Ταυτισμένο με την εργατική τάξη και την προσφυγιά, το Κερατσίνι με τους 70.000 κατοίκους δεν ξεχνά το παρελθόν.

Σχεδόν έξι χρόνια από τη νύχτα που ο 34χρονος μουσικός και γνωστός αντιφασίστας έπεσε νεκρός από το μαχαίρι που του «κάρφωσε» στο στήθος ο Ρουπακιάς, πολλοί είναι εκείνοι που εξακολουθούν και αναρωτιούνται για τα αίτια που οδήγησαν στο να βρει η Χρυσή Αυγή γόνιμο έδαφος στην πόλη τους. «Τι έφταιξε; Η ανεργία, η φτώχεια; Το λέγαμε τότε, οι χρυσαυγίτες κάποια στιγμή θα προκαλέσουν μεγάλο κακό…».

Στο προάστιο αυτό του Πειραιά, το νεοναζιστικό μόρφωμα πρωτοεμφανίστηκε το 2012 εκμεταλλευόμενο την κρίση και την πολιτική ένταση της εποχής. Το ίδιο συνέβη και στις γειτονιές της Νίκαιας, του Περάματος, του Κορυδαλλού.
Oμως, σήμερα οι ντόπιοι περιγράφουν μια άλλη εικόνα «που δεν χωρά, όπως λένε χαρακτηριστικά, καμία νεοναζιστική αντίληψη». Η οργάνωση που προσπάθησε να διεισδύσει ακόμη και στα σχολεία και να ποτίσει με δηλητήριο μαθητές και μαθήτριες άρχισε να απομονώνεται όταν σιγά σιγά άρχισε να αποκαλύπτεται η πραγματική της ταυτότητα…

Υποχώρηση

Κάτι που αποτυπώνεται και από τα ποσοστά που συγκέντρωσε στις εκλογές της 7ης Ιουλίου: Στο Κερατσίνι και τη Δραπετσώνα συγκέντρωσε 3,60% έναντι 7,96% στις εκλογές του 2015, στο Πέραμα 4,10% (10,17% το 2015), στον Κορυδαλλό 3,19% (7,21% το 2015), στη Νίκαια 3,49% (11,66% το 2015).

«Τους πετάξαμε έξω», αναφέρει η μητέρα του Παύλου, Μάγδα Φύσσα, που ο «Ε.Τ.» της Κυριακής συνάντησε τυχαία στο Κερατσίνι κατά τη διάρκεια του ρεπορτάζ. Η οικογένεια, οι φίλοι του 34χρονου ράπερ ζουν για τη στιγμή τής δικαίωσης και δεν θα πάψουν να αγωνίζονται ενάντια στον φασισμό.

«Ο φασισμός σκοτώνει…»

Στη γειτονιά του Παύλου σήμερα σπάνια θα δει κάποιος συνθήματα μίσους. Άλλωστε, σε περίπτωση που γραφτεί οτιδήποτε που έχει να κάνει με τη νεοναζιστική οργάνωση -σύμφωνα με επαγγελματίες της περιοχής- αυτομάτως σβήνεται. Και βέβαια, δεν θα απειληθεί από τα τάγματα εφόδου, με τις στολές παραλλαγής, τα ξυρισμένα κεφάλια και τα τατουάζ με τις σβάστικες και τους αγκυλωτούς σταυρούς καθώς έχουν αδρανοποιηθεί, όπως άλλωστε και οι τοπικές οργανώσεις της Νίκαιας και του Περάματος, στις οποίες μετά και τις αποκαλύψεις για τη δράση τους μπήκε λουκέτο.

Τη περασμένη Τετάρτη, στην οδό Παύλου Φύσσα (πρώην Παναγή Τσαλδάρη), επικρατούσε ηρεμία. Μονάχα κάποιοι πιτσιρικάδες που έκαναν βόλτα με τα μηχανάκια τους «έσπαγαν» κατά κάποιο τρόπο τη ραστώνη του καλοκαιριού.

Στον αριθμό 60 βρίσκεται το μνημείο του 34χρονου μουσικού που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Στάθης Αλεξόπουλος. «Σε αυτό το σημείο, ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, ομάδα φασιστών επιτέθηκε και σκότωσε τον μουσικό Παύλο «Killah P» Φύσσα, ο οποίος αντιστάθηκε μάχιμος όταν δέχθηκε απειλές για τις ζωές των φίλων του και της δικής του, με μόνα όπλα τις ιδέες και τα ιδανικά του. «Ο Παύλος χάθηκε από μαχαιριά στην καρδιά… όρθιος, σε δημόσια θέα», αναγράφεται σε αυτό.

Δεν είναι λίγες οι φορές όπου περαστικοί στέκονται μπροστά του. Το κάνουν για να μη ξεχάσουν. Οπως ο κ. Δημήτρης, που λέει ότι «ο φασισμός σκοτώνει».

Αυτό που προκαλεί θυμό και οργή είναι η στάση «δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα» που ακολουθούν τα μέλη της Χρυσής Αυγής στη δίκη, τα οποία κατηγορούνται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης.

«Κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη, αλλά για αυτό που έκαναν πρέπει να καταδικαστούν. Σκότωσαν έναν άνθρωπο. Αρκετά πια!», λέει η κυρία Δέσποινα, εκφράζοντας ικανοποίηση για το γεγονός ότι το ακροδεξιό κόμμα τέθηκε εκτός Βουλής… «Ετσι δε θα ‘χουν δημόσιο βήμα».

Συμφωνεί και η κυρία Ειρήνη. «Να μπουν στη φυλακή, ο φόνος είναι φόνος! Σκότωσαν ένα παλικάρι και θα πρέπει να πληρώσουν».

Το σύνθημα «ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί» είναι γραμμένο σε ένα παγκάκι. Το ίδιο κυριαρχεί και σε άλλα σημεία. Η καφετέρια «Κοράλλι», στην οδό Κεφαλληνίας, όπου και άρχισαν όλα, δεν υπάρχει πια. Υπάλληλος καταστήματος λέει στον «Ε.Τ.» της Κυριακής ότι έκλεισε πριν από λίγο καιρό.

Η Χρυσή Αυγή, ως φαίνεται, οδηγείται στο τέλος της. Δεν καταρρέει μόνο στις εργατοοπόλεις της Β’ Πειραιώς. Καταρρέει γενικότερα, με τον Νίκο Μιχαλιολιάκο απομονωμένο να εξακολουθεί να δέχεται «καρφιά» από πρωτοκλασάτα στελέχη (Λαγός, Κούζηλος, Ηλιόπουλος, Γερμενής), οι οποίοι πρόσφατα τον εγκατέλειψαν.

Από την έντυπη έκδοση