Αυτό σημαίνει παρακράτηση φόρου 220 ευρώ για κάθε 1000 ευρώ ετήσιων αποδοχών πάνω από τα 5.900 στα χαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια και το αγκάθι του αφορολόγητου θεωρείται πως έχει φύγει από τη μέση της επιδιωκόμενης συμφωνίας. Έτσι ο φόρος εισοδήματος σύντομα θα αποτελεί εφιάλτη ακόμα και για όσους αμείβονται με 500 ευρώ το μήνα.

Το χειρότερο είναι ακριβώς αυτό, ότι δηλαδή ο συντελεστής στο πρώτο κλιμάκιο εισοδήματος σχεδιάζεται να παραμείνει στο 22% προκειμένου να βγουντα νούμερα και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης να αποδώσει 1,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Ο συνδυασμός υψηλού πρώτου συντελεστή και χαμηλού αφορολόγητου οδηγεί σε επιβαρύνσεις από 220 ως και 602 ευρώ για φορολογούμενους με εισοδήματα ως και 10.000 ευρώ.

Με αφορολόγητο στα 8.636 και εισόδημα 10.000 ευρώ, ένας μισθωτός χωρίς παιδιά σήμερα επιβαρύνεται με φόρο εισοδήματος 300 ευρώ. Με αφορολόγητο 5.900 ευρώ, ο ίδιος μισθωτός θα κληθεί να πληρώσει φόρο 902 ευρώ ή 602 περισσότερα.

Στα 7.000 ευρώ η επιβάρυνση είναι 242 ευρώ, στα 8.000 αγγίζει τα 572 ευρώ, στα 9.000 ευρώ η επιβάρυνση παγιώνεται στα 602 ευρώ.

Και τα αντίμετρα;

Μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 35%, όπως διέρρεε αρχικά η κυβέρνηση, δεν πρόκειται να υπάρξει. Δεν αποκλείεται όμως να υπάρχουν διορθωτικές κινήσεις στο φόρο.

Μείωση του ΦΠΑ στην ενέργεια επίσης δεν προκύπτει ως αποδεκτό μέτρο από τους δανειστές. Δεν αποκλείεται όμως το χαμήλωμα του κανονικού συντελεστή από το 24% στο 23%.

Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των ελευθέρων επαγγελματιών επίσης δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Δεν αποκλείονται όμως τα δανεικά από την Παγκόσμια Τράπεζα ή άλλο φορέα για τη δημιουργία χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας, ενώ παράλληλα κατρώνονται δράσεις για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής (π.χ. Καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας) αλλά και για τη μείωση του φόρου στις επιχειρήσεις ή και των ανώτατων συντελεστών φορολογίας φυσικών προσώπων.

Το πακέτο των αντίμετρων θα έχει αναπτυξιακό χαρακτήρα και κοινωνική διάσταση, αλλά για να εφαρμοστεί θα πρέπει να αποδειχθεί ότι η κυβέρνηση έχει δίκιο στους υπολογισμούς της και όχι το ΔΝΤ. Θα πρέπει δηλαδή το πρωτογενές πλεόνασμα να κάνει άλμα σε επίπεδα άνω του 3.5% του ΑΕΠ το 2018, ώστε να δημιουργηθεί ο απαραίτητος δημοσιονομικός χώρος που θα επιτρέψει την ενεργοποίηση των θετικών μέτρων

ΠΗΓΗ: Τα Νέα