Μετά από 40 χρόνια φαίνεται παραχωρήθηκε η διαχείριση, προστασία και αξιοποιήση της περιοχής στον Δήμο Ζακύνθου όπως προβλέπει, σε διάταξή του, το φορολογικό νομοσχέδιο του υπ. Εθνικής Οικονομίας, που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση. «Στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών με τίτλο «Μέτρα για την ενίσχυση του εισοδήματος, φορολογικά κίνητρα για την καινοτομία και τους μετασχηματισμούς επιχειρήσεων και άλλες διατάξεις» το οποίο αναρτήθηκε χθες στην δημόσια διαβούλευση, περιλαμβάνεται διάταξη, με την οποία γίνεται η παραχώρηση της χρήσης αιγιαλού, παραλίας και θαλάσσιου χώρου της περιοχής «Ναυάγιο Ζακύνθου» στον Δήμο Ζακύνθου, αφού πρώτα γίνουν οι βασικές εργασίες διάσωσης του ναυαγίου από το Δημόσιο, χωρίς αντάλλαγμα για τη διαχείριση, προστασία και αξιοποίηση της.

«Στο πλαίσιο αυτό, ο Δήμος Ζακύνθου αναλαμβάνει και την εκτέλεση έργων και εργασιών συντήρησης και αποκατάστασης της περιοχής και των έργων, εγκαταστάσεων και υποδομών αυτής. Επίσης, καθιερώνεται εισιτήριο εισόδου υπέρ του Δήμου Ζακύνθου και αποτελεί έσοδο που αξιοποιείται υποχρεωτικά για τη χρηματοδότηση έργων που εξυπηρετούν τις υποδομές αλλά και τις αναπτυξιακές ανάγκες της Ζακύνθου, ενώ ποσοστό 15% του εισιτηρίου θα αποδίδεται από τον Δήμο Ζακύνθου στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών και όμοιο ποσοστό στον Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α.», ανέφερε σε ανάρτησή του ο Βουλευτής Ζακύνθου της ΝΔ Διονύσης Ακτύπης ο οποίος έδωσε με τη νέα δημοτική αρχή μεγάλο αγώνα για την συγκεκριμένη περιοχή προκειμένου να αξιοποιηθεί, αλλά και να σωθεί το πλοίο «Παναγιώτης» που αποτελεί την ατραξιόν της παραλίας.

Το σκουριασμένο κουφάρι του πλοίου «Παναγιώτης», που προσάραξε τον Οκτώβριο του 1980 λόγω μηχανικής βλάβης εν μέσω θαλασσοταραχής, εδώ και χρόνια πρωταγωνιστεί και σε μια δικαστική διαμάχη μεταξύ του Δήμου Ζακύνθου και των ανθρώπων που ισχυρίζονται ότι είναι οι ιδιοκτήτες του.

Η πρώτη αίτηση ασφαλιστικών μέτρων

Ο δικαστικός «πόλεμος» για την κυριότητα του πλοίου «Παναγιώτης» ξεκίνησε τον Μάιο του 2016 όταν ο Δήμος Ζακύνθου αποφάσισε να συνεργαστεί με τα ΤΕΙ Ιονίων Νήσων για την έναρξη εργασιών συντήρησης στο ναυαγισμένο κουφάρι του φορτηγού πλοίου «Παναγιώτης», με σκοπό την προστασία των τουριστών της
περιοχής. Προτού όμως ξεκινήσουν οι εργασίες, οι αρμόδιοι φορείς έλαβαν εξώδικο από τους ιδιοκτήτες του πλοίου οι οποίοι ενημέρωναν ότι αυτοί έχουν την κυριότητα του πλοίου και οποιαδήποτε εργασία θα πρέπει να έχει τη συγκατάθεσή τους και στη συνέχεια προχώρησαν σε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του Δήμου Ζακύνθου.

Τον Φεβρουάριο του 2017 συζητήθηκε στο Ειρηνοδικείο Ζακύνθου η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενώ αργότερα ο Μονομελές Πρωτοδικείο Ζακύνθου απέρριψε την αίτηση των ιδιοκτητών αποφασίζοντας πως δεν έχουν καμία φυσική εξουσία πάνω στο ναυάγιο. Από την πλευρά τους οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες ισχυρίστηκαν ότι από τις 24/5/1980 υπήρξε ένα συμφωνητικό πώλησης και παράδοσης του πλοίου «Παναγιώτης» μεταξύ των τριών ναυτικών Παναγιώτη Λυσικάτου, Αλέξανδρου Σουλάνη και Ευστράτιου Σταυράκη και της συζύγου του
αναφερόμενου μέχρι το ναυάγιο πλοιοκτήτη Χαράλαμπου Κωτσορού, Μαρίας. Σύμφωνα με το συμφωνητικό αγοραπωλησίας πλοίου οι τρεις προαναφερόμενοι πούλησαν και παρέδωσαν το φορτηγό πλοίο «Παναγιώτης» στη Μαρία Κωτσορού με το τίμημα της αγοραπωλησίας να ορίζεται σε 1.600.000 δρχ.

Μάλιστα η Μαρία Κωτσορού, σύμφωνα με τα στοιχεία της εποχής, είχε καταβάλει 160.000 δραχμές με την υπογραφή του σχετικού προσυμφώνου πώλησης, ενώ τα υπόλοιπα θα δίνονταν αργότερα. Ο Παναγιώτης Λυσικάτος είχε το 50% της ιδιοκτησίας του πλοίου, ο Αλέξανδρος Σουλάνης το 30% και ο Ευστράτιος
Σταυράκης το 20%. Σύμφωνα με όσα ισχυρίστηκαν ο υποψήφιος αγοραστής δεν κατέβαλε ποτέ ολόκληρο το τίμημα ενώ είχε παραλάβει το πλοίο με το οποίο έκανε διάφορες μεταφορές άγνωστες προς τους τρεις ναυτικούς.

Τον Σεπτέμβριο του 1980, πριν γίνει το ναυάγιο, οι τρεις ναυτικοί κατέθεσαν ασφαλιστικά μέτρα αφού δεν είχαν πάρει ολόκληρο το ποσό της αγοραπωλησίας, ενώ με την παρέλευση της 20ετούς παραγραφής από το 1980 κάθε αξίωσης της Μαρίας Κωτσορού, αποσβέστηκε. Και όπως ισχυρίστηκαν σύμφωνα και με το πιστοποιητικό κυριότητας πλοίου που εκδόθηκε στις 14 Ιουλίου του 2014 από τον τομέα νηολογιών και ναυτικών υποθηκολογιών του κεντρικού Λιμεναρχείου Πειραιά, ιδιοκτήτες του «Παναγιώτη» εμφανίζονται οι τρεις ναυτικοί. Οταν ο δικαστής ρώτησε για ποιο λόγο τόσα χρόνια δεν είχαν εμφανιστεί και εμφανίστηκαν μετά το 2016, η απάντηση που έδωσαν μέσω των συνηγόρων τους ήταν γιατί εκείνοι που είχαν στη δούλεψή τους το πλοίο και όχι οι ιδιοκτήτες είχαν κατηγορηθεί για ποινικά αδικήματα.

Οι δίκες ήταν πολυετείς και αυτό έκανε τους πραγματικούς ιδιοκτήτες να κάνουν πίσω και να μην εμπλακούν μέχρι να ολοκληρωνόταν η υπόθεση. Επίσης αυτό που ισχυρίστηκαν στο ερώτημα γιατί δεν είχαν εμφανιστεί μέχρι το 2016, ήταν πως δεν μπορούσαν λόγω κόστους να πάνε να το ανελκύσουν αλλά και γιατί τους χειμερινούς μήνες οι
καιρικές συνθήκες ήταν δυσμενείς, ενώ τους θερινούς μήνες δεν μπορούσαν μιας και ήδη το ναυάγιο είχε γίνει αξιοθέατο και γνωστό στον κόσμο όπου καθημερινά πήγαιναν ημερόπλοια με τουρίστες που ήθελαν να φωτογραφηθούν και να κάνουν μπάνιο στη διάσημη παραλία.

Παρά τους ισχυρισμούς όμως το δικαστήριο έκρινε ότι οι ναυτικοί δεν έχουν καμία φυσική εξουσία στο πλοίο και αυτό ανήκει στο Δημόσιο.

Κίνδυνος να χαθεί η παραλία

Με την άμμο να έχει καλύψει το μεγαλύτερο μέρος από τα εναπομείναντα κομμάτια του κουφαριού του πλοίου,οι τοπικοί φορείς ανέμεναν τις αποφάσεις των αρμόδιων υπουργείων προκειμένου να ξεκινήσουν τη μάχη για τη διάσωση και συντήρηση του πλοίου.

Ο δήμαρχος Ζακύνθου Γιώργος Στασινόπουλος είχε ξεκινήσει σειρά επαφών μαζί με τον
τοπικό βουλευτή Διονύση Ακτύπη προκειμένου ο Δήμος να αναλάβει τη διαχείριση του ναυαγίου. Αλλιώς, όπως λένε και επιστήμονες, το κουφάρι κινδυνεύει να εξαφανιστεί και μαζί με αυτό και η παραλία, η οποία δημιουργήθηκε εξαιτίας της προσάραξης του πλοίου.

Σε δηλώσεις του στο Eleftherostypos.gr ο δήμαρχος του νησιού είχε αναφέρει ότι «από το 1980 που έγινε το ναυάγιο και το πλοίο βρίσκεται εκεί κανείς δεν ασχολήθηκε με τη συντήρησή του. Ολοι βλέπουμε πως το καράβι εξαφανίζεται και είναι κρίμα και άδικο ένα τόσο πολυφωτογραφημένο σημείο που έρχονται από όλο τον κόσμο, το δεύτερο σε επισκεψιμότητα σημείο στην Ελλάδα, να είναι στο έλεος του Θεού.

Οι επιστήμονες σήμερα αλλά και η τεχνολογία μπορεί να το επαναφέρουν, να επαναφέρουν την εικόνα αυτή, την πολύ φωτογραφημένη. Πρέπει να μας δώσει το δικαίωμα το κράτος να παρέμβουμε. Είμαστε σε συνεχή επαφή με το υπουργείο για να πάρουμε όλες τις αδειοδοτήσεις. Αν μας δώσει τις άδειες και την ελευθερία να μπορέσουμε να κινηθούμε, εμείς αύριο το πρωί είμαστε έτοιμοι. Να τρέξουν οι διαδικασίες έτσι ώστε το καλοκαίρι να μπορεί πάλι ο τουρίστας να έρθει να δει και να απολαύσει αυτή την πανέμορφη παραλία».

Ανήσυχοι οι επιστήμονες για τις συνέπειες από την απομάκρυνση του πλοίου

Κώδωνα κινδύνου για την παραλία είχαν εκφράσει και επιστήμονες με επικεφαλής τον πρόεδρο του ΟΑΣΠ και καθηγητή διαχείρισης φυσικών καταστροφών Ευθύμιο Λέκκα ο οποίος είχε εξηγήσει στο Eleftherostypos.gr ότι «εκτός από την απώλεια του πλοίου φοβάμαι θα φύγει και η παραλία.

Γιατί πριν γίνει το ναυάγιο η παραλία ήταν πολύ μικρή. Από τις κατολισθήσεις από τους ασβεστόλιθους που δομούν
τα πρανή έπεφταν βράχοι και θρυμματίζονταν και με τα κύματα δημιουργούνταν η παραλία, ενώ υπήρχε και η αντίθετη διαδικασία με τη διάβρωση από τα κύματα.

Μόλις έγινε το ναυάγιο, το πλοίο εμπόδιζε να έχουμε μεγάλη διάβρωση, με αποτέλεσμα η τροφοδοσία με υλικά πλάτυνε την παραλία. Επομένως αν φύγει το πλοίο, θα δημιουργηθούν οι συνθήκες που υπήρχαν πριν την προσάραξη και θα φύγει και η παραλία».