«Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να σταθεί δίπλα στην Ελλάδα κι απέναντι στην Τουρκία», τιτλοφορείται άρθρο του Bloomberg, στο οποίο ο συγγραφέας του, Ferdinando Giugliano προσθέτει ότι η περίπτωση της Ανατολικής Μεσογείου είναι η ευκαιρία για ν’ αποδείξει η ΕΕ πως μόνο ενωμένη μπορεί ν’ αντιμετωπίσει μια εξωτερική απειλή.

Το δημοσίευμα συνεχίζει: «Οι εντάσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο είναι ένα θέμα πρέπει να αντιμετωπιστεί με ειλικρίνεια από την ΕΕ. Μια χώρα – μέλος της, η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με εδαφικές διεκδικήσεις από  ένα γειτονικό κράτος, την Τουρκία.

Και αντί να υπερασπίζονται με σθένος την Ελλάδα πολλές ευρωπαϊκές χώρες κρατούν μια αμφιλεγόμενη στάση καθώς φοβούνται τις πολιτικές και οικονομικές επιπτώσεις που θα υπάρξουν αν σταθούν απέναντι στην Άγκυρα. Αυτό, θέτει ένα θεμελιώδες ερώτημα για την ένωση: Τι νόημα έχει αυτό το κλάμπ των κρατών αν δεν είναι έτοιμο να προστατεύσει τα μέλη του;

Αυτός ο δισταγμός κινδυνεύει να προκαλέσει την δυσαρέσκεια της Αθήνας λίγα χρόνια μετά τον αδέξιο χειρισμό της ΕΕ στην κρίση χρέους της Ελλάδας. Κινδυνεύει επίσης να δημιουργήσει ένα επικίνδυνο προηγούμενο για όλα τα κράτη – μέλη. Αν η Τουρκία μπορεί να εκμεταλλευτεί τους διχασμούς μέσα στην ΕΕ τότε και άλλες χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα θα κάνουν το ίδιο.

Η Τουρκία εδώ και χρόνια θέλει να επαναχαράξει τα θαλάσσια σύνορά της με την Ελλάδα. Και αυτές οι μακροχρόνιες διεκδικήσεις της επανήλθαν δριμύτερες μετά τις πρόσφατες ανακαλύψεις υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και η Τουρκία έγινε πιο επιθετική στην καταπατώντας την περιοχή.

Και η διπλωματική διαμάχη τώρα απειλεί να κλιμακωθεί σε ολοκληρωτικό πόλεμο καθώς οι δύο χώρες εμπλέκονται σε στρατιωτικές αψιμαχίες σε μια όλο και πιο τεταμένη περιοχή του κόσμου, η οποία περιλαμβάνει τη Λιβύη, το Ισραήλ και την Αίγυπτο. Η Κύπρος, και αυτή μέλος της ΕΕ είναι επίσης αντιμέτωπη με τις τουρκικές απαιτήσεις».

Από εκεί και πέρα το Bloomberg, διαχωρίζει  την Γαλλία και την στάση αλληλεγγύης που έχει δείξει στην Ελλάδα και υπενθυμίζει τι αναφέρει το καταστατικό της ΕΕ για την πολιτική αλληλεγγύης που πρέπει να έχουν μεταξύ τους οι χώρες – μέλη.

Για την Γερμανία και την Ιταλία γράφει πως η μόνη τους έγνοια είναι να μην υπονομεύσουν τις στενές οικονομικές σχέσεις τους με την Τουρκία.

Το άρθρο καταλήγει αναφερόμενο στην Σύνοδο Κορυφής: «Αν η αλληλεγγύη σημαίνει κάτι ως λέξη για όλους αυτούς τώρα είναι η ευκαιρία να το αποδείξουν».