ΤΟ πρόβλημα δεν είναι τωρινό, υφίσταται εδώ και δεκαετίες. Ενα σημαντικό μέρος των ελαιοπαραγωγών προτιμούν να παίρνουν λιγότερα χρήματα, αλλά στο χέρι, μάλιστα, πολλές φορές μαύρα, παρά να μπουν στη διαδικασία να το τυποποιήσουν και να το εξάγουν οι ίδιοι στις αγορές του εξωτερικού, προφανώς με μεγαλύτερα κέρδη.

ΤΗΝ ίδια ώρα λειτουργεί μια παράλληλη μαύρη αγορά, όπου δεκάδες χιλιάδες τενεκέδες με λάδι αποστέλλονται ύστερα από παραγγελίες πολιτών «συστημένοι» με τις παραδοσιακές εταιρίες μεταφορών. Αυτό το μέρος της παραγωγής «εξαφανίζεται». Δεν καταγράφεται πουθενά, ενώ όλες οι πληρωμές είναι μαύρες.

ΓΙΑΤΙ υπάρχει αυτή η παθογένεια; Η απάντηση είναι απλή. Το γρήγορο και εύκολο κέρδος. Στην πραγματικότητα, βέβαια, χάνουν έσοδα τόσο οι ίδιοι οι παραγωγοί όσο και το κράτος.

ΥΠΑΡΧΕΙ λύση; Προφανώς και υπάρχει, και οφείλει να τη βρει η κυβέρνηση και το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης σε συνεργασία με τους ελαιοπαραγωγούς. Κατ’ αρχάς πρέπει να υπάρξει αυτοματοποιημένη και ψηφιακή καταγραφή της παραγωγής ελαιόλαδου σε όλα τα ελαιοτριβεία της χώρας, τα οποία θα πρέπει να υποχρεωθούν να διαθέτουν την ανάλογη πιστοποίηση.

ΕΠΙΣΗΣ, θα πρέπει να δοθούν κίνητρα στους ελαιοπαραγωγούς, ώστε να δημιουργήσουν σύγχρονους ιδιωτικούς συνεταιρισμούς, για να προχωρούν στην τυποποίηση και εξαγωγή του ελαιόλαδου. Και, τέλος, θα μπορούσαν να υπάρξουν επενδύσεις από μεγάλες εταιρίες τροφίμων, οι οποίες να αγοράζουν, να τυποποιούν και να εξάγουν το λάδι, αντί να το κάνουν αυτό αντίστοιχες ιταλικές επιχειρήσεις.