Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*

Αν και οι επαφές συνεχίζονται στους κόλπους της Ε.Ε./γερμανική προεδρία και του ΝΑΤΟ τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα, αφού οι Τούρκοι προτίθενται να προχωρήσουν σε νέο κύκλο προκλήσεων και κλιμακούμενης έντασης. Επίσης, ισχυρότατες φωνές στην Αγκυρα υποστηρίζουν ότι «αν η Ε.Ε. θα επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία στις 24-25 Σεπτεμβρίου, τότε η Αγκυρα πρόκειται να ανοίξει μαζικά τις ροές προσφύγων και μεταναστών για την Ευρώπη, με καταλυτικές επιπτώσεις για τη χώρα μας και όχι μόνο».

Οι ενέργειες του γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, έχουν προβληματίσει πολλούς, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες του υπογράφοντος, η Γαλλία του Μακρόν κινείται σε «τροχιές που δεν συμβαδίζουν ειδικά στη Μεσόγειο με διασυμμαχικές θέσεις». Αυτό δεν αρέσει σε πολλούς πρέσβεις ως και στρατηγούς-ναυάρχους και πτεράρχους των Αμερικανών, Βρετανών και Γερμανών που υπηρετούν στα πολύ σημαντικά στρατηγεία του ΝΑΤΟ. Υπάρχουν «κύκλοι» στο ΝΑΤΟ που υποστηρίζουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις ότι η Γαλλία υποκινεί την Ελλάδα και ότι «πίσω από την αρνητική θέση της Αθήνας στις πιεστικές προτάσεις για αποκλιμάκωση στο  Αιγαίο ήταν το Παρίσι!». Δηλαδή κάποιοι υψηλόβαθμοι παράγοντες της Συμμαχίας υιοθετούν ως έναν βαθμό την τουρκική θέση και προπαγάνδα.

Πρώτον. Η τουρκική κρατική εταιρία Πετρελαίων, Εξόρυξης και Φυσικών Πόρων TRAO εντός των προσεχών ημερών λαμβάνει το «πράσινο φως» από το υπουργείο ενέργειας για κατ’ αρχήν ερευνητικές αποστολές στα όρια της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και πολύ κοντά στα όρια των 6 ν.μ. και ειδικότερα νοτίως Ρόδου-Καρπάθου και Κάσου ως και σε υλοποίηση του τουρκο-λιβυκού μνημονίου. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στη Λιβύη, με την επανένταξη στην κυβέρνηση Σάρατζ του πανίσχυρου υπουργού Εσωτερικών και Ασφάλειας, καθώς και πιο ισχυρού υποστηρικτή της Τουρκίας στην Τρίπολη, Φάθι Μπασάγκα, ενισχύει τις πρόσφατες συμφωνίες που έχουν υπογραφεί σε όλα τα επίπεδα ανάμεσα στις δύο κυβερνήσεις.
Ο Χουλουσί Ακάρ έχει επισημάνει τελευταία ότι «δεν πρόκειται ποτέ πλέον να αφήσουμε τη Λιβύη». Υλοποιούνται πολλές επιμέρους συμφωνίες Αγκυρας-Τρίπολης, ενώ η πρώτη προωθεί διμερείς συνεργασίες σε πολλούς τομείς με την Αλγερία, τον Νίγηρα και το Μαρόκο, ενώ είναι σε ισχύ συμφωνία της Τουρκίας με τη Μάλτα. Αυτές οι συμφωνίες έχουν προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στη γαλλική προεδρία. Από την Ισπάρτα ο Ακάρ, αφού για πολλοστή φορά επιτέθηκε στη Γαλλία, παρουσίασε νέα στοιχεία «των δογμάτων της προωθημένης παρουσίας και Γαλάζιας Πατρίδας» με έμφαση την κατεχόμενη Κύπρο και την Τριπολιτάνα της Λιβύης. Και τις δύο συγκεκριμένες περιοχές θα πρέπει να τις προσέξουμε, αφού η Κυπριακή Εθνοφρουρά έχει ανάγκη για ποιοτική εξοπλιστική ενίσχυση, ενώ αναγκαστικά, λόγω των νέων βάσεων της Τουρκίας στη Δυτική Λιβύη, είναι αναγκαίο να ενισχυθούν πολύπλευρα οι ναυτικές μας δυνάμεις σε Κρητικό-Καρπάθιο και Λιβυκό Πέλαγος.

Δεύτερον. Η Τουρκία φέρεται με τις προκλητικές ενέργειές της να έχει «ενιαιοποιήσει» στρατιωτικά-επιχειρησιακά και πολιτικά τη Μέση Ανατολή και τη Βόρειο Αφρική, γι’ αυτό πολλοί αναλυτές από κράτη της Μέσης Ανατολής θεωρούν ότι η πρόσφατη σύναψη διπλωματικών σχέσεων ανάμεσα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Ισραήλ -μεταξύ των άλλων- σχετίζεται και με μία προσπάθεια «αναχαίτισης» των πολύ ενισχυμένων τουρκικών επιδιώξεων, που έχουν ανησυχήσει τα κράτη της περιοχής. Ο γνωστός οθωμανολόγος (και όχι μόνο) καθηγητής Αλαν Μίκαϊλ στο περιοδικό «TIME» τονίζει ότι ο Ερντογάν επιδιώκει να ακολουθήσει τα βήματα του σουλτάνου Σελίμ Α’ που χαρακτηρίστηκε από το ένδοξο οθωμανικό παρελθόν το οποίο ο Τούρκος πρόεδρος επιθυμεί να αναβιώσει.

Τρίτον. Η Αγκυρα προσπαθεί να εμφανιστεί παρούσα σε όλα τα μέτωπα. Προχθές μέσω τηλεδιάσκεψης ο υπουργός Εξωτερικών, Τσαβούσογλου, συμμετείχε στη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του G20 και παρουσίασε τουρκικές σκέψεις για τον σύγχρονο κόσμο (!). Την ίδια στιγμή ο μεγαλοσύμβουλος του Ερντογάν, ο Ιμπραήμ Καλίν, είχε εκ νέου τηλεφωνική επικοινωνία με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας του Λευκού Οίκου, Ρόμπερτ Ομπράιεν, και συζήτησαν τις αμερικανο-τουρκικές σχέσεις και την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και την αυξανόμενη ρωσική παρουσία, μέσω Συρίας, μισθοφόρων της WAGNER στην Ανατολική Λιβύη -ασκήσεις ανατολικά και δυτικά της Κύπρου κ.λπ.

Τέταρτον. Οπως έχουμε επισημάνει, η τουρκική συμμαχία με το Αζερμπαϊτζάν έχει προεκτάσεις, αφού η υπό σύσταση στρατιωτική βάση στο Ναχιτσεβάν δημιουργεί νέα δεδομένα στον Νότιο Καύκασο. Η αρνητική θέση του Μπακού φάνηκε από την αντιδιπλωματκή, θρασύτατη και απαράδεκτη συμπεριφορά του προέδρου Αλίγιεφ απέναντι στον νέο Ελληνα πρέσβη. Είναι γνωστό ότι το Αζερμπαϊτζάν και η Τουρκία είναι αδελφές χώρες. Και είναι αποδεκτό. Και ασφαλώς ήταν από κάθε πλευρά ντροπιαστική η συμπεριφορά των Αρμενίων στη σφαγή του Χοτζαλί τον Φεβρουάριο του 1992. Αλλά όλα αυτά τα χρόνια δεν ακούσαμε τίποτα από τον αυταρχικό και αλαζόνα Αζέρο πρόεδρο για μαζικούς εκτοπισμούς, σφαγές και δολοφονίες Αρμενίων, Ποντίων και άλλων μη ισλαμικών πληθυσμών από τους Οθωμανούς/Τούρκους συμμάχους του.

*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr