Όταν οι καιρικές συνθήκες είναι άσχημες δεν υπάρχει τρόπος να περάσουν από εκεί.

Σε επιστολή της η μαθήτρια αναφέρει:

Με ποιο δικαίωμα ο εκπρόσωπος του δήμου Καλαβρύτων, ο Δήμαρχος Καλαβρύτων και ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, μου στερούν το σχολείο σήμερα;
Τόσα χρόνια έμαθα από την ιστορία, ότι τα παιδάκια δεν είχαν βιβλία και τετράδια και σκάλιζαν σε πέτρες και έπειτα σε ξύλα για να μάθουν γράμματα. Τώρα που υπάρχουν τα βιβλία, τα τετράδια και τα μολύβια για να γράφουμε, όπως και τα όμορφα κτήρια γεμάτα παιδικές ζωγραφιές στους τοίχους, εγώ γιατί δεν μπορώ να πάω στο σχολείο μου;
Τι έχω λιγότερο από τα άλλα παιδιά, που σήμερα είναι στο σχολείο και κάνουν μάθημα και δεν μπορώ να πάω εγώ;
Ακούω όλους να μου λένε ότι υπάρχει ένας χωματόδρομος και δεν μπορεί να έρθει αυτοκίνητο να με πάρει, ε και;
Δεν έχουν παιδιά όλοι αυτοί που φτιάχνουν δρόμους;
Τόσα παιδάκια είναι στο σχολείο, ο μπαμπάς κάποιου, δεν ξέρει πως να φτιάξει τον δρόμο για εμένα και τα αδελφάκια μου;
Τα αδέρφια μου δεν πάνε σχολείο, τα υπόλοιπα παιδιά του χωριού μου δεν πάνε σχολείο, γιατί;
Πόσο κοστίζει ένας δρόμος, να μαζέψουμε λεφτά και να τους βοηθήσουμε αν τους λείπουν, δεν θέλω να χάσω άλλες μέρες μακριά από το σχολείο μου.
Απαντήστε μου σας παρακαλώ….

Η επιστολή της μαθήτριας δημοσιεύθηκε στον blog του Εξωραϊστικού Συλλόγου Πετσακων Καλαβρύτων

Πηγή: patrastimes.gr

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]