Ο αρθρογράφος του κειμένου που είναι και δημοσιογράφος σύγκρινε τον Μπλίνκεν με τον Κίσσινγκερ.
Γράφει η Άννα Κωνσταντινίδου*
Προσωπικά, τον Μπλίνκεν θα τον χαρακτήριζα αγγελιοφόρο. Δεν είμαι καθόλου σίγουρη, εάν η συγκεκριμένη θέση που εκπροσωπεί τη συγκεκριμένη χώρα, χρειάζεται απλά στο τιμόνι της Διπλωματίας της, έναν αγγελιοφόρο κι όχι μία προσωπικότητα με ηγετικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα.
Ο Τραμπ άφησε την μεγαλύτερη παρακαταθήκη στη διεθνή πολιτική σκηνή, τις Συμφωνίες του Αβραάμ, χάρη στον Μάικ Πομπέο. Εάν δεν υπήρχαν αυτές, και με όλα αυτά που συμβαίνουν τη δεδομένη στιγμή στη Μέση Ανατολή, θεωρώ ότι ήδη “θα διαβαίναμε το κατώφλι” ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Μπλίνκεν δεν “έφυγε από το κοστούμι του Διπλωμάτη”, δηλαδή της κύριας επαγγελματικής του ενασχόλησης… Είδαμε και τον ομόλογό του Λαβρόφ, που δυστυχώς, δεν μπόρεσε να “απεκδυθεί” της προγενέστερης ιδιότητάς του, βάζοντας σε περιπέτειες το λαό του.
Ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ με τον πόλεμο στο Ισραήλ είχε την ευκαιρία να αποδείξει ότι ήταν “ηγέτης της Διπλωματίας”. Τι έπρεπε να κάνει; Πάντως όχι να μεταφέρει απλές εντολές του Οβάλ Γραφείου, αλλά είχε την ευκαιρία στη βάση των Συμφωνιών του Αβραάμ, δηλαδή έχοντας ένα συμπαγές έρεισμα, να κινηθεί…. προς ένα νέο “Σύμφωνο Βαγδάτης” με θεσμικό ωστόσο πρόσημο, μια νέα “Nothern Tier”, δηλαδή μία ζώνης ασφαλείας που τότε τη δεκαετία του 1950 οι Αμερικανοί είχαν “σχηματοποιησει” έναντι του σοβιετισμου, σήμερα θα διαμόρφωναν έναντι του ιρανισμού-τουρκισμού και της τρομοκρατίας… Έναν άξονα που πλέον θα ένωνε την Ινδία, αραβικές χώρες του Κόλπου, Ιράκ, Λίβανο, Ισραήλ, Ιορδανία, Αίγυπτο Κύπρο με την επιστασία των ΗΠΑ και την σφραγίδα συνεπικούρησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε έναν Σύνδεσμο, με κύρια μέλη, παρατηρητές και επιστάτες του θεσμού.
Με ένα τέτοιο θεσμικό όργανο -και όχι απλά τη συνομολόγηση μίας νέας (αναβαθμισμένης) Συνθήκης οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να έχουν διαχρονικά τον έλεγχο της περιοχής, χωρίς να “ανοίγει ρουθούνι”, έχοντας υπό έλεγχο τις αντιδράσεις όλων των κρατών που θα ήταν μέλη του.
Θα αναρωτηθεί κάποιος: θα δέχονταν κάτι τέτοιο Ρωσία και Κίνα; Η Ρωσία διαβαίνει και θα διαβαίνει για πολλά ακόμα χρόνια το δικό της Ρουβίκωνα, ενόσω στη διακυβέρνηση βρίσκεται ο Πούτιν, προσπαθώντας να βρει δεκανίκια που θα τη βοηθήσουν στην επαναπροσέγγιση με τη Δύση. Η Κίνα, είναι μία ιμπεριαλιστική δύναμη, που η επιθετικότητά της εξαντλείται με/και στην Οικονομία και όχι στα όπλα. Οφείλουμε να διαβάσουμε το ιμπεριαλιστικό δόγμα της Κίνας, να ψάξουμε την ιστορία της και να κατανοήσουμε ότι οι πόλεμοι με τα όπλα που διεξήγαγε είναι “απείρως ελάχιστοι” για την υπόσταση του κράτους Κίνα, που το επιθετικό της όπλο είναι ουσιαστικά ένα και ονομάζεται οικονομία.
Τη δεδομένη στιγμή, το Ιράν με πώληση όπλων έχει μπει σε όλα τα ασταθή περιβάλλοντα της ζώνης Σαχέλ, Μάλι, Σουδάν κτλ, που ως γνωστόν “επιχειρούν” μέσω του μισθοφορισμού οι Τούρκοι, αλλά και οι Ρώσοι.
Ένας Σύνδεσμος, “ζώνης ασφαλείας” εκ των πραγμάτων θα δημιουργούσε τείχος απέναντι στο συμμαχικό άξονα Ρωσίας -Ιράν στην Αφρική.
…και η Τουρκία; Με “μαρίδες” δεν μπορούν να ασχοληθούν τα “μεγάλα ψάρια”…
Εν κατακλείδι, οφείλουμε να γνωρίζουμε όπως η Ιστορία επαναλαμβάνεται, έτσι και η Διπλωματία πατά σε γνώριμα μονοπάτια. Και θα ολοκληρώσω, όπως άρχισα: Είναι στο χέρι του Μπλίνκεν να πατήσει στην αμερικανική Διπλωματία του 1950, ώστε να κάνει την υπέρβασή του, ως “ηγετική φυσιογνωμία της διεθνούς Διπλωματίας”.
* Η Άννα Κωνσταντινίδου είναι Ιστορικός- Διεθνολόγος, Διδάκτωρ Δημοσίου Δικαίου & Πολιτικής Επιστήμης της Νομικής Σχολής ΑΠΘ, Επιστημονική Συνεργάτιδα του ΑΠΘ, διδάσκουσα στην Ανώτερη Διακλαδική Σχολή Πολέμου (ΑΔΙΣΠΟ) και τη Σχολή Εθνικής Άμυνας (ΣΕΘΑ).
Ειδήσεις σήμερα
Κιάνου Ριβς: Ύμνος στη δημιουργικότητα ο στόχος της νέας ταινίας του
Σοκαριστικό βίντεο: Η στιγμή που δολοφονείται βασίλισσα της ομορφιάς
Ροή Ειδήσεων 
