Το Νταουλαγκίρι είναι το έβδομο ψηλότερο βουνό στον κόσμο, με ύψος 8.167 μέτρα. Ανήκει στον ανατολικό κλάδο της οροσειράς των Ιμαλαΐων και βρίσκεται στην περιφέρεια Νταβαλαγκίρι του κεντρικού-βόρειου Νεπάλ. Απέναντι από το Νταουλαγκίρι, στην άλλη πλευρά της κοιλάδας Κάλι Γκαντάκι προς τα ανατολικά βρίσκεται η κορυφή Αναπούρνα, που έχει κι αυτή ύψος πάνω από οκτώ χιλιόμετρα. Η λέξη “Νταουλαγκίρι” σημαίνει “Λευκό Βουνό”.
Μετά το 1808, όταν έγινε γνωστό στο δυτικό κόσμο, το Νταουλαγκίρι θεωρούνταν το ψηλότερο βουνό του κόσμου, μέχρι το 1838 οπότε τη θέση του πήρε το όρος Κανγκτσενγιούνγκα, που πλέον θεωρείται το τρίτο υψηλότερο βουνό στη γη και βρίσκεται στα σύνορα του Νεπάλ με την Ινδία.
Το Νταουλαγκίρι κατακτήθηκε στις 13 Μαίου 1960 από τους Κουρτ Ντιμπέργκερ, Πίτερ Ντίνερ, Ερνστ Φόρερ, Άλμπιν Σέλμπερτ, Νίμα Ντόρτζι και Ναγουάνγκ Ντόρτζι, μέλη μιας ελβετο-αυστριακής αποστολής. Η Νότια και Δυτική πλευρά του Νταουλαγκίρι παρουσιάζουν πολύ απότομη κλίση. Καθεμιά τους υφώνεται τέσσερα χιλιόμετρα από τη βάση της, και έχουν γίνει τόπος «επικών» αναβάσεων.
Οι περισσότερες αναβάσεις μέχρι σήμερα έχουν γίνει από την διαδρομή της πρώτης ανάβασης, αλλά έχουν επιχειρηθεί κι άλλες, σχεδόν από κάθε κατεύθυνση. Το Νταουλαγκίρι, λόγω του απότομου αναγλύφου του και του κακού καιρού που συνήθως έχει, θεωρείται δύσκολη ανάβαση και πολλοί ορειβάτες έχουν χάσει τη ζωή τους στις πλαγιές του. Το 1969 επτά μέλη μιας αμερικάνικης αποστολής, και το 1978 τέσσερα μέλη μιας γιαπωνέζικης χάθηκαν κατά την ανάβαση. Εκεί έχουν χάσει τη ζωή τους και οι γνωστές αλπινίστριες Σαντάλ Μοντύ, το 1998, και Τζινέτ Χάρρισον το 1999 από χιονοστιβάδες.
Οι ελληνικές αποστολές
Στο Νταουλαγκίρι έχουν επιχειρήσει μέχρι σήμερα 5 ελληνικές αποστολές.
Στην πρώτη αποστολή, οργανωμένη το 1990 από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Αθηνών, έλαβαν μέρος οι Νίκος Μπρόκος, Πάνος Χλωροκώστας, Δημήτρης Καραγιάννης, με αρχηγό τον Γιάννη Κατριβάνο και “ομάδα κορυφής” τους Χρήστο Λάμπρη, Βαγγέλη Βρούτση και Δημήτρη Τιτόπουλο. Η ομάδα έφτασε κοντά στην κορυφή στις 13 Οκτωβρίου, έχοντας όμως αντιμετωπίσει πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και κακό καιρό κατά την ανάβαση εγκατέλειψε. Γύρισε στην κατασκήνωση βάσης με σοβαρά αλλά όχι μόνιμα προβλήματα υγείας των μελών, που για μικρό διάστημα είχαν θεωρηθεί νεκροί.
Η επόμενη προσπάθεια έγινε το 1998 από το Σύνδεσμο Ελλήνων Ορειβατών, με Αρχηγό τον Αντώνη Συκάρη, και τους Νίκο Παπανδρέου, Μπάμπη Τσουπρά, Κώστα Ρούτσια, Αλέξανδρο Μπουγιουκλού, Δημήτρη Κάλλο και Γιώργο Βουτηρόπουλο. που θα προσπαθούσαν για κορυφή εναλλάξ σε δυο ομάδες.
Οι Παπανδρέου, Τσουπράς, Κάλλος χωρίς να αντιμετωπίσουν ιδιαίτερα προβλήματα έφτασαν εύκολα στα 7.550 μέτρα και την Πρωτομαγιά η ομάδα των τριών ξεκίνησε για κορυφή. Λίγο αργότερα όμως, προσπαθώντας να αλλάξει ένα σχοινί, ο Νίκος Παπανδρέου γλίστρησε στον πάγο και έπεσε σε χαράδρα 1.500 μέτρων. Την ίδια ημέρα οι Συκάρης ,Μπουγιουκλού, Ρούτσιας συνέχιζαν την πορεία τους για την κορυφή. Όμως, λόγω του τραγικού γεγονότος, η αποστολή τελικά διακόπηκε ενώ το πτώμα του άτυχου Νίκου Παπανδρέου δεν βρέθηκε.
Σεισμός στην Αιτωλοακαρνανία: «Δεν έχουν αναφερθεί ζημιές σε σπίτια ή δημόσια κτίρια», λέει ο δήμαρχος Θέρμου
Μόλις πέντε μήνες μετά, ο Ορειβατικός Σύλλογος Αθηνών διοργάνωσε νέα αποστολή, τον Σεπτέμβρη-Οκτώβρη του 1998, με αρχηγό τον Γιάννη Κατριβάνο και τους Νίκο Χατζή-Παύλο Τσιαντό και Μπάμπη Τσουπρά-Παναγιώτη Κοτρωνάρο, που θα προσπαθούσαν για κορυφή εναλλάξ σε ζευγάρια. Οι Κοτρωνάρος και Τσουπράς ανέβηκαν με πολλή δυσκολία λόγω του μεγάλου όγκου χιονιού στην κατασκήνωση και λόγω εξάντλησης δεν μπόρεσαν να ξεκινήσουν την καθορισμένη ώρα για την κορυφή. Ξεκίνησαν παρόλα αυτά με τρεις ώρες καθυστέρηση, όμως ο Κοτρωνάρος εξαντλήθηκε και γύρισε πίσω. Ο Τσουπράς αποφάσισε να συνεχίσει μόνος για την κορυφή, αν και αυτό, λόγω της καθυστέρησης των τριών ωρών, θα σήμαινε αναγκαστική διανυκτέρευση εκτός κατασκήνωσης σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.
Ο Τσουπράς πιστεύεται ότι έφτασε στην κορυφή το μεσημέρι της 2ας Οκτωβρίου, καθώς από την κατασκήνωση βάσης τον είδαν με τηλεσκόπιο να απέχει περίπου εκατό μέτρα. Στην επιστροφή του όμως συνάντησε χιονοθύελλα, και τα ίχνη του δεν ξαναβρέθηκαν. Μετά από αυτή την εξέλιξη, η αποστολή διακόπηκε.
Τον Σεπτέμβριο του 2019, ο Αντώνης Συκάρης μαζί με τον σχοινοσύντροφό του από το Νεπάλ φθάνουν μέχρι τα 7.800μ.
Τον Μάϊο του 2021, σταματούν στα 5,800μ λόγω του ξεσπάσματος της πανδημίας του κορονοϊού. Στις 24 Μαρτίου 2022 ο Αντωνης Συκάρης ξεκινά και πάλι με στόχο αυτήν την φορά να φθάσει στην κορυφή. Δυστυχώς σύμφωνα με ανάρτηση στη σελίδα του στο Facebook, συνέβη ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία ορειβατική αποστολή. Ο Αντώνης έχασε τη ζωή του κατά την κατάβαση από την κορυφή.
Ακριβώς 21 ώρες πριν είχε κάνει αναρτήσεις στα social media του, γράφοντας ότι στις 12:50 ώρα Νεπάλ έφθασε στην κορυφή αφιερώνοντάς την σε φίλους, την οικογένειά του και ειδικά την εγγονή του. Η τελευταία ανάρτηση του Αντώνη Συκάρη:
«Σήμερα, 11 Απριλίου 2022, η ώρα 12:50-ώρα Νεπάλ βρίσκομαι στην κορυφή του Dhaulagiri 8.167 μέτρα».
«Θέλω να αφιερώσω αυτή την κορυφή:
Στον Νίκο Παπανδρέου και την οικογένειά του.
Στον Μπάμπη Τσουπρά και στην οικογένειά του.
Και στον Ερμή – Θεοφάνη Θεοχαροπουλο.
Ακόμα Θέλω να αφιερώσω αυτή την κορυφή σε όλους τους Έλληνες, σε όλους τους ορειβάτες και στη μικρή μου Ίριδα, την εγγονή μου.
Ιριδά μου είμαι στην κορφή!!!
Ο “πα” είναι στην κορυφή!!!
Ευχαριστώ όλους τους φίλους μου και τους φίλους μου που μέσα από τα social με υποστήριξαν και με βοήθησαν να φτάσω στην κορυφή!
Χάρη σε αυτούς το πέτυχα!!!
Σας αγαπώ όλους!!!».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Με πληροφορίες από τη Βικιπαίδεια
Ροή Ειδήσεων 
