Είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας και του μεροκάματου, που με πενιχρές συντάξεις, στερούμενοι ακόμη και μικρών καθημερινών απολαύσεων, κατορθώνουν με αιματηρές οικονομίες να συγκεντρώσουν ένα ποσό για να υποστηρίξουν τους συνανθρώπους τους, δίνοντας άλλο νόημα στη λέξη «ευεργέτης».

Η αλληλεγγύη και η διάθεση κάλυψης αναγκών των ευάλωτων ατόμων -είτε στη γειτονιά είτε στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο- υπερτερούν κάθε άλλης επιθυμίας. Και αναμφισβήτητα μια θέση ψηλά στη λίστα των όσων καλών θα μπορούσαμε να κρατήσουμε από τη χρονιά που φεύγει είναι και η ανιδιοτελής προσφορά αυτών των μικρών ευεργετών, που από το υστέρημά τους πραγματοποίησαν δωρεές προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Μία συνταξιούχος δωρίζει ασθενοφόρο. Ενα ζευγάρι ηλικιωμένων διαθέτει 100.000€ στο χώρο της Υγείας. Ενας άλλος δώρισε το σπίτι του σε ορφανοτροφείο. Οι μικροί «ευεργέτες» φεύγουν αθόρυβα από τη ζωή, αφήνοντας πίσω τους μία σημαντική παρακαταθήκη, δίνοντας στους συμπολίτες τους ισχυρούς λόγους να τους μνημονεύουν για πολλά χρόνια.

ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ

Η συνταξιούχος αγρότισσα που δώρισε… ασθενοφόρο

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις «μικρού» ευεργέτη είναι η κ. Αθηνά Παπαχρήστου, η οποία με μία σύνταξη 400 ευρώ πρόσφερε στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου ένα καινούργιο ασθενοφόρο αξίας 65.000 ευρώ! Η ίδια, μιλώντας στον «Ε.Τ.», εξήγησε πως η πράξη της αυτή είχε να κάνει με την επιθυμία του συζύγου της να δωρίσει ένα ασθενοφόρο στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου, αφού τόσο ο ίδιος όσο και εκείνη είχαν ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ όταν αναζητούσαν ασθενοφόρο για να τους μεταφέρει στο νοσοκομείο.

«Με τον άνδρα μου είχαμε περάσει μεγάλη ταλαιπωρία όταν αναζητούσαμε ασθενοφόρο. Μία φορά θυμάμαι που έπρεπε να τον πάω για κάτι εξετάσεις, ήταν Μάρτιος και είχε χιόνια, και το ασθενοφόρο που ήρθε να μας πάει χάλασε και μείναμε στα χιόνια μέχρι να δούμε πού θα πάμε, γιατί ο οδηγός ήθελε να το επισκευάσει. Πολλές φορές χαλούσε το ασθενοφόρο και δεν είχαμε όχι μόνο εμείς αλλά και άλλοι άνθρωποι. Ετσι μου είπε ο άνδρας μου, λίγο πριν φύγει από τη ζωή, να πουλήσω ό,τι έχω και να δώσω και κάποιες οικονομίες, και να δωρίσουμε ένα ασθενοφόρο στο νοσοκομείο που θα είναι για εμάς εδώ στην περιοχή. Πούλησα ένα χωράφι, πούλησα ένα λιοστάσι, γιατί, όταν έφυγε ο άνδρας μου, τι να τα έκανα εγώ, είχαμε μαζέψει και κάτι οικονομίες και πήρα αυτό το ασθενοφόρο», λέει στον «Ε.Τ.» η κ. Αθηνά Παπαχρήστου, η οποία από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τις αγροτικές δουλειές, ενώ είχε μείνει και ορφανή από γονείς. «Ταλαιπωρήθηκε στη ζωή μου πολύ, αλλά, δόξα το Θεό, έζησα και καλά. Τώρα που θα φύγω και εγώ κάποια στιγμή ήθελα να αφήσω κάτι για τους φτωχούς ανθρώπους, για τους ταλαίπωρους, και πήρα αυτό το ασθενοφόρο. Πλούσια δεν είμαι, αλλά και αυτά που είχα δεν ήταν χρήσιμα σε εμένα. Και μόλις το πήρα το ασθενοφόρο ένιωσα μια μεγάλη ευχαρίστηση», θα τονίσει.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΙΑ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ

Εδωσαν 100.000€ στο Νοσοκομείο Διδυμοτείχου

Ο Παναγιώτης και η Σωτηρία Αραμπατζή, από τη Μάνη Διδυμοτείχου, είναι ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που ξενιτεύτηκαν το 1966 για μια καλύτερη ζωή και τα τελευταία χρόνια επέστρεψαν στην πατρίδα. Τα περισσότερα από τα 60 χρόνια της έγγαμης ζωής τους τα πέρασαν εργαζόμενοι στη Γερμανία. Ο κ. Παναγιώτης σε εργοστάσιο πλεκτών και σε αυτοκινητοβιομηχανία, ενώ η κ. Σωτηρία σε σοκολατοποιία. Η μετανάστευση στο εξωτερικό τους έδωσε τη δυνατότητα να συγκεντρώσουν ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, το οποίο διέθεσαν στο νοσοκομείο της πόλης τους. Οπως ανέφερε η κ. Σωτηρία, ήθελε πάντα να κάνει μια δωρεά στο Νοσοκομείο Διδυμοτείχου, γιατί ήθελε να βοηθήσει. Πριν από περίπου δυόμισι μήνες, ο κ. Αραμπατζής πήγε στο νοσοκομείο, εξέφρασε την επιθυμία του ζευγαριού και συζήτησε τον τρόπο με τον οποίο θα γινόταν η δωρεά. Η ανταπόκριση και η χαρά μεγάλες από τη διοίκηση του νοσηλευτικού ιδρύματος, που τους πρότεινε να αγοράσουν ένα μικρό λεωφορείο, το οποίο θα μεταφέρει άτομα με ειδικές ανάγκες στο Κέντρο Φυσικής Ιατρικής Αποκατάστασης Ορεστιάδας, τα οποία δέχονται τις υπηρεσίες του Κέντρου σε τακτική βάση και το οποίο διοικητικά ανήκει στο Γενικό Νοσοκομείο Διδυμοτείχου.

«Το συζητούσαμε αρκετό καιρό με τη σύζυγό μου να κάνουμε μια δωρεά στην πόλη μας. Πήγα στο νοσοκομείο, μίλησα με τον διευθυντή, τον κ. Καπετανίδη, και με το Διοικητικό Συμβούλιο και τους ενημέρωσα πως θέλουμε να κάνουμε μια δωρεά. Εκείνοι το αποδέχτηκαν. Ετσι, με τις οικονομίες που είχαμε κάνει και είχαμε μια σχετική άνεση, δώσαμε αυτά τα χρήματα», ανέφερε ο κ. Παναγιώτης. Ηδη με το ποσό της δωρεάς του ζεύγους Αραμπατζή το νοσοκομείο προμηθεύτηκε ένα αυτοκίνητο για τη μεταφορά ΑμεΑ που είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο, με την ένδειξη «ΔΩΡΕΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΑΡΑΜΠΑΤΖΗ», ένα υστεροσκόπιο που τοποθετήθηκε στη Μαιευτική/Γυναικολογική Κλινική του νοσοκομείου, ενώ αγοράστηκαν και τοποθετήθηκαν σε κατάλληλες θέσεις, όπου ήταν απαραίτητο και αναγκαίο, 20 κλιματιστικά, 17 ηλεκτρονικοί υπολογιστές και 5 εκτυπωτές, διευκολύνοντας πάρα πολύ τη λειτουργία του νοσοκομείου. Επίσης, έγιναν και κάποιες άλλες εργασίες στους χώρους του νοσοκομείου.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ

Χάρισε το σπίτι του σε ορφανοτροφείο

 

Ο Γιάννης Μανουσάκης είναι ένας συνταξιούχος από την Τήλο, ο οποίος από την περιουσία του και τα χρήματα της σύνταξής του προσφέρει με τις δωρεές του στους συνανθρώπους του. Ανάμεσα στις δωρεές και στις φιλανθρωπίες του συγκαταλέγεται η δωρεά του σπιτιού του στο Μεγάλο Χωριό της Τήλου στο Ορφανοτροφείο Θηλέων της Ρόδου, ένα εξάρτημα 6.700 ευρώ για να λειτουργήσει ο τομογράφος στο νοσοκομείο, 37.400 ευρώ για την αγορά δύο κλινών ΜΕΘ με όλο τον εξοπλισμό την περίοδο της πανδημίας, ενώ δεν σταματά να βοηθά. Οπως είχε αναφέρει τον περασμένο Μάρτιο στην τοπική εφημερίδα της Ρόδου, τη «Ροδιακή»: «Πολλές φορές είμαι αλληλέγγυος, το ’χω στο αίμα μου. Οπου υπάρχει πόνος, αρρώστια, έλλειψη χρημάτων, να δώσουν το ενοίκιο, να πάρουν τα φάρμακά τους. Πολλοί τα γυρίζουν πίσω, πολλοί δεν τα γυρίζουν. Η μάνα μου ήταν έτσι σε ένα χωριό της Σητείας, ο πατέρας μου γεωργός έβγαζε απ’ όλα, κι η μάνα μου, η Δέσποινα, έδινε. Ηθελα τα χρήματα που μάζεψα από τη θάλασσα να πιάσουν τόπο στο χώρο της Υγείας. Εγώ, έτσι που μου μιλάνε όλοι τώρα, αισθάνομαι σαν να κέρδισα λαχείο με 50 εκατ. ευρώ. Κι άλλοι τα κάνουν. Με θέληση γίνονται όλα. Οσο είμαι στη ζωή και υπάρχει η δυνατότητα, θα είμαι αρωγός».

ΟΙ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ

Δωρεές για ιατρικό εξοπλισμό και γήπεδα

Στους μικρούς ευεργέτες αυτής της χρονιάς συγκαταλέγονται και αρκετοί ομογενείς, οι δωρεές των οποίων μένουν, τις περισσότερες φορές, μακριά από τη δημοσιότητα. Ωστόσο, υπάρχουν και εκείνες που μέσω του τοπικού Τύπου γίνονται γνωστές. Οπως η μεγάλη δωρεά 600.000 ευρώ στο Νοσοκομείο του Πύργου από τον ομογενή της Αυστραλίας Ιωάννη Αλεξόπουλο, ο οποίος έφυγε από τη ζωή. Τον περασμένο Αύγουστο τιμήθηκε για την προσφορά του η σύζυγός του, Ρουμπίνα Αλεξοπούλου, από τη διοίκηση του νοσοκομείου.

Χάρη στη δωρεά, το Νοσοκομείο Πύργου εξοπλίστηκε με νέα κρεβάτια, νέο ιατρικό εξοπλισμό κλινών και φορεία. Τον περασμένο Σεπτέμβριο έγινε γνωστή η μεγάλη δωρεά προς τον Δήμο Τρικκαίων και προς όλους τους Τρικαλινούς πολίτες από το ζεύγος ομογενών Γεωργίου Φαγκρίδα και Ανδρούλας Φαγκρίδα-Παυλίδη, οι οποίοι κατασκεύασαν ένα υπερσύγχρονο αθλητικό κέντρο. Το αθλητικό κέντρο διαθέτει ένα γήπεδο ποδοσφαίρου 5Χ5 με περίφραξη, δύο γήπεδα μπάσκετ, ένα γήπεδο βόλεϊ, τέσσερα γήπεδα τένις με περίφραξη και ένα κλειστό προπονητήριο, όπου θα γίνονται αγώνες ενόργανης και άλλων αθλημάτων κλειστού χώρου.

Τον περασμένο Ιούλιο ο Καλύμνιος ομογενής Μιχάλης Μυλωνάς και η οικογένειά του προχώρησαν σε μια αξιέπαινη και συγκινητική κίνηση δωρίζοντας τέσσερις καινούργιους απινιδωτές στο Επαρχείο Καλύμνου. Ο Μιχάλης Μυλωνάς, γεννημένος στην Κάλυμνο, γιός του αρτοποιού Γιώργου Μυλωνά, ζει και δραστηριοποιείται στη Φλόριντα της Αμερικής και είναι στέλεχος μεγάλης ναυτιλιακής εταιρίας. Μαζί με τον γιο του, Γιώργο, προσέφεραν τους απινιδωτές προκειμένου να αξιοποιηθούν και να τοποθετηθούν σε διάφορα σημεία του νησιού, στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του έπαρχου να δημιουργηθεί ένα δίκτυο που να καλύπτει όλες τις περιοχές της Καλύμνου.