Γράφει ο Μιχάλης Μαρδάς

Δίλημμα που μπορεί να είναι εικονικό καθώς και τα δύο πράγματα συνέβησαν ταυτόχρονα! Ο Χέφνερ είναι δεδομένο πως θα μείνει στην ιστορία ως ένας έξυπνος άνθρωπος που έδωσε αυτό που ζητούσε η κοινωνία εκμεταλλευόμενος το γυναικείο σώμα προσφέροντας ως αντάλλαγμα τα εφήμερα φώτα, δόξα και χρήμα. Το EMagazine του EleftherosTypos.gr στο σημερινό του άρθρο σας συστήνει τον Χιου Χέφνερ.

Άλλαξε τον κόσμο;

«Θα ήθελα να με θυμούνται σαν κάποιον που άλλαξε τον κόσμο, με έναν θετικό τρόπο, με μια κοινωνική, σεξουαλική έννοια. Θα ήμουν πολύ χαρούμενος για αυτό. Είμαι ένα παιδί που έκανε τα όνειρά του πραγματικότητα»! Τα παραπάνω είχε δηλώσει  ο ίδιος για το πώς θα ήθελε να μείνει στην ιστορία και από αυτές τις 35 λέξεις το δεδομένο είναι πως οι τελευταίες εννέα είναι πέρα για πέρα αληθινές.

Ηταν το παιδί που έκανε τα όνειρά του πραγματικότητα. Που δεν μπόρεσε να μείνει υποταγμένος στο αυστηρά θρησκόληπτο οικογενειακό του περιβάλλον και που δεν συμβιβάστηκε όταν άκουσε το ΟΧΙ στην αύξηση των πέντε δολαρίων που ζήτησε από το Esquire.

Παραιτήθηκε και τζόγαρε στο αν θα μπορούσε να δημιουργήσει ο ίδιος το αντίπαλο δέος του περιοδικού όπου δούλευε. Μάζεψε τους χρηματοδότες εκμεταλλευόμενος την εξυπνάδα και τη γοητεία του. Ακόμη και η μητέρα του έβαλε χρήματα στο να κυκλοφορήσει το PLAYBOY τον Δεκέμβριο του 1953.

Εξώφυλλο; Η Μέριλιν Μονρόε γυμνή. Αγόρασε μία σπάνια φωτογραφία της και την έβαλε στο περιοδικό ελπίζοντας πως ήταν αρκετό για να του προσφέρει την επιτυχία. Αμφέβαλλε για το εγχείρημά του καθώς ούτε ημερομηνία έκδοσης δεν έβαλε στο τεύχος αφού δεν ήταν σίγουρος πως θα επανακυκλοφορήσει, αλλά δικαιώθηκε.

Πουλήθηκαν περισσότερα από 50.000 αντίτυπα και όλα ήταν πλέον εύκολα. Η Μέριλιν του έδωσε το διαβατήριο για την χώρα της δόξας και του εύκολου κέρδους και ποτέ δεν βγήκε από αυτό το μονοπάτι. Ούτε και στον θάνατό του, καθώς ο τάφος του θα είναι δίπλα σε αυτόν της Μέριλιν Μονρόε. Το 1992 αγόρασε τον χώρο δίπλα από τον τάφο της θρυλικής ηθοποιού, στο Westwood Memorial Park, στο Los Angeles, έναντι 75.000 δολαρίων.

Το playboy ξεφυλλίζονταν από άνδρες, αλλά διαβάζονταν από γυναίκες  

Το playboy φυσικά και συγκαταλέγεται στα ανδρικά περιοδικά, αλλά η μεγάλη επιτυχία του  ήταν πως ο Χέφνερ είχε τη διορατικότητα να εμπλουτίσει τις γυμνές φωτογραφίες με κείμενα που θα μπορούσαν να προσελκύσουν το γυναικείο κοινό.

Στο πρώτο τεύχος με την Μέριλιν Μονρόε είχε γράψει: «Μας αρέσει το διαμέρισμά μας, μας αρέσει να συνοδεύουμε τα κοκτέιλς με ένα ορντέβρ, να βάζουμε καλή μουσική και να προσκαλούμε μια γυναικεία συντροφιά για μια ήσυχη συζήτηση για τον Πικάσο, τον Νιτσε, την τζαζ, το σεξ…».  Αν προσέξει κάποιος τα παραπάνω λόγια, θα διαπιστώσει αμέσως πως ο Χέφνερ ναι μεν ήθελε να δημιουργήσει ένα περιοδικό που θα εξυπηρετούσε το οφθαλμόλουτρο, αλλά τα κείμενα δεν θα παρέπεμπαν σε ένα πορνοπεριοδικό χαμηλής ποιότητας.

Μην ξεχνάμε πως το περιοδικό έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς εκτενείς συνεντεύξεις με ιστορικές προσωπικότητες όπως ο Φιντέλ Κάστρο, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ο νεότερος, ο Μάλκολμ Χ και ο Τζον Λένο.

Προς επιβεβαίωση των παραπάνω, σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις και κάνοντας απολογισμό του δημιουργήματός του είχε πει: «Ήθελα να διαβάζω ένα περιοδικό που θα επικεντρωνόταν πραγματικά στη ρομαντική σχέση μεταξύ των δύο φύλων, από μια ανδρική σκοπιά. Δεν είχα στο μυαλό μου το Playboy (σ.σ. παραλίγο να κυκλοφορήσει με την ονομασία stag party αλλά προϋπήρχε το περιοδικό stag) σαν ένα περιοδικό για σεξ. Πάντα πίστευα ότι είναι ένα περιοδικό lifestyle, στο οποίο το σεξ είναι ένα βασικό συστατικό».

Ακόμη και το θρυλικό κουνελάκι που το λάνσαρε στην αγορά στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού, τον Ιανουάριο του 1954, ήταν ένα περισσότερο χαριτωμένο σεξουαλικό υπονοούμενο και λιγότερο σεξιστικό: «Επέλεξα το κουνελάκι ως σήμα του περιοδικού για το χιουμοριστικό σεξουαλικό υπονοούμενό του και για τον ζωηρό και παιχνιδιάρικο χαρακτήρα του ζώου», τόνισε χαρακτηριστικά.

Το Playboy στην υπηρεσία της απελευθέρωσης των γυναικών  

Ο Χιου Χέφνερ δεν έπαψε ποτέ να υποστηρίζει πως το playboy βοήθησε στην σεξουαλική απελευθέρωση του κόσμου αλλά και των γυναικών, παρά το γεγονός πως  απευθύνονταν στον ανδρικό πληθυσμό.

Οι αποδείξεις για την ορθότητα του παραπάνω ισχυρισμού δεν θα μπορούσαν να μην είναι τα ίδια τα εξώφυλλά του:

Τον Οκτώβριο του 1971 η Ντάριν Στερν έγινε η πρώτη Αφροαμερικανίδα που φωτογραφήθηκε σε εξώφυλλο περιοδικού. Το playboy έριξε τα ταμπού ενώ στις εσωτερικές του σελίδες είχαν φιλοξενηθεί η Τζένιφερ Τζάκσον τον Μάρτιο του 1965 και η Τζιν Μπελ τον Οκτώβριο του 1969. Το εξώφυλλο με την Στερν, ψηφίστηκε από την Αμερικανική Ενωση Συντακτών Περιοδικών το 2005, ανάμεσα στα 40 πιο σημαντικά εξώφυλλα των περασμένων 40 ετών.

Τον Απρίλιο του 1969, η Λόρνα Χόπερ ποζάρει στο εξώφυλλο γυμνή με μοναδικό αξεσουάρ μια γραβάτα. Η συγκεκριμένη φωτογράφιση σχολιάστηκε πάρα πολύ από την στιγμή που κατέρριπτε τα στερεότυπα σχετικά με τα δύο φύλα και τη θέση τους στην κοινωνία.

Τον Ιούλιο του 1955, για πρώτη φορά φωτογραφίζεται μοντέλο σε εξώφυλλο περιοδικού φορώντας μαγιό μπικίνι. Μοντέλο ήταν η Τζάνετ Πίλγκριμ ενώ ο συγκεκριμένος τύπος μαγιό είχε παρουσιαστεί στις εσωτερικές σελίδες του περιοδικού τον Ιούνιο του 1952 (φορεμένο το κάτω μέρος από ένα μοντέλο) και τον Ιούλιο του 1954 αφόρετο, αφημένο πάνω στην άμμο να σχηματίζει ένα κουνέλι.

Επίσης, ο Χέφνερ ήταν ιδιοκτήτης ενός περιοδικού που έθεσε πρώτο στον καιρό του το δικαίωμα της γυναίκας στην έκτρωση ενώ χρηματοδοτούσε οργανισμούς διερεύνησης σεξουαλικών εγκλημάτων κατά των γυναικών.

Ο Χέφνερ εκμεταλλεύονταν τα «κουνελάκια»  και τα «κουνελάκια» τον  Χέφνερ

Σε αντίθεση με τον παραπάνω ρόλο που διαδραμάτισε το περιοδικό η ζωή του ήταν διαφορετική:  Ο Χέφνερ ζούσε από τα «κουνελάκια» για τα «κουνελάκια». Φυσικά και είχε δημιουργήσει ένα στερεότυπο γυναίκας προβάλλοντας την σεξουαλικότητα της και αγνοώντας οποιαδήποτε άλλη πτυχή της. Με αυτό τον τρόπο έγινε πάμπλουτος αλλά και με αυτό τον τρόπο έζησε μέχρι τα 91 του χρόνια.

Οι δύο από τους τρεις γάμους του και οι χιλιάδες ερωμένες του, ήταν κοπέλες που προέβαλλαν το σέξι στοιχείο τους και αν είχαν κάτι περισσότερο από αυτό, για τον Χέφνερ ήταν αδιάφορο αλλά και για αυτές κάτι που δεν έκαναν μεγάλη προσπάθεια να το αναπτύξουν.

Αυτή που αποτέλεσε εξαίρεση ήταν η Μίλντρετ Γουίλιαμς με την οποία για πρώτη φορά έκανε έρωτα και ήταν ο σχολικός του έρωτας. Παντρεύτηκαν το 1949 και έμειναν παντρεμένοι μέχρι το 1959 αποκτώντας δύο παιδιά. Χώρισαν γιατί  αποκαλύφθηκε πως η Μίλντρετ απάτησε τον Χιου όσο εκείνος είχε καταταγεί στον στρατό.

Κατά δική του δήλωση, είχε πληγωθεί πάρα πολύ από τη στιγμή που η γυναίκα του είχε περισσότερες σχέσεις από εκείνον και αποφάσισε να την εκδικηθεί στην συνέχεια. Ετσι άρχισε ο χορός των … κουνελιών ο οποίος δεν σταμάτησε ποτέ, με τον Χέφνερ να υπερηφανεύεται για το μπλε χαπάκι (σ.σ. βιάγκρα) που μπορεί να του στέρησε την ακοή αλλά τον κράτησε ενεργό σεξουαλικά μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Από την άλλη πλευρά, η εκμετάλλευση ήταν μόνο από την πλευρά του Χέφνερ; Οι γυναίκες που τον προσέγγισαν τον εκμεταλλεύτηκαν εξίσου αποδεχόμενες την ζωή που τους πρόσφερε.  Με λίγα λόγια οι γυναίκες σταμάτησαν να είναι γυναίκες για να μετατραπούν σε κουνελάκια και ως αντάλλαγμα εξαργύρωσαν μία πλουσιοπάροχη ζωή.

Ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα που αποδεικνύουν το παραπάνω ήταν ο τρίτος του γάμος με την Κρίσταλ Χάρις με την οποία ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας, την Πρωτοχρονιά του 2012 και παρέμειναν παντρεμένοι μέχρι την μέρα που έφυγε από την ζωή. Η μόλις 26 ετών τότε, Κρίσταλ, είχε αποκαλύψει ότι παντρεύτηκε τον 86χρονο μεγιστάνα «για ασφάλεια».

Το βασίλειο του Χέφνερ ήταν απόρθητο, με πολλές… υπηκόους και λίγους αλλά εκλεκτούς καλεσμένους   

Συνοψίζοντας τα παραπάνω και ως επίλογο για τα έργα και τις ημέρες του Χιου Χέφνερ στον πλανήτη μας, φαίνεται πως  αν γίνει διαχωρισμός σε αυτό που πρόσφερε ως προϊόν και αυτό που ζούσε ο ίδιος, θα δοθεί η απάντηση και στο δίλημμα για τον ρόλο που διαδραμάτισε στην κοινωνία.

Στο Playboy άναψε το… φως σε δωμάτια και σοκάκια αναδεικνύοντας, με ωμό για εκείνη την εποχή τρόπο, την σεξουαλικότητα της γυναίκας, καταρρίπτοντας τα ταμπού και φροντίζοντας να προσφέρει θέαμα στους άνδρες και να βάλει σε σκέψεις τις γυναίκες.

Στην προσωπική του ζωή, όμως, δημιούργησε ένα βασίλειο που είχε βασιλιά τον εαυτό του, πολύ λίγους και εκλεκτούς προσκεκλημένους σαν τους Τζον Λένον, Ελβις Πρίσλεϊ,  Τζακ Νίκολσον, Κερκ Ντάγκλας, Γουόρεν Μπίτι (σ.σ. οι τρεις τελευταίοι είχαν φτιάξει υπόγειες στοές για να συνδέσουν τα σπίτια τους με την έπαυλη του Χέφνερ) και πάρα πολλές γυναίκες που δέχθηκαν να γίνουν κουνελάκια. Χαριτωμένες, σέξι, τρυφερές αλλά σε καμία περίπτωση δυναμικές και πρωτοπόρες.

Στην ερώτηση για το ποιά από τα δύο πράγματα που κατάφερε είναι περήφανος, ίσως ο ίδιος από ψηλά να χαμογελάει και να απορεί, καθώς ποτέ δεν τα διαχώρισε και ίσως για αυτό δημιούργησε και έναν ξεχωριστό μύθο αλλά και ένα δίλημμα για το ποιός πραγματικά ήταν!