Αναλύοντας τις γκρίζες ζώνες της απόφασης των Ευρωπαίων για την Ελλάδα πρέπει να σταθούμε στα εξής σημεία:

Η εποπτεία θα είναι πολύ αυστηρή και θα επαναλαμβάνεται κάθε τρεις μήνες. Οι ελεγκτές θα εξετάζουν να τα συμφωνημένα προχωρούν η αν υάρχουν κάποιες δράσεις που μπορούν να φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Σε αυτές τις τρίμηνες αξιολογήσεις οι θεσμοί θα έχουν τη δυνατότητα να ζητούν και νέα μέτρα αν η Ελλάδα δεν πιάνει στόχο της διατήρησης πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% ως το 2022.

Η απαίτηση για πολύ μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, θα επεκταθεί και μετά το 2022 καθώς από το 2023 μέχρι το 2060 η Ελλάδα έχει συμφωνήσει σε  διατήρηση πρωτογενούς πλεονάσματος 2,2% του ΑΕΠ. Μιλάμε για πάρα πολλές δεκαετίες στις οποίες η λιτότητα ώστε να μπορεί να επιτυγχάνεται ο συγκεκριμένος στόχος θα είναι δεδομένη.

Μετά τη δόση των 15 δισ. ευρώ που εγκρίθηκε η Ελλάδα θα επιστρέψει  στον ESM περίπου 24 δισ. τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την πλήρη αποπληρωμή των δανείων του Δ.Ν.Τ. ή ενός σημαντικού μέρους από τα διμερή δάνεια από το πρώτο πρόγραμμα στήριξης (GLF).

Το ΔΝΤ στην έκθεση βιωσιμότητας που θα δημοσιοποιήσει ως το τέλος Ιουλίου είναι δεδομένο ότι θα αναφέρει ότι μακροπρόθεσμα το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο. Αυτό το μήνυμα δεν πρόκειται να περάσει απαρατήρητο από τις αγορές,

Το γαλλικό σχέδιο μπήκε στον «πάγο» από την Γερμανία. Αυτό το σχέδιο προέβλεπε την σύνδεση του ύψους της ανάπτυξης με τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Το Εurogroup αποφάσισε να υπάρχει  ένας μηχανισμός, ο οποίος θα ενεργοποιείται μόνο στην περίπτωση που υπάρχει ένα πολύ δυσμενέστερο και απρόοπτο μακροοικονομικό σενάριο.

Στο δισέλιδο υπόμνημα που ακολουθεί την απόφαση του Eurogroup και περιέχει όλη την ουσία αναφέρεται ρητά ότι οποιαδήποτε αλλαγή γίνει στα εργασιακά θα πρέπει να εξυπηρετεί τις μεταρρυθμίσεις, την ανάπτυξη της οικονομίας και την ανταγωνιστικότητα. Αυτό σημαίνει ότι αποκλείεται να δούμε τις αλλαγές που υπόσχεται εδώ και καιρό η κυβέρνηση σε ότι έχει να κάνει με τους μισθούς.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]