Εικόνες εγκατάλειψης και απόλυτης εξαθλίωσης, που, αν και δύσκολα φαντάζεται κάποιος, τις αντικρίζουν καθημερινά οι ίδιοι οι φοιτητές, οι οποίοι, έχοντας τα οικονομικοκοινωνικά κριτήρια, είχαν την τύχη και συγχρόνως την ατυχία να εξασφαλίσουν με κλήρο ένα μικρό δωμάτιο, μόλις λίγα τετραγωνικά, στο κτίριο Β’ της Φοιτητικής Εστίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΦΕΠΑ), που βρίσκεται στην περιοχή του Ζωγράφου.

Βέβαια, το κτίριο κουβαλά τη δική του ιστορία. Αλλωστε, πολλοί σημερινοί σαραντάρηδες πέρασαν τα φοιτητικά τους χρόνια μένοντας σε αυτό. Από τότε έχει να ανακαινιστεί. Γι’ αυτό και «ιστορικό».

Με το που μπαίνεις στο κτίριο Β’ (το μόνο που δεν είναι ανακαινισμένο από τα συνολικά 4 κτίρια της ΦΕΠΑ) σε πιάνει η ψυχή σου… Οχι τόσο για το κόκκινο, το πράσινο και το φούξια στους τοίχους -πάλι καλά που δίνει και λίγο χρώμα στη μιζέρια- όσο για τον αυτοσχέδιο καθιστικό χώρο. Ενα μεγάλο κάθισμα, κάτι σαν παγκάκι του μετρό, ένας ξύλινος «αρχαίος» καναπές και ένας ακόμη καναπές ακόμη πιο «αρχαίος». Ενα μεγάλο τραπέζι για… πινγκ πονγκ. Μια βρόμικη άσπρη κουρτίνα.

Ανεβαίνοντας τους ορόφους, έχεις και ένα αίσθημα δυσφορίας από τις άσχημες μυρωδιές. «Είναι και από τις κοινόχρηστες τουαλέτες», που, όπως καταγγέλλεται, «είναι εστίες μόλυνσης».

Μια τουαλέτα χωρίς καπάκι για τέσσερα άτομα. Με σπασμένα και βρόμικα είδη υγιεινής, που, όπως λένε με σαρκαστική διάθεση οι φοιτητές, «έχουν να αλλαχτούν από τον καιρό του Νώε…». Κάποιες φορές βουλώνουν. Τα παιδιά αγοράζουν τα απαραίτητα καθαριστικά είδη, όμως «δεν γίνεται τίποτε. Πρέπει να αλλαχτούν».

Υπάλληλος καθαριότητας υπάρχει. Ομως, τι να πρωτοκάνει; Συν το ότι δύσκολα πλέον καθαρίζονται τα σημάδια του χρόνου.

Δεξιά και αριστερά, στη μέση, όπου και να κοιτάξεις, βρίσκονται στοιβαγμένα κάθε λογής αντικείμενα: Ξύλα, ρούχα, ηλεκτρικές συσκευές, χαρτόκουτα, σκουπίδια, στρώματα, κρεβάτια.

Το ίδιο άθλιος είναι και ο κοινόχρηστος χώρος της κουζίνας. Τα άσπρα ντουλάπια μόνο άσπρα δεν είναι και, ως φαίνεται, έχουν να αντικατασταθούν από τη δεκαετία του ’60, που χτίστηκε το κτίριο Β’.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής