[fwduvp preset_id=”test” playlist_id=”Test”]
Γεννιέται μέσα σε αστική οικογένεια με έντονες, αλλά αντικρουόμενες, πολιτικές επιρροές. Ο παππούς, Σπυρίδων, είναι για δεκαετίες δήμαρχος Αθήνας, αρχικά στο αντιβενιζελικό και, στο τέλος του πολιτικού του βίου, στο βενιζελικό στρατόπεδο.
Ο στρατιωτικός πατέρας, Σταμάτης, εκλέγεται βουλευτής σε, σχεδόν, όλο το πολιτικό φάσμα (από το Λαϊκό Κόμμα μέχρι την ΕΠΕΚ και την ΕΔΑ), γίνεται υπουργός, εξορίζεται στη δικτατορία Μεταξά, ενώ στη διάρκεια της Κατοχής ιδρύει αντιστασιακή οργάνωση.
Τέλος, ο θείος της, Γεώργιος, εκλέγεται αρκετές φορές βουλευτής συντηρητικών παρατάξεων, τη δεκαετία του ’30 ιδρύει το φιλοναζιστικό Ελληνικό Εθνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, ενώ στην Κατοχή διορίζεται από τους κατακτητές διοικητής της Εθνικής Τράπεζας.
Στην εφηβεία της είναι πολιτικά συντηρητική
Η ίδια αναφέρει ότι στην εφηβεία της είναι πολιτικά συντηρητική, ενώ η σχέση που «κουβαλά» στη ζωή της είναι αυτή στη διάρκεια της Κατοχής με τον διάσημο μαυραγορίτη Φειδία Γιαδικάρογλου, τον οποίο στο βιβλίο της τον αποκαλεί «Αλέξη».
Παρότι, με το θάρρος που τη διακρίνει, δηλώνει πως δεν είναι περήφανη για το τι έκανε μέσα στην Κατοχή, φίλοι και γνωστοί αυτής της σκοτεινής περιόδου αναφέρουν ότι η νεαρή Μερκούρη «αξιοποιεί» τις σχέσεις με τον ευκατάστατο πρώτο της σύζυγο, Πάνο Χαροκόπο, και τον συνεργάτη των κατακτητών Γιαδικάρογλου, για να βοηθά οικονομικά ή με τρόφιμα ανθρώπους της Αντίστασης, στην οποία ανήκει, εξάλλου, και ο αδελφός της, Σπύρος.
Το ίδιο κάνει στα Δεκεμβριανά, στη διάρκεια του Εμφυλίου και των δύσκολων μεταπολεμικών χρόνων.
Στη Νέα Υόρκη
Η κήρυξη της απριλιανής δικτατορίας τη βρίσκει να είναι πλέον διεθνής σταρ, που πρωταγωνιστεί στη θεατρική παράσταση «Ιλια Ντάρλινγκ» στη Νέα Υόρκη.
Μην ξεχνώντας τις ενοχές της κατά τη διάρκεια της Κατοχής, στρατεύεται άμεσα στον αντιδικτατορικό αγώνα, που, αξιοποιώντας τη λάμψη και τη διεθνή φήμη της, τη μετατρέπει σε «βιτρίνα» του, οργίζοντας έτσι τους χουντικούς.
Η ίδια αποδέχεται πλήρως τον νέο της ρόλο, δείχνοντας ότι γνωρίζει καλά το παιχνίδι της δημοσιότητας: «Ξέρω πως, ως επί το πλείστον, τα μέσα ενημέρωσης έτρεχαν σ’ εμένα γιατί ήμουν ένα αξιοπερίεργο, το κορίτσι του “Ποτέ την Κυριακή” που τα έβαλε με τους Συνταγματάρχες. Ηταν μια “καλή ιστορία”. Αυτό δεν με πείραζε. Ημουν πρόθυμη να πληρώσω αυτό το τίμημα για να μ’ ακούσουν».
Οταν τον Ιούλιο του 1967 ενημερώνεται από δημοσιογράφο ότι ο Παττακός την κηρύττει «εχθρό του λαού», γιατί «βλάπτει ηθικώς και οικονομικώς τη χώρα», δεσμεύοντας την περιουσία και αφαιρώντας την ελληνική ιθαγένεια, εκείνη απαντά οργισμένα: «Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας».
«Ισόβια» υπουργός Πολιτισμού
Επιστρέφει στη χώρα αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας. Συμμετέχει στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ και στην πρώτη εκλογική μάχη το 1974 δεν εκλέγεται για μόλις 33 ψήφους.
Συμμετέχει σε όλους τους αγώνες για τη μαρτυρική Κύπρο, δεν διστάζει να συγκρουστεί με τον παντοδύναμο Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ, αφήνοντας πίσω την αθηναϊκή αστική καταγωγή της, εκλέγεται πανηγυρικά βουλευτής της Β’ Περιφέρειας Πειραιά το 1977.
«Ισόβια» υπουργός Πολιτισμού σε όλες τις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, αποτελεί το μοναδικό μέλος του Υπουργικού Συμβουλίου που παραμένει στους πολλούς ανασχηματισμούς του. Χρησιμοποιεί την προσωπική γοητεία, τη λάμψη και την πληθωρική παρουσία της για να κοντραριστεί, όπου χρειάζεται στο εξωτερικό, σε ζητήματα πολιτισμού.
Κορυφαία μάχη της είναι η αναζωπύρωση και η τοποθέτηση σε νέες βάσεις της διεκδίκησης επιστροφής των κλεμμένων από τον λόρδο Ελγιν Γλυπτών του Παρθενώνα, που της γίνεται σκοπός:
«Ελπίζω να δω τα Μάρμαρα πίσω στην Αθήνα προτού πεθάνω. Αν όμως έρθουν αργότερα, εγώ θα ξαναγεννηθώ». Δημιουργεί τους θεσμούς των Δημοτικών Περιφερειακών Θεάτρων (ΔΗΠΕΘΕ) και της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, με πρώτη την Αθήνα το 1985, ενώ ξεκινά μελέτη για την ενοποίηση των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας.
Η μόνη πολιτική μάχη που χάνει από τον Αντώνη Τρίτση είναι η διεκδίκηση της δημαρχίας της Αθήνας στις δημοτικές εκλογές το 1990. Τελευταία «πολιτική» της πράξη, η πάνδημη ενωτική κηδεία τον Μάρτιο του 1994…
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr
Ροή Ειδήσεων 
