Στο άκουσμα της ετυμηγορίας, σύσσωμο το ακροατήριο εξέφρασε την ικανοποίησή του, δείχνοντας ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο σε σχέση με τις αντιδράσεις στο άκουσμα της εισαγγελικής πρότασης ενοχής. Με την απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου Ηριάννα και Περικλής, που είχαν καταδικαστεί σε ποινή κάθειρξης 13 ετών χωρίς ελαφρυντικά και αναστολή, με αποτέλεσμα εδώ και πάνω από ένα χρόνο να είναι έγκλειστοι, πλέον αφέθηκαν ελεύθεροι.

Μάλιστα, οι δικαστές θέλησαν να εκφωνήσουν και το σκεπτικό που τους οδήγησε στη συγκεκριμένη κρίση.

Ανατρέποντας πλήρως την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση, το δικαστήριο:

1. Εκρινε πως ο βασικός κορμός της επίμαχης δικογραφίας, που δεν είναι άλλος από τις σχέσεις των δύο απαλλαγέντων με άλλα άτομα, τα οποία έχουν κατηγορηθεί για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς», δεν επαρκεί. Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του δικαστηρίου, «οι φιλικές σχέσεις δεν ποινικοποιούνται».

2. Δεν δέχθηκε ως θέσφατο τα αποτελέσματα της εργαστηριακής έρευνας, η οποία είχε «δείξει» ότι υπήρχαν πολλές πιθανότητες (1 προς 667.788.611) το μερικό γενετικό υλικό που έχει εντοπιστεί να ανήκει στην Ηριάννα. Ειδικότερα, το Εφετείο έκρινε ότι το δείγμα που χρησιμοποιήθηκε ήταν «εντόνως αμφισβητούμενο» και «χαμηλής ποιότητας και ποσότητας», αποδεχόμενο ουσιαστικά την υπερασπιστική γραμμή της νεαρής υποψήφιας διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

3. Δεν αποδέχθηκε ως αξιόπιστη την κατάθεση του βασικού μάρτυρα κατηγορίας, ο οποίος ουδέποτε έχει εμφανιστεί να υποστεί τη δικαστική βάσανο. Ο συγκεκριμένος άνδρας είχε υποστηρίξει καταθέτοντας στην Αντιτρομοκρατική πως είδε κάποιον να κρύβει όπλα στην Πολυτεχνειούπολη, τα οποία στη συνέχεια εκείνος παρέδωσε στις αρχές.

Αυτά ήταν και τα τρία βασικότερα σημεία του κατηγορητηρίου, τα οποία είχε εντοπίσει και η εισαγγελέας της έδρας ζητώντας -αντίθετα με την τελική ετυμηγορία- την ενοχή των δύο κατηγορουμένων. Εν μέσω έντονων αντιδράσεων από αλληλέγγυους που είχαν κατακλύσει το ακροατήριο, η εισαγγελική λειτουργός ανέφερε πως η πραγματογνωμοσύνη για το γενετικό υλικό που είχε εντοπιστεί είναι αξιόπιστη και συνάδει με τα διεθνή πρότυπα και πρωτόκολλα. Κατ’ επέκταση -σύμφωνα με την ίδια- δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, αφού, όπως είπε, και η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε είναι αξιόπιστη και εμπεριστατωμένη.

Παράλληλα, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι δύο κατηγορούμενοι διετέλεσαν μέλη της «ΣΠΦ», με το επιχείρημα ότι «υπάρχει σφικτός εναγκαλισμός με μέλη της οργάνωσης». Οπως είπε, «οι φίλοι τους είναι ηγετικά στελέχη της οργάνωσης» και πρόσθεσε: «Ανεξάρτητα με το εάν το αρνούνται για υπερασπιστικούς λόγους, είναι μέλη της “ΣΠΦ” με σκοπό την τέλεση αδικημάτων». Υποστήριξε, δε, πως είναι «αφήγημα» τα όσα επικαλείται η υπεράσπιση της Ηριάννας, ότι δηλαδή η σε βάρος της κατηγορία βασίζεται σε κατασκευή της Αστυνομίας, με αποτέλεσμα εκείνη να οδηγηθεί στη φυλακή.

Υπενθυμίζεται ότι η Ηριάννα συνελήφθη το 2013 και έδωσε οικειοθελώς γενετικό υλικό, με τις αρχές στη συνέχεια να επικαλούνται ένα μερικό αποτύπωμα σε γεμιστήρα εκτός όπλου, το οποίο είχε εντοπιστεί μαζί με άλλο «ορφανό» οπλισμό στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, αφού τους καταδίκασε σε ποινή κάθειρξης 13 ετών τον καθένα, αποφάσισε να μην τους χορηγήσει αναστολή με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στη φυλακή. Ακολούθησαν δύο αιτήσεις αναστολής εκτέλεσης της ποινής, οι οποίες όμως με τη σειρά τους απορρίφθηκαν.

Για τους δύο κατηγορούμενους κινητοποιήθηκε πλήθος κόσμου, πανεπιστημιακοί, καλλιτέχνες, αλλά και απλοί πολίτες, υποστηρίζοντας μέσα από διάφορες δράσεις πως και οι δύο θα έπρεπε να αποφυλακιστούν. Ιδιαίτερα, η νεαρή κοπέλα και στις δύο αιτήσεις της εξέφραζε την πεποίθηση ότι ο εγκλεισμός της για μια πράξη για την οποία είναι αθώα καταστρέφει το μέλλον της, μιας και δεν θα μπορούσε ποτέ να ολοκληρώσει τις διδακτορικές της σπουδές αφού θα έχανε συγκεκριμένες προθεσμίες.

«Χάνω ένα ένα όσα είχα καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια. Πέντε μήνες μετά την ενοχή μου και βρίσκομαι να ξυπνάω κάθε πρωί με το βάρος της αθωότητάς μου… Οσα έχτιζα εννιά χρόνια καταστρέφονται», είχε πει η Ηριάννα ενώπιον του Πενταμελούς Εφετείου Αναστολών.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]