«Επιασαν τα κρύα, τι θα κάνουμε;», ψιθυρίζει και παίρνει μια βαθιά ανάσα. Η ηλικιωμένη γυναίκα κοιμάται στα παγκάκια, στο κέντρο της Αθήνας. Το βράδυ της περασμένης Τρίτης βρέθηκε στην πλατεία Κουμουνδούρου για να λάβει τρόφιμα και ρούχα που μοίρασαν στους άστεγους ιερείς και εθελοντές της Αρχιεπισκοπής.

Μακριά από τα χριστουγεννιάτικα στολίδια και τα φώτα της πόλης, δεκάδες άστεγοι περίμεναν με μεγάλη αγωνία μέσα στο κρύο να έρθει το φορτηγάκι της Αρχιεπισκοπής. Η ουρά που είχαν σχηματίσει ξαφνικά «διαλύθηκε» όταν εμφανίστηκε μπροστά τους. Τότε άρχισαν να σπρώχνονται μεταξύ τους, να φωνάζουν και να εκλιπαρούν για φαγητό και για μια κουβέρτα.

Δίπλα στον ΣΥΡΙΖΑ

Οι εικόνες -λίγα μόλις μέτρα από τα κεντρικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ- λύγισαν για μια ακόμη φορά τους ιερείς και τους εθελοντές οι οποίοι στη σημερινή κρίση κάνουν πράξη τα λόγια του Ευαγγελίου (κατά Ματθαίον) «πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω».

Ο υπεύθυνος του «ιερού» street working, ο π. Αλέξιος Γιαννιός, προσπαθούσε να τους ηρεμήσει. «Σας παρακαλώ, κάντε λίγο υπομονή. Μη σπρώχνετε, τα δέματα είναι για όλους». Ομως, η αγωνία τους «φούντωνε» όλο και περισσότερο. «Πάτερ, θέλω και εγώ μια κουβέρτα» φώναζε μια γυναίκα. Δίπλα της στεκόταν ένα νεαρό κορίτσι. Δεν μιλούσε σε κανέναν παρά μόνο κοίταζε επίμονα τις γεμάτες από ρούχα σακούλες που προσπαθούσαν να μοιράσουν οι εθελοντές από το Ιδρυμα Νεότητας και από άλλες ενορίες.

«Κοπέλα, εδώ έχει πολλά γυναικεία παντελόνια και μπλούζες, για δες αν σου κάνει κάτι», της λέει ένας ηλικιωμένος. «Εχει και παπούτσια;», ρωτάει ένας άλλος. «Εχει, ναι, τι νούμερο φοράς;», του απαντά εκείνος και μάλιστα τον βοηθά να βρει το σωστό νούμερο.

Τους πλησιάζει κάποιος άνδρας. «Ο,τι δεν σας κάνει αφήστε τα στην άκρη. Δείτε εάν οι τσάντες έχουν μέσα και παιδικά ρούχα γιατί υπάρχουν πολλά παιδιά που έχουν ανάγκη. Εμείς, άντε και συνηθίσαμε. Τα παιδιά;».

Εξι χρόνια

Η αλληλεγγύη μεταξύ τους είναι συγκλονιστική. Το γνωρίζει πολύ καλά ο π. Αλέξιος, ο οποίος τα τελευταία έξι χρόνια πραγματοποιεί νυχτερινές εξορμήσεις σε κάθε γωνιά και σε κάθε στενό του κέντρου της Αθήνας προσφέροντας σε εκατοντάδες άστεγους δέματα («αγάπης») τα οποία συγκεντρώνονται από τις ενορίες της Αρχιεπισκοπής.

«Οταν ξεκινήσαμε, δίναμε σαράντα πακέτα με τρόφιμα και ρούχα. Σήμερα, έχουν φτάσει τα 400. Τα δέματα περιλαμβάνουν σάντουιτς, νερά, κονσέρβες κ.ά., ρούχα και κλινοσκεπάσματα. Μαζευόμαστε, κάθε Τρίτη, περίπου στις δέκα το βράδυ και συντονισμένα πηγαίνουμε όπου υπάρχουν άστεγοι. Οι ομάδες εθελοντών που συμμετέχουν στη δράση προέρχονται από ενορίες και αλλάζουν κάθε εβδομάδα».

Στα χρόνια αυτά, έχει συναντήσει εκατοντάδες δυστυχισμένους ανθρώπους. «Οι περισσότεροι είναι μεταξύ 35-70 ετών. Είναι άποροι και μοναχικοί. Οσο μπορούμε προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε. Αυτός είναι και ο σκοπός της Εκκλησίας, να στηρίζει και να αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους, δίχως διακρίσεις», σημειώνει ο π. Αλέξιος, τονίζοντας ότι η βοήθεια της Εκκλησίας και του συγκεκριμένου προγράμματος δεν είναι μόνο υλική αλλά και πνευματική. «Τα άτομα αυτά έχουν ανάγκη από αγάπη και στοργή. Εμείς συζητάμε μαζί τους, δεν θέλουμε να αισθάνονται πως είναι μόνοι τους».

Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές που έζησε ο π. Αλέξιος κατά τις νυχτερινές του επισκέψεις στους αστέγους ήταν πέρυσι. «Τότε γνώρισα έναν 18χρονο που ζούσε με τη μητέρα του σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, κάτω από άθλιες συνθήκες. Το παιδί αυτό, όπως έμαθα στη συνέχεια, διάβαζε ώρες για να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις και κατάφερε τελικά να εισαχθεί σε σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου».

ΒΑΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου