Μιλώντας σε δημοσιογράφους στο Βερολίνο, είπε: «Είμαστε “ανοιχτοί” στο να συζητήσουμε για το ελληνικό χρέος, όχι τώρα, αλλά το 2018 και εφόσον καταστεί αναγκαία η υιοθέτηση νέων μέτρων ελάφρυνσης». Εξέφρασε, δε, την πεποίθηση ότι η συμφωνία μπορεί να αποδώσει, εάν όλες οι πλευρές την τηρήσουν.

Για άλλη μια φορά επανέλαβε, ότι «δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, ώστε να εξετάσουμε το συγκεκριμένο ζήτημα». «Στόχος μας τώρα, είναι η ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης του προγράμματος βοήθειας» έσπευσε να προσθέσει.

Σε ερώτηση για τα σενάρια περί Grexit, υποστήριξε ότι «άπτεται της Ελλάδας η απόφαση για το αν θα παραμείνει στην ευρωζώνη». Ο Γερμανός υπουργός αναφέρθηκε και στο θέμα της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, λέγοντας πως οι διαπραγματεύσεις θα είναι πολύ περίπλοκες και πως θα πρέπει να λήξουν με τρόπο που να δείχνει πως η παραμονή στην ενιαία αγορά της ΕΕ έχει περισσότερα πλεονεκτήματα.

Σε ό,τι αφορά τις κατηγορίες των ΗΠΑ για το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας, ο κ. Σόιμπλε είπε πως δεν έχει λάβει κάποιο πειστικό επιχείρημα κατά του πλεονάσματος, τονίζοντας πως κανένας δεν μπορεί να πει οτι η Γερμανία πετυχαίνει το πλεόνασμα αυτό μέσω χειραγώγησης του νομίσματος. Είναι αποτέλεσμα της ανταγωνιστικότητας της γερμανικής οικονομίας, υπογράμμισε.

Ο κ. Σόιμπλε σημείωσε πως θα συναντηθεί στις 16 Μαρτίου στο Βερολίνο με τον αμερικανό ομόλογό του Στήβεν Μνούτσιν, για να προετοιμάσουν τη σύνοδο των G20.

Η Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων

Η αντίδραση των ισχυρών της Ευρώπης στο Brexit είναι εκείνο που απασχόλησε την μίνι σύνοδο κορυφής την οποία συγκάλεσε ο Φρανσουά Ολάντ και συμμετείχε η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ και οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας και της Ιταλίας, Μαριάνο Ραχόι και Πάολο Τζεντιλόνι.

Αναλύοντας τις δηλώσεις τους μετά το τέλος της συνάντησης το συμπέρασμα που εξάγεται είναι πως οδεύουμε με φόρα στην δημιουργία μίας Ευρώπης διπλής και τριπλής ταχύτητας.

Από την μία πλευρά θα είναι οι ισχυροί που θα κινούν τα νήματα, πιο κάτω θα είναι οι χώρες που είναι πιο έτοιμες να τους ακολουθήσουν και στο τρίτο κλιμάκιο τα κράτη  που ουσιαστικά θα αποτελούν τους δορυφόρους των παραπάνω και ασθμαίνοντας θα παίζουν καθημερινά μία άνιση παρτίδα πόκερ για το ευρωπαϊκό τους μέλλον.

Φαίνεται πως είναι σε πλήρη εξέλιξη ένα σχέδιο δημιουργίας του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε., ο οποίος θα μοιάζει πολύ με ένα ομοσπονδιακό μεγάλο κράτος που θα έχει κοινούς αυστηρούς κανόνες  σχεδόν σε όλα τα μεγάλα ζητήματα (άμυνα, οικονομία, νομοθεσία, επενδύσεις).

Σχέδιο που είναι δεδομένο πως θα δώσει δύναμη στους ισχυρούς, θα βοηθήσει κάποιες χώρες να προοδεύσουν πολύ πιο γρήγορα αλλά θα αποτελέσει ακόμη ένα τροχοπέδη για τους φτωχούς -εταίρους.

Ο Ολάντ μιλώντας για την ομοιομορφία και την ενότητα τόνισε χαρακτηριστικά: «Η ενότητα δεν σημαίνει ομοιομορφία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τάσσομαι υπέρ της ύπαρξης νέων μορφών συνεργασίας, υπέρ νέων σχεδίων, υπέρ αυτού που αποκαλούμε διαφοροποιημένες συνεργασίες. Ορισμένες χώρες θα μπορούσαν να προχωρήσουν πιο γρήγορα και πιο μακριά σε τομείς όπως η άμυνα, η ευρωζώνη, μέσω της εμβάθυνσης της οικονομικής και νομισματικής ένωσης, όπως είναι η φορολογική και κοινωνική εναρμόνιση, όπως είναι ο πολιτισμός ή η νεολαία».

Πιο ξεκάθαρη ήταν η Άνγκελα Μέρκελ«οι Ευρωπαίοι να έχουν το θάρρος να αποδεχτούν ότι ορισμένες χώρες προχωρούν πιο γρήγορα από τις άλλες χωρίς ωστόσο να κλείνουν το δρόμο για εκείνες που έχουν καθυστερήσει. Όμως θα πρέπει να μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά».

Πιο συντηρητικοί στις δηλώσεις τους ήταν ο Ιταλός πρωθυπουργός που τάχθηκε υπέρ «μιας πιο ολοκληρωμένης Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά με διαφορετικά επίπεδα ολοκλήρωσης» και ο Μαριάνο Ραχόι, που αρκέστηκε να πει ότι «η Ισπανία είναι διατεθειμένη να προχωρήσει στην ολοκλήρωση με όλους εκείνους που θα θελήσουν να την ακολουθήσουν».