Οι Μπεκτασήδες ήρθαν ξαφνικά στην επικαιρότητα μετά την ανακοίνωση του Αλβανού πρωθυπουργού για δημιουργία… ανεξάρτητου κράτους των Μπεκτασήδων στα Τίρανα, κατά το πρότυπο του Βατικανού.

Οι Αλεβίτες-Μπεκτασήδες της Ελλάδας απέκτησαν πριν από μερικά χρόνια τους πρώτους δύο ευκτήριους οίκους (σε Γονικό και Δέρειο, αντίστοιχα), οι οποίοι λειτουργούν ως χώροι συγκέντρωσης και προσευχής. Ενδεικτικά, στους Αλεβίτες-Μπεκτασήδες η γυναίκα έχει ισότιμη σχέση με τον άνδρα, είναι θεσμοθετημένη η μονογαμία, ενώ καταναλώνουν οινοπνευματώδη ποτά στην καθημερινότητά τους, πράγμα απαγορευμένο για τους περισσότερους άλλους μουσουλμάνους.

Να σημειωθεί ότι κάποιοι δεν θεωρούν τους εαυτούς τους μουσουλμάνους, άλλοι νιώθουν ότι αποτελούν παρακλάδι του Ισλάμ, ενώ και ανάμεσα στις κοινότητες των Αλεβιτών παρατηρούνται μικρές ή μεγάλες διαφορές. Για την ελληνική Πολιτεία, είναι μία μειονότητα εντός της… μειονότητας. Για τη διπλωματία της Τουρκίας, οι Αλεβίτες-Μπεκτασήδες απλώς… δεν υφίστανται, καθώς ισχυρίζεται ότι στο σύνολό της η μειονότητα στη Θράκη είναι τουρκογενής, με αποτέλεσμα να ασκούνται μεγάλες πιέσεις στους Αλεβίτες-Μπεκτασήδες της περιοχής να έρθουν στην «αγκαλιά» του τουρκικού προξενείου Κομοτηνής.

Τεκές

Περίπου τρία χιλιόμετρα έξω από το χωριό Ρούσσα Εβρου βρίσκεται ο τεκές του Σεγίτ Αλή Σουλτάν, γνωστός και ως ο τεκές του Κιζίλ Ντελή. Είναι ένας οθωμανικός αλεβιτικός τεκές, δηλαδή σημείο συνάθροισης δερβίσηδων (συγκεκριμένα του Τάγματος των Μπεκτασήδων), ο οποίος έχει ανακαινιστεί και ημιλειτουργεί μέχρι και σήμερα. Θεωρείται από τους παλαιότερους διατηρημένους τεκέδες στον χώρο των Βαλκανίων και ένα από τα δύο σημαντικότερα κέντρα του Μπεκτασισμού. Στην είσοδο υπάρχει οθωμανική επιγραφή, όπου αναγράφεται το 1402 ως έτος ίδρυσης και το 1759 ως έτος ανακαίνισης.

Γενικά, οι τεκέδες από τα τέλη του 14ου αιώνα στην περιοχή του Εβρου έλεγχαν και φρουρούσαν τις οδικές αρτηρίες, αλλά και απολάμβαναν φορολογικές ελαφρύνσεις. Ο τεκές του Σεγίτ Αλή Σουλτάν φύλαγε το ορεινό πέρασμα από τη Ροδόπη προς το Σουφλί και το Διδυμότειχο. Από το 2002 ο χώρος διοικείται – συντηρείται από τη «Διοικητική Επιτροπή Προστασίας Βακουφίου του Σεγγήτ Αλή Σουλτάν».

Στο κέντρο του τεκέ υπάρχει ένα δένδρο μουριάς 600 ετών, του οποίου τα μούρα, σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση, είναι θαυματουργά. Αν κάποιος φάει μούρα από το δέντρο, προστατεύεται από όλες τις αρρώστιες. Γύρω από τη μουριά είναι διασκορπισμένα κτίρια, μεταξύ των οποίων και το ταφικό μνημείο-μαυσωλείο του Σεγίτ Αλή Σουλτάν. Σήμερα, ιδιαίτερα την περίοδο Μαΐου-Αυγούστου, τον χώρο επισκέπτονται πιστοί από τα γειτονικά χωριά. Στον τεκέ εορτάζεται κάθε χρόνο η μνήμη του Αγίου Γεωργίου, γιορτή κοινή για χριστιανούς και Αλεβίτες, στις 6 Μαΐου (σύμφωνα με το Παλαιό Ημερολόγιο).