Ανδρη, μετά από ένα μικρό break μετά το τέλος της σειράς «Ελα στη Θέση μου», επιστρέφεις με το «Εκτός Υπηρεσίας». Πώς προέκυψε η πρόταση;
Είχα αρκετές προτάσεις, οπότε μπορούσα να διαλέξω. Τα σενάρια, που είχαν έρθει στα χέρια μου, μου άρεσαν και δεν ήξερα αν θέλω κωμωδία ή δράμα, είχα δελεαστικές προτάσεις και για δράμα. Οταν λοιπόν ζήτησα να διαβάσω τα πρώτα έξι επεισόδια του «Εκτός Υπηρεσίας», δεν μπορούσα να σταματήσω. Είναι νομίζω ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου τύχει.

Σκέφτηκες δηλαδή και τον δραματικό ρόλο; Σε έχουμε συνηθίσει στις κωμωδίες…
Στο θέατρο άργησα πολύ να πάρω κωμικό ρόλο. Ο κόσμος με έχει συνδέσει με τις κωμωδίες λόγω της τηλεόρασης, αλλά μην ξεχνάμε ότι άργησα πολύ να βγω στη μικρή οθόνη.

Αλέξη, εσύ από τα χακί… στα μπλε! Η πρώτη σου τηλεοπτική παρουσία ήταν στο «Παρουσιάστε» και τώρα παίζεις σε μία σειρά που υποδύεσαι τον αστυνομικό…
Είχα τη χαρά και την τύχη στην πρώτη μου τηλεοπτική απόπειρα να βρεθώ σε ένα πολύ ευχάριστο περιβάλλον, με εξαιρετικούς συνεργάτες, μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Αισθάνομαι ότι την ίδια χαρά μοιραστήκαμε όλοι μεταξύ μας και αυτό μόνο θετικά λειτουργεί στη δουλειά μας. Για το «Εκτός Υπηρεσίας» και τον ρόλο του Μένιου έκανα δοκιμαστικό. Σίγουρα όμως η προηγούμενη συνεργασία με την παραγωγή αλλά και με τον σεναριογράφο της σειράς και φυσικά με το κανάλι δημιούργησαν μια γέφυρα εμπιστοσύνης που με βοήθησε να ξεπεράσω το άγχος και την ανασφάλειά μου στο δοκιμαστικό.

Πώς αισθάνεσαι που μόλις η δεύτερη σειρά σου σου φέρνει έναν πρωταγωνιστικό ρόλο;
Δεν είναι αυτονόητο ότι οι ηθοποιοί θα καταφέρουν να δουλέψουν στην τηλεόραση ούτε και ότι επειδή δούλεψαν μία φορά θα δουλεύουν συνέχεια σε αυτήν. Είναι ένα προνόμιο και είμαι ευτυχής που το απολαμβάνω. Εχω χαρά που βρέθηκα πάλι σε ένα προστατευμένο εργασιακό περιβάλλον, με φροντίδα και μεράκι γι’ αυτό που κάνει. Ηθελα να είχα μια δεύτερη τηλεοπτική παρουσία και αισθάνθηκα ότι αυτόν τον ρόλο θα μου άρεσε να τον ζωντανέψω εγώ, χωρίς να ξέρω αν είναι ή όχι πρωταγωνιστικός. Στη δεύτερή μας συνάντηση κατάλαβα ότι οι τρεις αστυνομικοί είναι η βασική ιστορία που συνδέει όλους τους ήρωες της σειράς και αυτό με άγχωσε αρκετά γιατί είναι μεγάλο βήμα σε σχέση με την πρώτη μου τηλεοπτική δουλειά. Προσπαθώ όμως να μην το σκέφτομαι έτσι. Το σενάριο δίνει χώρο σε όλους τους χαρακτήρες και έχουμε στο καστ συναδέλφους με μεγάλη πορεία και εμπειρία, με αποτέλεσμα ο όρος πρωταγωνιστής να χάνει τη σημασία του. Και εγώ προσωπικά αυτό το προτιμώ.

Μιλήστε μας για τους ρόλους σας…
Ανδρη Θεοδότου: Υποδύομαι την υπαστυνόμο του τμήματος του νησιού Κάβουρα, Σοφία Μπαλάκη, μία γυναίκα ανάμεσα σε άνδρες. Οταν έρχεται η διαταγή για το κλείσιμο του αστυνομικού τμήματος και τις μεταθέσεις, η Σοφία θέλει με πάθος να μείνει στο χωριό και στο νησί των ονείρων της και γι’ αυτό είναι αποφασισμένη να κάνει τα πάντα για να μην κλείσει και να μην φύγει για μετάθεση. Είναι μία ηθική γυναίκα, που αναγκάζεται να τους βάλει την ιδέα ότι πρέπει να δημιουργήσουν ένα έγκλημα.

Αλέξης Βιδαλάκης: Ο Μένιος, ένας από τους δύο αστυφύλακες, είναι ο έξυπνος της ομάδας, πολύ σοβαρός με τη δουλειά του, αυτοσαρκάζεται συχνά και είναι πολύ κυνικός. Το βασικό του όμως πρόβλημα είναι η μαμά του (Αννέτα Κορτσαρίδου). Μαμόπληκτος και καταπιεσμένος, θέλει να φύγει μακριά της, αλλά είναι αδύνατον να της ξεφύγει. Εχει τραυματική εμπειρία με τις γυναίκες και αυτό τον φέρνει σε φοβερή αμηχανία κάθε φορά που ερωτεύεται…

Να περιμένουμε ξεκαρδιστικές στιγμές;
Ανδρη Θεοδότου: Είναι ένα ωραίο και πρωτότυπο story. Ενα αστυνομικό τμήμα σε ένα νησί που δεν έχει εγκληματικότητα. Θα βλέπουμε μία ιστορία που συνδέει το χθες και το σήμερα. Αυτό είναι μία έξυπνη ιδέα. Μιλάμε και για ένα ατακαδόρικο σίριαλ, με αξιόλογη ομάδα συντελεστών. Ενας σημαντικός λόγος που με έκανε να πω το «ναι».

Αλέξης Βιδαλάκης: Σκεφτείτε μια αστυνομική περιπέτεια σε ένα νησί όπου οι κάτοικοι ακροβατούν ανάμεσα στη λογική και την τρέλα και 3 αστυνόμους της συμφοράς που νομίζουν ότι έχουν τον έλεγχο αλλά το μόνο που έχουν είναι η συνταγή της καταστροφής μιας κι ό,τι και αν κάνουν για να μείνει το τμήμα ανοιχτό, μόνο χειρότερα κάνει τα πράγματα. Οι τρεις τους αποφασίζουν να κλέψουν τα λείψανα του τοπικού ήρωα, με αποτέλεσμα να ανοίξουν παλιές πληγές και να αποκαλυφθεί η σκοτεινή πλευρά όλων των κατοίκων. Οι καταστάσεις και οι παρεξηγήσεις που θα προκύψουν είναι τέτοιες που αρχίζουν να αποκαλύπτονται μυστικά που θα αναστατώσουν όλο το νησί και θα φέρουν τα πάνω – κάτω.

Αλέξη, ποιο είναι το μεγαλύτερο άγχος σου;
Είναι οι πολλές σκηνές και ο σφιχτός χρόνος που έχουμε για να γυρίσουμε. Θέλει μια άλλη τεχνική, διαφορετική από το θέατρο, η τηλεόραση, που πρέπει κανείς να την κατακτήσει γρήγορα και να μάθει να τη χειρίζεται στο μέγιστο δυνατό. Εχουμε συνηθίσει από τις πρόβες τις θεατρικές να παίρνουμε τον χρόνο μας, για να ζυμώνονται τα πράγματα με την επανάληψη και την αποτυχία έτσι ώστε να τα βελτιώνουμε. Στην τηλεόραση γίνονται όλα σε παρόντα χρόνο, χωρίς πολλές επαναλήψεις και έτσι χρειάζεσαι μια άλλου είδους ετοιμότητα. Εχει γοητεία και ενδιαφέρον, αλλά ταυτόχρονα είναι και απαιτητικό, ειδικά για εμάς τους νεότερους που δεν έχουμε ακόμα την εμπειρία. Σχετικά με το αποτέλεσμα, η έγνοια μου είναι να βρω μια ισορροπία ανάμεσα στην υπερβολή που χρειάζεται η κωμωδία για να λειτουργήσει και στο πόσο πραγματικός και αληθινός είναι ο ήρωας.

Θα δεις την πρεμιέρα και γενικά τη σειρά στην TV ή θα σε αγχώσει περισσότερο;
Δεν με βοηθάει, με αγχώνει και με κλειδώνει. Και την προηγούμενη σειρά την έβλεπα επιλεκτικά και λίγο λίγο γιατί δεν ήταν εύκολο να το διαχειριστώ δημιουργικά όσο γυρίζαμε τα επεισόδια. Οταν τελείωσε κατάφερα να τη δω χωρίς πανικό. Παρ’ όλα αυτά είναι χρήσιμο για τα γυρίσματα να ξέρουμε τι κάνουμε στο σύνολο και θα παρακολουθώ τα επεισόδια όσο με βοηθούν στα γυρίσματα.

Ανδρη, πώς είναι όταν έρχονται η τηλεόραση και η αναγνωρισιμότητα, όταν έχεις ήδη μια μεγάλη πορεία στο θέατρο;
Είναι ένα ευχάριστο γεγονός, δεν είχα πει ποτέ ότι δεν θα κάνω τηλεόραση. Είναι ένα μέσο που κατά τη διάρκεια της καραντίνας μάς έσωσε, μας τάισε. Δεν μπορώ να το αφήσω αυτό πίσω μου. Η τηλεόραση μας έδωσε ψωμί, σε μία οικογένεια όπως είναι η δική μου, που και ο σύζυγος είναι σκηνοθέτης και καθηγητής στο Θέατρο Τέχνης. Η τηλεόραση έσωσε σαν λέμβος, σε ένα πλοίο που βυθιζόταν, πολλές οικογένειες.

Δίνεις την αίσθηση μιας γυναίκας πληθωρικής και μπριόζας. Στην καθημερινότητα πώς είσαι;
Είμαι ένας άνθρωπος αισιόδοξος, δεν πτοούμαι εύκολα. Βάζω στόχους, αν βάλω κάτι στο μυαλό μου, δεν γίνεται να μην τα καταφέρω. Προσπαθώ να έχω χιούμορ, να είμαι χαρούμενη, δεν θα με δεις με μούτρα. Δεν είμαι όμως τόσο κοινωνική, είμαι ανοιχτή, αλλά δεν μπαίνω εύκολα στη διαδικασία να κάνω φίλους. Είμαι πιο κλειστή ως προς το να ανοίξω τον κύκλο μου.

Τι σε αποφορτίζει;
Να δω την οικογένειά μου, να κάτσουμε να φάμε μαζί. Να πάμε μία βόλτα, να δούμε μία ταινία. Με τον άντρα μου λέμε τα πολύ βασικά για τη δουλειά, δεν μπαίνουμε ποτέ στη διαδικασία να υπεραναλύσουμε το θέμα. Δεν γίνεται το επάγγελμά σου να είναι και η ζωή σου. Εχουμε μία κόρη 17 ετών, είναι σημαντικό και για το παιδί.

Οταν ήρθε το παιδί, έχασες την ισορροπία;
Καθόλου, δεν μου έλειψε η δουλειά, είχα το ένα πόδι μέσα στο θέατρο κάνοντας διασκευές. Ηθελα να μεγαλώσω το παιδί εγώ, δεν ήθελα να μου το μεγαλώσει καμία γιαγιά. Ηταν δική μου επιλογή και δεν μου έλειψε τίποτα. Ποτέ, όπως σας είπα, δεν ήταν η δουλειά μου η ζωή μου. Στα 47 μου, δεν την κρύβω την ηλικία μου, είμαι πολύ συνειδητοποιημένη, είμαι ευγνώμων για όσα μου έχουν έρθει. Ηξερα πού ήταν το μέτρο και είχα και έναν άντρα που με επανάφερε. Δεν είναι εύκολο, όταν είσαι μέσα στα φώτα, να το διαχειριστείς. Αν καταλάβεις όμως ότι είσαι εφήμερος και ότι οι προβολείς σβήνουν, αντιμετωπίζεις τα πάντα πιο εύκολα.

Αλέξη, εσύ, ένα φρέσκο τηλεοπτικά πρόσωπο, τι ονειρεύεσαι για το μέλλον σου;
Το μόνο που θέλω είναι να έχω μια σταθερή πορεία. Στη δουλειά που κάνουμε αυτό είναι το πιο δύσκολο και το πιο ψυχοφθόρο. Σήμερα έχεις δουλειά, τα επόμενα δυο χρόνια δεν έχεις. Δουλεύεις δέκα χρόνια και ξαφνικά δεν ξαναδουλεύεις ποτέ. Είναι πολύ ρευστά και πολύ τυχαία τα πράγματα. Μια σταθερή πορεία τουλάχιστον σε βοηθάει να χτίσεις κάτι, έστω λίγο λίγο και να κρατάς μια επαφή με το αντικείμενο της δουλειάς σου. Πράγμα εξίσου σημαντικό, μιας και το επάγγελμα του ηθοποιού είναι εμπειρικό και πρακτικό. Το όνειρό μου είναι να μπορώ να κάνω πολλά και διαφορετικά πράγματα, με συνέχεια και συνέπεια.

Ξέρω ότι δεν έχεις τηλεόραση στο σπίτι! Γιατί;
Δεν έχω τηλεόραση πολλά χρόνια. Πολύ καιρό πριν δουλέψω σε αυτήν. Ο λόγος είναι πολύ απλός και πρακτικός. Χάλασε και δεν χρειάστηκε ποτέ να την αντικαταστήσω. Εφυγα από το πατρικό για σπουδές στα 18, από τότε μέχρι και σήμερα είτε σπουδάζω είτε δουλεύω, οπότε οι ώρες που περνάω στο σπίτι είναι ελάχιστες και όταν είμαι σπίτι, προτιμώ να κάνω άλλα πράγματα, έτσι δεν κατάλαβα ποτέ την απουσία της. Μου αρέσει η ησυχία και πολλές φορές νιώθω ότι είναι πιο πολύ φασαρία παρά συντροφιά μια ανοιχτή τηλεόραση στο σπίτι.

Πες μας πράγματα που δεν ξέρουμε για σένα….
Με λένε Αλέξη (από το Αλέξιος και όχι από το Αλέξανδρος), θα πω ευχαριστώ όποτε και αν μου πει κάποιος χρόνια πολλά! Δεν μου αρέσει να μιλάω για μένα (γέλια), έχω εμμονή με τους αριθμούς, έχω σπουδάσει μαθηματικά στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών!

*Από την έντυπη έκδοση ΤΥΠΟΣ TV

Ειδήσεις σήμερα

Σασμός: Η Αργυρώ αντιμέτωπη ξανά με τους Σταματάκηδες & τον Αστέρη – Τι θα συμβεί

Ιωάννα Τούνη: 5,5 μηνών έγκυος με μίνι μαύρο φόρεμα γεμάτο αισθησιακά ανοίγματα

GNTM5: Δυνατό come back – Απόψε η πρεμιέρα