Για ένα χρόνο πάλευε να σβήσει το όνομά του από τη λίστα, με τις προσπάθειές του να πέφτουν στο κενό. Τελικά, απευθύνθηκε στη Δικαιοσύνη που τον δικαίωσε επιδικάζοντάς του αποζημίωση 7.000 ευρώ, με το Μονομελές Εφετείο Αθήνας να αναγνωρίζει ευθύνη της τράπεζας λόγω παράνομης και υπαίτιας προσβολής προσωπικότητας και παραβίασης προσωπικών δεδομένων του πελάτη της.

Ηταν αρχές Μαΐου του 2018 όταν ο δικαστικός λειτουργός που υπηρετεί σε διοικητικό πρωτοδικείο, προς μεγάλη έκπληξή του έλαβε επιστολή από τράπεζα και συγκεκριμένα από τη Διεύθυνση Παρακολουθήσεως Καθυστερήσεων, με την οποία «υπενθύμιζε» σε αυτόν ότι είχε δήθεν καθυστερήσει την εξόφληση οφειλής απαίτησης από δάνειο στο οποίο είχε μπει ως εγγυητής.

Εκπληκτος, ο δικαστικός λειτουργός, αφού ποτέ δεν είχε καταρτίσει κάποια σύμβαση με τη συγκεκριμένη τράπεζα, αλλά διατηρούσε μόνο απλό καταθετικό λογαριασμό, έσπευσε σε υποκατάστημα για να ζητήσει εξηγήσεις αναφορικά με την παρουσίασή του ως δανειολήπτη, περιαχθέντος μάλιστα σε καθεστώς «μη συνεργασίμου».

Οπως περιγράφει στην αγωγή του, η υπάλληλος αρχικά δεν του έδωσε κάποια απάντηση. Ωστόσο, λίγο καιρό αργότερα, ο πρωτοδίκης, εξαιτίας άλλης συναλλαγής που επιχείρησε με άλλο πιστωτικό ίδρυμα, ανακάλυψε ότι τα στοιχεία του έχουν καταχωρισθεί στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ. Τότε, «η ίδια υπάλληλος της τράπεζας, αφού ερεύνησε τα παράπονά του, τον ενημέρωσε ότι δεν τυγχάνει οφειλέτης της τράπεζας και χορήγησε σε αυτόν υπογραφομένη από την ίδια επιστολή, στην οποία αναφέρεται ότι: δεν έχετε υπογράψει ως εγγυητής στην υπ’ αρ. …/2003 σύμβαση ανοικτού αλληλόχρεου λογαριασμού επ’ ονόματι …». Οτι ο (…) είναι ο αδελφός του, ο οποίος ουδέποτε είχε ζητήσει από αυτόν να υπογράψει ως εγγυητής στην ως άνω σύμβαση παροχής πιστώσεως δι’ ανοικτού αλληλοχρέου λογαριασμού».

Αν και επρόκειτο για λάθος της τράπεζας, η υπάλληλος δεν μερίμνησε ώστε ο πρωτοδίκης να διαγραφεί από το σύστημα του ΤΕΙΡΕΣΙΑ, αλλά τον υποχρέωσε να προβεί ο ίδιος στις αναγκαίες σχετικές ενέργειες. Πράγματι, σύμφωνα με όσα αναφέρει στην αγωγή του, στις 11 Μαΐου της ίδιας χρονιάς ο δικαστής κατέθεσε αίτηση προς την ανώνυμη εταιρία υπό την επωνυμία «ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.», «πλην όμως ενημερώθηκε από τους αρμοδίους υπαλλήλους της τελευταίας ότι αφ’ ενός μεν η διαδικασία δεν ήταν η ορθή, αφ’ ετέρου δε το περιεχόμενο της ως άνω από 4.5.2018 επιστολής ήταν ανεπαρκές για τη ζητουμένη διαγραφή, γεγονός, το οποίο η εναγομένη ανώνυμη τραπεζική εταιρία ασφαλώς γνώριζε στο πλαίσιο της συνήθους λειτουργίας της».

Ο «Γολγοθάς» συνεχίστηκε αφού ο πρωτόδικης αναγκάστηκε να απευθυνθεί σε δικηγόρο και να καταθέσει αίτηση στην τράπεζα ζητώντας την άμεση και με δικές της ενέργειες διαγραφή του από τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ, ενώ κατέθεσε προς το υποκατάστημα δεύτερη αίτηση, με την οποία ζήτησε τη χορήγηση αντιγράφων όλων των δανειακών συμβάσεων οιασδήποτε μορφής.

Η τράπεζα αγνόησε τον δικαστή για ακόμα μία φορά. Στις 20 Ιουνίου έλαβε δεύτερη επιστολή, με την οποία ενημερώθηκε ότι είχε πλέον κατηγοριοποιηθεί ως «μη συνεργάσιμος δανειολήπτης» και ότι η τράπεζα είχε πλέον το δικαίωμα να προχωρήσει σε καταγγελία των συμβάσεων, από τις οποίες απέρρεε η υποτιθεμένη οφειλή του!

Αμεσα, ο δικαστής απέστειλε εξώδικο στην τράπεζα και διαμαρτυρήθηκε εντόνως για τη διάδοση ανακριβών ειδήσεων για το πρόσωπό του, ζητώντας την άμεση αποκατάσταση της αλήθειας με ταυτόχρονη διαγραφή κάθε αρχείου τηρήσεως δυσμενών στοιχείων σχετικώς με τη συναλλακτική του αξιοπιστία.

Επειτα από αρκετά εξώδικα προς την τράπεζα, τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ, αλλά και καταγγελία στο Συνήγορο του Καταναλωτή, ένα χρόνο αργότερα η δικηγόρος του έλαβε πρόσκληση να μεταβεί στο υποκατάστημα της τράπεζας, προκειμένου να «κλείσει η υπόθεση». Ο δικαστής προσέφυγε στη Δικαιοσύνη κάνοντας λόγο για προσβολή της προσωπικότητάς του και ηθική βλάβη, για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 100.000 ευρώ και επιπλέον το ποσόν των 20.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης λόγω παραβιάσεως των προσωπικών του δεδομένων κατά τις διατάξεις.

Λάθος εκ παραδρομής…

Από την πλευρά της η τράπεζα έκανε λόγο για παραδρομή, υποστήριξε πως η μη διαγραφή του πρωτόδικη οφείλεται σε λόγους αναγομένους στην εσωτερική λειτουργία του ΤΕΙΡΕΣΙΑ, που όφειλε να απευθυνθεί στην τράπεζα, ενώ αρνήθηκε τους ισχυρισμούς του περί περιουσιακής και ηθικής βλάβης λέγοντας μεταξύ άλλων ότι «ουδεμία δυσμενής μεταβολή επήλθε στην επαγγελματική-υπηρεσιακή κατάσταση αυτού ως εν ενεργεία δικαστικού λειτουργού λόγω υποβολής εκ μέρους του ανακριβούς δηλώσεως περιουσιακής καταστάσεως».

Σύμφωνα με το σκεπτικό των δικαστών αποτυπώνονται οι ευθύνες της τράπεζας αφού ο δικαστής είχε καταχωρισθεί στο σύστημα αθετήσεως υποχρεώσεων της τράπεζας, χωρίς να έχει ειδοποιηθεί, ενώ στη συνέχεια μεταβίβασαν τα στοιχεία του στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ παραλείποντας την απαιτουμένη προηγουμένη ειδική ενημέρωσή του.