Πρόκειται για ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα υποθέσεων που κόλλησαν για χρόνια στα «γρανάζια» της γραφειοκρατίας, καθώς η απόφαση για την καταβολή αποζημίωσης στην οικογένεια εκδόθηκε μόλις στις 13 Νοεμβρίου 2016.
Ηταν περίπου 20 χρόνια νωρίτερα (το πρωί της 18ης Οκτωβρίου 1997) όταν ο Θεόδωρος Κουτσοδήμος οδηγούσε την υπηρεσιακή μοτοσικλέτα της Τροχαίας προσπαθώντας να ελέγξει δρόμο από τον οποίο θα περνούσε η πρωθυπουργική αυτοκινητοπομπή. Οχημα που έκανε παράνομα αναστροφή του έκλεισε τον δρόμο τραυματίζοντάς τον βαριά. Λίγες ημέρες αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο.
Οπως θυμούνται συνάδελφοι του αρχιφύλακα, την ημέρα του σοβαρού τραυματισμού η Αστυνομία είχε πάρει έκτακτα μέτρα στην πόλη, καθώς ο Κωνσταντίνος Σημίτης έκανε περιοδεία.
Το διάστημα που ακολούθησε κινήθηκαν οι προβλεπόμενες διαδικασίες για να αποζημιωθεί η οικογένεια. Βασικοί δικαιούχοι ήταν οι γονείς του αρχιφύλακα, οι οποίοι, ωστόσο, έφυγαν από τη ζωή περιμένοντας την απονομή της δικαιοσύνης (τελευταίος απεβίωσε ο πατέρας το 2011 σε ηλικία 90 ετών).
«Ζήσαμε από πρώτο χέρι τη γραφειοκρατία της ελληνικής Δικαιοσύνης. Το 2004, δηλαδή σχεδόν οχτώ χρόνια μετά τον θάνατο του αδερφού μου, καταλάβαμε ότι με τις διαδικασίες που ακολουθούνται σε αυτές τις περιπτώσεις από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν πρόκειται ποτέ οι γονείς μου να λάβουν αποζημίωση για τον θάνατο του Θοδωρή. Ετσι, αποφασίσαμε να κάνουμε αγωγή σε βάρος του Δημοσίου. Από το 2004 και για 11 ολόκληρα χρόνια πηγαίναμε από αναβολή σε αναβολή ξοδεύοντας πολλά λεφτά σε δικηγόρους. Στο μεταξύ οι γονείς μου πέθαναν και έτσι δεν πήραν ποτέ στα χέρια τους την αποζημίωση. Η μητέρα μου ήθελε να φτιάξει με αυτά τα χρήματα ένα μνημείο προς τιμήν του γιου της αλλά δεν τα κατάφερε. Κατόπιν, γίναμε δικαιούχοι τα αδέλφια του θανόντος», λέει στον Ελεύθερο Τύπο ο Βασίλης Κουτσοδήμος, αδερφός του αρχιφύλακα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΛΑΦΑΤΗΣ
Διαβάστε περισσότερα στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου