Μπορεί ο Έλληνας πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας να επιθυμεί  απεγνωσμένα να ξεφύγει από την «ασφυκτική εποπτεία» που βιώνει η χώρα του, μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος στήριξης τον Αύγουστου του 2018, αλλά όλα δείχνουν πως δεν θα τα καταφέρει, όπως αναφέρει ο αρθρογράφος.

Ο γνωστός για τις οικονομικές αναλύσεις του δημοσιογράφος σε ανταποκρισή του από την Τήνο γράφει ότι «η καλύτερη ελπίδα του Τσίπρα είναι ότι η Αθήνα θα μετακινηθεί από την υψίστης ασφαλείας φυλακή σε μια ανοιχτή – και αυτό θα συμβεί μόνο αν συμπεριφερθεί καλά».

Ο αρθρογράφος του πρακτορείου, ο οποίος πρώτη φορά σε κείμενό του χαρακτηρίζει τον Τσίπρα ως «σοσιαλιστή ηγέτη», υποστηρίζει ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επιθυμεί μία «καθαρή έξοδο» από το μνημόνιο, προκειμένου να έχει να πει κάτι στους ψηφοφόρους πριν από τις εκλογές, τις οποίες ο ίδιος ο Dixon τοποθετεί τον Σεπτέμβριο του 2019.

«Η ολοκληρωτική έξοδος από την επιτροπεία μετά το τέλος του Μνημονίου δεν είναι ρεαλιστική – και ο Τσίπρας πιθανότατα το γνωρίζει αυτό, μολονότι λέει άλλα στον ελληνικό λαό. Διακυβεύονται πολλά χρήματα για να αφήσουν την Ελλάδα να αυτενεργεί» σημειώνει ο Ντίξον.

Όπως επισημαίνει η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει 15 δισ. ευρώ σε δόσεις και θα είναι πολύ δύσκολο να το κάνει χωρίς τη βοήθεια της ευρωζώνης παρά το γεγονός ότι βγήκε στις αγορές για 3 δισ. τον Ιούλιο, κίνηση που ίσως να καταφέρει να επαναλάβει μια ή δύο φορές μέχρι το τέλος του τρέχοντος προγράμματος.

Σημειώνει, μάλιστα, αναφερόμενος ειδικά στην έκδοση του Ιουλίου ότι αυτό συνέβη επειδή οι ιδιώτες επενδυτές είχαν ενδείξεις από την ευρωζώνη ότι θα υπήρχε μια συμφωνία για την ελάφρυνση του δημοσίου χρέους όταν θα ολοκληρωθεί το τρίτο Μνημόνιο. «Αλλά δεν είναι ρεαλιστικό να υποθέτει κανείς ότι οι χώρες της ευρωζώνης θα συμφωνήσουν επίσημα σε μια τέτοια εκδοχή. Οι πιστωτές δεν θα θελήσουν ο Τσίπρας να υπαναχωρήσει από μεταρρυθμίσεις που έχουν συμφωνηθεί, από τη συμφωνία του για νέες αλλαγές σε συντάξεις και φορολογία το 2019 και το 2020 και από την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,5% μέχρι το 2022.

Κατά τον Ντίξον η Αθήνα θα χρειαστεί μια προληπτική πιστωτική γραμμή αλλά ένα τέτοιο «δίχτυ ασφαλείας» έρχεται με προϋποθέσεις και επιτροπεία.

Σε αυτή την περίπτωση, σύμφωνα με τον αρθρογράφο του Reuters, ο Αλέξης Τσίπρας έχει τρεις επιλογές:

– Η πιο λογική είναι να συνεργαστεί με τους πιστωτές τους επόμενους μήνες. Θα χρειαστεί να «καταπιεί δυσάρεστα φάρμακα» όπως η αλλαγή του καθεστώτος για τις απεργίες, αλλά θα κερδίσει την καλή πίστη των πιστωτών ενόψει των συζητήσεων για το χρέος της Ελλάδας και ένα επιπλέον δάνειο. Αυτό θα μπορέσει να δώσει έναν αέρα στην οικομία και τότε η Ελλάδα μπορεί να πετύχει τους στόχους για το έλλειμμα επιτρέποντας στον Τσίπρα να λάβει μέτρα που θα ελαφρύνουν το χτύπημα σε συντάξεις και φορολογία.

– Ωστόσο η συνήθης προσέγγιση Τσίπρα είναι να συνεχίσει επί μακρόν τις διαπραγματεύσεις πριν τελικά να γονατίσει όταν θα δει ότι δεν υπάρχουν άλλες καλές επιλογές. Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα χρειαστεί πιο έντονη επιτροπεία όταν το πρόγραμμα ολοκληρωθεί.

– Το τρίτο σενάριο είναι ένα τρελό «άλμα προς την ελευθερία» με πρόκληση πρόωρων εκλογών αμά τη λήξει του προγράμματος αλλά χωρίς συμφωνία για μείωση του χρέους ή μια προληπτική πιστωτική γραμμή. Αυτή η ελευθερία θα είναι πολύ σύντομη. Η Ελλάδα το 2019 θα επιστρέψει στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας και ο Τσίπρας δεν θα είναι τότε πρωθυπουργός αλλά θα έχει παραδώσει μια σιδηροδέσμια χώρα στην αντιπολίτευση.

«Αυτή η στρατηγική θα ήταν τρελή για την Ελλάδα και δεν είναι το plan A του Τσίπρα αλλά δυστυχώς είναι ένα σενάριο που δεν μπορεί τελείως να αποκλειστεί» καταλήγει ο Ντίξον στο άρθρο του.