά δεν είναι. Κάτι που εντείνει το κλίμα της πολιτικής νευρικότητας στο εσωτερικό της Τουρκίας. Να σημειωθεί πως μόλις πρόσφατα δεκάδες Τούρκοι και σύμμαχοί τους, ως επί το πλείστον ακραίοι Σύροι, σκοτώθηκαν. Εκτιμάται, δε, ότι οι συνολικές απώλειες που έχουν μέχρι τώρα τα τουρκικά στρατεύματα είναι θεαματικά μεγαλύτερες από αυτές που έχει ανακοινώσει όλο αυτό το διάστημα η Αγκυρα.

Αύριο η δίκη

Από το αποτέλεσμα της δίκης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που, σύμφωνα με πληροφορίες, αναμένεται να γίνει στην Αδριανούπολη αύριο, Δευτέρα, θα φανεί κατά πόσον η Αγκυρα έχει αποφασίσει να ακολουθήσει πλέον «ψυχροπολεμικές» λογικές σε σχέση με ένα κράτος – μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα, ή θα ρίξει τους τόνους, ούτως ώστε το επεισόδιο να τελειώσει εδώ. Να σημειωθεί, πάντως, πως τα τελευταία χρόνια η συνήθης πρακτική στον Εβρο, και από τις δυο πλευρές, ήταν ότι, όταν κάποιος στρατιωτικός, είτε Ελληνας είτε Τούρκος, έμπαινε κατά λάθος στη μία ή την άλλη μεριά των συνόρων, «επιστρεφόταν» με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς επικοινωνιακούς θορύβους, όπως ο πρωτοφανής επικοινωνιακός «κανιβαλισμός» που κάνει η Αγκυρα στα Μέσα Ενημέρωσης της γείτονος, με αφορμή τη σύλληψη των δυο Ελλήνων. Βέβαια, υπήρξαν και περίοδοι ιδιαίτερα μεγάλης έντασης στην περιοχή, οπότε αυτός ο άτυπος «κανόνας» δεν εφαρμοζόταν.

Αντίθετα, μάλιστα, στο παρελθόν υπήρξαν και περιστατικά αρκετά «θερμών» επεισοδίων ανάμεσα στις δυο πλευρές, τόσο στον Εβρο όσο και στο Αιγαίο. Σε περιόδους μεγάλης ψυχρότητας ανάμεσα στις δυο χώρες, και κλιμάκωσης της τουρκικής προκλητικότητας, με αυστηρό -πλην όμως «διπλωματικά» κομψό- τρόπο αντιμετώπισε και η ελληνική πλευρά τέτοια περιστατικά. Ενδεικτική, εξάλλου, είναι η περίπτωση πτώσης τουρκικού μαχητικού το 1996 (κατάρριψη, ισχυρίστηκε τότε ο τουρκικός Τύπος), με αποτέλεσμα το θάνατο ενός Τούρκου πιλότου. Ο δεύτερος πιλότος, ο οποίος «πιάστηκε» -ουσιαστικά διασώθηκε- στη θάλασσα από ελληνικά μέσα, παραδόθηκε στην Τουρκία μετά από αρκετές ημέρες. Η Αγκυρα τότε διαμαρτυρόταν επειδή η Ελλάδα δεν τον παρέδιδε, ενώ η Αθήνα επισήμαινε ότι θα παραδιδόταν -όπως και έγινε- μετά τη νοσηλεία του.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]