Η κρίση, η οποία πλέον παίρνει υπαρξιακό χαρακτήρα για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αποτέλεσμα μιας μακράς πορείας, κατά τη διάρκεια της οποίας, αντί για θέσεις και προτάσεις, παρήγαγε τοξικότητα, διχαστικά παραληρήματα και ύβρεις μέσω των «τρολ» του Διαδικτύου. Η συνταγή που επένδυσε στην οργή των πολιτών για τα Μνημόνια έφερε το 2015 τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία με υποσχέσεις που αποδείχθηκαν ψεύτικες και οι οποίες οδήγησαν σε ένα τρίτο, πιο βαρύ Μνημόνιο Τσίπρα – Καμμένου.
Η εκλογή του Στ. Κασσελάκη στην ηγεσία, ενός προσώπου το οποίο δεν είχε την παραμικρή σχέση με την Αριστερά, λειτούργησε ως καταλύτης διαλυτικών φαινομένων, που ήταν όμως προδιαγεγραμμένα μετά τη διπλή συντριβή στις πρόσφατες εθνικές εκλογές.
Η ανυπαρξία πολιτικού λόγου, η συμμαχία του με τον Πολάκη και οι παλινωδίες του σε ό,τι αφορά ζητήματα όπως η οικονομία και θέματα της επικαιρότητας επιτάχυναν την κρίση και επέσπευσαν τις διαδικασίες από αμφότερες τις πλευρές, που ωστόσο δεν λύνουν το πρόβλημα και είναι βέβαιο ότι θα λειτουργήσουν σε βάρος και των δύο «στρατοπέδων».
Η ελληνική κοινωνία ζητά λύσεις και θέλει προτάσεις για τα προβλήματα της καθημερινότητας, αλλά και τις προκλήσεις της νέας εποχής. Τα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν με μάχες οπισθοφυλακής που βυθίζουν το χώρο σε περιδίνηση και μεγαλώνουν το χάσμα από την κοινωνία.