Γράφει ο Βαγγέλης Λημνιώτης

Στο νέο τεύχος του ET Magazine του EleftherosTypos.gr θα αναπολήσεις και θα συγκινηθείς με μερικά από τα θρυλικά μαγαζιά σε νησιά που θα διαβάσεις παρακάτω.

Βαρύς στην Αμοργό

Ένα μικρό μεζεδοπωλείο με ντόπια πιάτα, φτιαγμένα από ντόπια υλικά. Ο Βαρύς έχει μια μεγάλη ποικιλία σε πιάτα. Αρνάκι και κατσικάκι κοκκινιστό και λεμονάτο, μπριζόλες και παϊδάκια, πίτες με σπιτικό φύλλο, μακαρονάδα με μυζήθρα και φασκόμηλο, μοσχαράκι με λιαστές ντομάτες. Θα το βρεις στο Λαγκαδά, στο Καμινάκι.

Remezzo στη Μύκονο

Με θέα τον Γιαλό, το Remezzo είναι ένα μαγαζί με ιστορία 5 και πλέον δεκαετιών. Ένα μπαρ-εστιατόριο με μια τόσο όμορφη αισθητική που αναμειγνύει το house με την πιο ροκ εκδοχή. Με την αλλαγή της ανθρωπογεωγραφίας του νησιού τα τελευταία 5-6 χρόνια, άλλαξε και ο κόσμος που πάει εκεί. Σε κάθε περίπτωση, αν η τσέπη σου το αντέχει, να πας και για φαγητό.

Αρμενάκι στην Ανάφη

Μπορεί το 1999 να μοιάζει κοντινό, αλλά δεν είναι. Είναι σχεδόν 20 χρόνια πίσω. Αυτό σημαίνει ότι το Αρμενάκι που άνοιξε τότε μπαίνει σιγά σιγά στην κατηγορία «θρυλικό μαγαζί». Τι θα φας εδώ; Σαλάτα με πληγούρι, γραβιέρα με μέλι Ανάφης, φάβα από την Σαντορίνη, χόρτα Ανάφης, ψαρόσουπα, γαριδομακαρονάδα, μακαρονάδες με θαλασσινά, αλλά και γεμιστά, παστίτσιο. Το αριστούργημα είναι ο μουσακάς του Μάρκου με φρέσκο τόνο και ψητή μελιτζάνα.

Μαζεύει αρκετά νεαρό κόσμο, ενώ φέρνει και μουσικά σχήματα. Κινείται πιο πολύ σε ρεμπετοκατάσταση. Η φάση του με τις κομπανίες είναι κάπως έτσι.

https://www.youtube.com/watch?v=s7Nv4x4ZxhM

Brachera στις Σπέτσες

Αν γράφαμε το κείμενο πριν λίγα χρόνια, τότε θα μιλούσαμε για ένα μαγαζί που δεν υπάρχει πια. Η Brachera έκανε θραύση στη δεκαετία του ’90 με πιο ντισκοτέκ ύφος, αλλά τώρα έχει και τις house βραδιές της και τις πιο upbeat. Σίγουρα είναι πιο χαλαρή η φάση της και απέχει από τις ένδοξες μέρες.

Τα Ολύμπια και ο Παπαγιώργης στην Κέρκυρα

Το πρώτο ανήκει στο παρελθόν πια. Έκλεισε το 2013 ύστερα από 8 δεκαετίες. Λεγόταν αλλιώς Το Καφενείο του Ζήσιμου, από τον Ζήσιμο Παπαφλωράτο που άνοιξε το μαγαζί σε έναν χώρο με μεγάλη ιστορική αξία. Σε αυτό το χώρο υπήρχε το ξενοδοχείο Saint George που φιλοξένησε τον Όσκαρ Ουάιλντ. Τα Ολύμπια αποτελούσαν ένα brand για το Λιστόν και η απώλεια τους επηρέασε και τα υπόλοιπα κοντινά μαγαζιά.

Ο Παπαγιώργης από την άλλη ζει και βασιλεύει. Όντας πια στην 3η γενιά της οικογένειας Δαφνή και με παράδοση από το 1924, προσφέρει κερκυραϊκά γλυκά όπως μαντολάτο, περγαμόντο γλασέ, μουστάρδα φρούτων, φογάτσα, συκομαΐδα και πασταφλώρα. Θα βρεις και κουμ κουάτ, αλλά και ντόπιες εσοδείες από κρασί.

Καστέλλο, Αλώνι και Κάμελ στη Σίφνο

Επειδή από Σίφνο δεν γνωρίζω κάτι, απευθύνθηκα στην Σιφναία Εβελίνα Σαρρή, καλή φίλη και δημοσιογράφο. Η Εβελίνα μου είπε τα εξής:

«Το Καστέλλο στο Κάστρο είναι ένα μαγαζί (μαγαζάρα) που λειτούργησε από το 1993 μεχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 2000. Ο οικισμός του Κάστρου είναι χτισμένος σε λόφο και έχει φρουριακή αρχιτεκτονική με λότζιες και θολωτές στοές. Όσοι είναι τώρα στα 40 τους θα θυμούνται άπειρα ξενύχτια στο Καστέλο του κάστρου, ένα φανταστικό κλαμπ εναρμονισμένης αισθητικής, από το οποίο ξεκινούσαν τα νυχτοπερπατήματα πριν ο κόσμος καταλήξει στο φημισμένο “στενό” στην Απολλωνία. Το είχε ο Σοφοκλής, που τώρα έχει το Dolci (ένα all day bar restaurant στο Κάστρο).

Το Αλώνι ήταν ένα φοβερό ρεμπετάδικο, θρυλικό και καλτ όσο δεν πάει, το οποίο αξίζει! Και αυτό ήταν σίγουρα τουριστική ατραξιόν. Έχουν εμφανιστεί μεγάλα ονόματα (από Ζαχαράτο μέχρι Μελίνα Κανά και Σωκράτη Μάλαμα με αξέχαστα ξενύχτια και γλέντια).

Και αυτό που σου έλεγα εγώ Κάμελ, μετονομάστηκε σε Κάμελ μετά. Ήταν η πρώτη “ντίσκο” που άνοιξε στη Σίφνο, (το Αργώ ήταν ακόμα μπαρ) και είχε το ξακουστό όνομα Ανδρομέδα. Την είχε ανοίξει ο γνωστός σε όλους Κάπταιν Γιώργος, που όλοι τον ξέραμε από το καραβάκι Άγιος Συμεών, ένα πλεούμενο που έκανε το δρομολόγιο από το λιμάνι των Καμαρών στο Βαθύ (η πιο όμορφη παραλία του νησιού για μπάνιο) και πίσω, όταν δεν υπήρχε δρόμος να συνδέσει τους δύο οικισμούς. Όταν άνοιξε ο δρόμος, ο Άγιος Συμεών έπαψε να λειτουργεί. Ένα βράδυ μάθαμε ότι ο καπετάνιος άνοιξε την Ανδρομέδα, η οποία γνώρισε μεγάλες δόξες. Ως πρώτο και μοναδικό κλαμπ, συγκέντρωνε όλο το νησί και ο κόσμος ξεφάντωνε κανονικά.»

Η La Luna στην Αντίπαρο

Ένας από τους λόγους που το νησί ισοφάρισε την δημοφιλία της Πάρου. Η La Luna είναι περιλάλητη ντισκοτέκ, τα καλοκαιρινά βράδια γίνεται το αδιαχώρητο και δεν ξεχνάς όσα περάσεις εκεί.

Ο Μουγγός στην Αστυπάλαια

Ένα παραδοσιακό καφενείο που αγγίζει τον αιώνα ως χώρος. Από τα μαγαζιά που περιμένεις να δεις σε νησιά όπως η Αστυπάλαια.

Ο ιδιοκτήτης του είναι πιο φρέσκος. 26 χρόνια πια είναι που το έχει. Στην αρχή δεν ήθελε να το πάρει γιατί οι προηγούμενοι ιδιοκτήτες πέθαναν από καρδιά και θεωρήθηκε καταραμένο το μέρος, θα διηγηθεί σε μια συνέντευξη στον Φώτη Βαλλάτο και το Popaganda πριν μερικά χρόνια.

Τελικά το πήρε και προσφέρει ουζομεζέδες, χταποδάκι ψητό, ροφήματα από βότανα, ουίσκι, καφέ και πληροφορίες για το που να πας. Ή για να αγοράσεις κάποιο σπίτι στο νησί. Λέγεται πως ακόμα και στο καταχείμωνο έχει αρκετό κόσμο. Ξεχασμένους τουρίστες, γνωστούς και φίλους από την Αθήνα, που πάνε στον Μουγγό και παίζουν τάβλι ή χαρτιά γύρω από την ξυλόσομπα.

Κουκουβάγια στα Χανιά

Και τα Χάλκινα είναι πλέον ιστορικά, και ο Μιναρές. Αλλά η Κουκουβάγια είναι η μεγαλύτερη τουριστική ατραξιόν του νομού. Το κέικ σοκολάτας, το λεγόμενο Ζουμερό του, είναι ασφαλώς το γλυκό που θα δοκιμάσεις πρώτο πρώτο. Πολύ καλό μιλφέιγ και τρομερό εκμέκ καταΐφι. Βρίσκεται στον λόφο του Προφήτη Ηλία, κοντά στους Τάφους των Βενιζέλων, σχετικά κοντά στο αεροδρόμιο.

Αστικόν στα Κύθηρα

Θα το βρεις στο χωριό Ποταμός των Κυθήρων. Είναι ένας καφενές σχεδόν 100 ετών που τα βράδια μετατρέπεται σε μια πιο σύγχρονη μπουάτ. Διεξάγει βραδιές ποίησης κατά καιρούς, ενώ αρκετές μικρές μπάντες καταφτάνουν εδώ για να παίξουν μουσική. Τα τελευταία χρόνια το έχει γυρίσει και σε πιο funky jazz επιρροές.

Κληματαριά και Αρτοπανήγυρις στην Ικαρία

Η Ικαρία είναι από τα πιο δημοφιλή νησιά πλέον και σίγουρα οι φοιτητοπαρέες που σκάνε αθρόες θα ξέρουν τα δύο μαγαζιά Και τα δύο στον Άγιο Κήρυκο. Ο βέρος Ικαριώτης Ηλίας Φουντούλης μας λέει ότι η Κληματαριά έχει τις υπερτέλειες, τις υπερτρομερές τηγανιτές πατάτες, πολύ καλοψημένα κρέατα και μαγειρευτά στην καλύτερή τους εκδοχή.

Πιο λαλίστατος ήταν για την Αρτοπανήγυρη, θρυλικό φούρνο που κάποτε άνηκε σε ντόπιους και πριν μερικά χρόνια τον αγόρασε ένας Αμερικάνος που ερωτεύτηκε το νησί. Πλάι στην κρεμμυδόπιτα, την πατατόπιτα, την τυρόπιτα, προστέθηκαν τα brownies, τα cinammon rolls και τα cookies. Όλα σε ξυλόφουρνο.

https://www.instagram.com/p/BImUOsKgtoJ/?utm_source=ig_share_sheet&igshid=1lz6rvdzocyg2

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]