Τα αναψυκτικά της εποχής δεν είναι τίποτα άλλο παρά σπιτικοί φρουτοχυμοί ανακατεμένοι με νερό, ζάχαρη και ότι άλλο συνδυασμό φαντάζεται ο καθένας που μοιράζονται κυρίως από πλανόδιους πωλητές. Οι τελευταίοι τριγυρνούν σε κοντινές αποστάσεις- λόγω της ευπάθειας του υλικού- φορώντας άσπρη ποδιά, πετσέτα στον ώμο, για να μην πληγώνονται από τα βαριά δοχεία που μεταφέρουν, ενώ κρατούν κανάτες, δοχεία ή ποτήρια με τα οποία προσφέρουν, κυρίως, δροσιστική λεμονάδα.
Από τότε μέχρι την δεκαετία του 50 κυλά πολύ παγωμένο νερό στα μπουκάλια, και οι μικρές τοπικές μονάδες παραγωγής αναψυκτικών που έχουν δημιουργηθεί προσπαθούν να εκσυγχρονίσουν εργοστάσια και μεθόδους παραγωγής μπροστά στον φόβο εισβολής των πολυεθνικών του κλάδου. Στα τέλη της δεκαετίας του 50 στα ράφια των μπακάλικων παρουσιάζεται η πρώτη παστεριωμένη πορτοκαλάδα χωρίς χημικά συντηρητικά από την εταιρία Φιξ, σε κοντόχοντρο μπουκάλι. Στην κόκκινη ετικέτα είναι χωρίς ανθρακικό και στην μπλε με ανθρακικό. Εκτός των κλασικών διαφημιστικών υπερβολών “διατηρεί καλώς τα τριχοειδή αγγεία, συντελεί εις την πρόληψην της αρτηριοσκληρώσεως και των ρυτίδων του δέρματος”, η συγκεκριμένη επιχειρηματική κίνηση γίνεται δεκτή με ενθουσιασμό από τους καταναλωτές και αντιζηλία από τον ανταγωνισμό…
Μέχρι τότε τα αμερικάνικα αναψυκτικά είναι περιζήτητα αφού μπορείς να τα βρεις αποκλειστικά στις αμερικανικές βάσεις της χώρας, αυξάνοντας έτσι την φήμη τους πριν ακόμα βρεθούν στα ράφια. Το “κενό” της εγχώριας αγοράς καλύπτει η “ελληνική απάντηση” στην αμερικάνικη κόλα, το Ταμ-Ταμ, που οι παλιότεροι το θυμούνται να διαφημίζεται στους θερινούς κινηματογράφους με την επιγραφή “Διάλειμμα για να πιείτε Ταμ-Ταμ”.
Οι πλανόδιοι πωλητές αντικαθίστανται από φορτηγά και τους πρώτους αυτόματους πωλητές, ο πάγος από τα ηλεκτρικά ψυγεία οδηγεί στην αγορά περισσοτέρων μπουκαλιών που παραμένουν ακόμα γυάλινα και επιστρέφονται στον μπακάλη προς 2 δρχ το μικρό και 3.5 δρχ το μεγάλο. Την δεκαετία του 70 η αναπόφευκτη είσοδος των ξένων αναψυκτικών στη χώρα οδηγεί σε σταδιακό μαρασμό την εγχώρια παραγωγή, η οποία καταφέρνει να επανέλθει δυναμικά μόλις τα τελευταία χρόνια.