Αναφερόμαστε σε κάποιες μικρές φορητές άμαξες που χρησιμοποιούν εύποροι της εποχής που τις σέρνουν χαμάληδες. Παρά το γεγονός ότι η εικόνα ανθρώπου να σέρνει άμαξα είναι τότε συνηθισμένη σε πολλές χώρες, στην Ελλάδα το φαινόμενο αυτό δεν αναπτύσσετε ποτέ αφού οι ντόπιοι αρνούνται να παίξουν αυτό το ρόλο (τους φτάνουν τετρακόσια χρόνια τουρκικού ζυγού…) αφήνοντας τον στους Μαλτέζους που εκείνη την περίοδο συμμετέχουν στην ανοικοδόμηση της πρωτεύουσας. Έτσι, η φράση «φώναξε ένα Μαλτέζο» ισοδυναμεί με το σημερινό «κάλεσε ένα ταξί».
Τους πρώτους αυτούς «ταξιτζήδες» αντικαθιστούν σταδιακά καρότσες, λαντώ και ιππήλατες άμαξες που σέρνουν ένα ή περισσότερα άλογα. Το κουβούκλιο των πελατών είναι άλλοτε ανοιχτό– όπως διασώζεται μέχρι σήμερα ως τουριστική ατραξιόν σε διάφορες περιοχές- ή κλειστό με μια βαριά ξύλινη κατασκευή που η διαβάθμιση της εσωτερικής και εξωτερικής διακόσμησης αποτελεί δείγμα πολυτέλειας και, φυσικά, αυξημένου κομίστρου. Εκεί μπαίνουν φουστανελοφόροι, βασιλιάδες αλλά και κυρίες με πανάκριβες τουαλέτες για τις επίσημες εξόδους τους.
«Μαύρη» επέτειος: 20 χρόνια από το φονικό τσουνάμι με τους 230.000 νεκρούς στην Ασία
Οι καλύτερες από αυτές τις άμαξες κάνουν διαδρομές έξω από τις πόλεις για βόλτα αναψυχής ή ταξίδι. Σταδιακά οι διαδρομές αυτές περιορίζονται εντός του αστικού ιστού, αφού για μακρινότερα ταξίδια υπάρχει πλέον το τραίνο, που, παρότι παραμένει ακόμα αργό και θορυβώδες, είναι σαφώς γρηγορότερο και ασφαλέστερο των αμαξών που γεμίζουν σκόνες, πέφτουν σε λακκούβες, ενώ το σπάσιμο των ξύλινων τροχών ή του άξονά τους μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες για το ταξίδι. Οι αμαξάδες φορούν μακριές ρεντικότες, ψηλά καπέλα και μπότες. Η πληρωμή είναι προκαθορισμένη ανάλογη της απόστασης με την διαδρομή Αθήνα- Πειραιά να κοστίζει, το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, 50 λεπτά.
Η δημιουργία της σιδηροδρομικής γραμμής Αθηνών-Πειραιά την ίδια περίοδο, ξεσηκώνει τις διαμαρτυρίες του Συνδέσμου Αμαξηλατών αλλά τελικά κάθε άλλο παρά μειώνει την δουλειά τους. Εξάλλου, ο πραγματικός κίνδυνος για τους αμαξάδες δεν θα είναι το τραίνο όπως οι ίδιοι φοβόνται, αλλά το αυτοκίνητο. Με την είσοδο του 20ου αιώνα εμφανίζονται τα πρώτα ιδιωτικά αυτοκίνητα που αξιοποιούνται και ως ταξί, οργίζοντας έτσι τους αμαξάδες που, στην κυριολεξία, «τρώνε τη σκόνη» του νέου μέσου και σε μερικές δεκαετίες περνούν στην ιστορία…
H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ELEFTHEROSTYPOS.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.
Ακολούθησε το eleftherostypos.gr στο Google News και μάθε πρώτος όλες τις ειδήσεις