Ενα από τα παράδοξα που κατονομάζει ο Αργύρης Ορφανός στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής έχει να κάνει με τη διαδικασία που χρειάστηκε να προβεί ο πατέρας του, προκειμένου η γη να περάσει στα χέρια τους. Οπως εξήγησε, για να μπορέσουν να αγοράσουν, έπρεπε να πάρουν δάνειο από την Αγροτική Τράπεζα, η οποία, σημειωτέον, εκείνη την περίοδο είχε χαρακτήρα Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, πράγμα που σημαίνει πως για να εκταμιεύσει το ποσό, έπρεπε πρώτα να ελέγξει με μεγάλη σχολαστικότητα τους τίτλους μέσω των δικηγόρων της. Οπως σημείωσε ο κ. Ορφανός, τόσο οι δύο δικηγόροι της Αγροτικής Τράπεζας όσο και οι άλλοι τέσσερις επαγγελματίες (σ.σ.: δύο συμβολαιογράφοι και άλλοι δύο δικηγόροι) αποφάνθηκαν ομόφωνα πως η γη είχε αγροτική μορφή και έτσι, χωρίς προβλήματα, μπορούσε να προχωρήσει η αγοραπωλησία.

Εχοντας τα παραπάνω ως δεδομένα και μη ξέροντας τότε την ιστορική σημασία του σημερινού πια ελαιώνα που βρίσκεται στην περιοχή Πνοιμένο Λυκοβουνίου, καθότι ήταν τα έκτα χέρια που έπαιρναν τη συγκεκριμένη γη, πέρασε στη κυριότητά τους και επίσημα. Βέβαια, η ανάρτηση και η κύρωση των δασικών χαρτών έχουν δημιουργήσει αλαλούμ σε χιλιάδες πολίτες που καλούνται να διεκδικήσουν την ιδιοκτησία τους μέσω αντιρρήσεων, αν δεν ανήκουν σε κάποια συγκεκριμένη κατηγορία (π.χ. πρόδηλα σφάλματα, αναδασωτέα κ.λπ.).

Ωστόσο, η περίπτωση του κ. Ορφανού διαφέρει κατά πολύ, καθότι πρόκειται για ένα καθαρά πρόδηλο λάθος, για μια γη που παραχωρήθηκε από το Δημόσιο με πράξεις που αποδεικνύουν ότι είναι αγρός αλλά παρ’ όλα αυτά το ίδιο το Δημόσιο τη ζητά πίσω, χωρίς έστω να τη συγκαταλέξει στην προφανή κατηγορία.

Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής ο Αργύρης Ορφανός «το επιχείρημα που προβάλλει το Δημόσιο είναι πως δεν αμφισβητεί την κυριότητά μου αλλά αμφισβητεί και χαρακτηρίζει τη φύση της έκτασης, ότι είναι δηλαδή δασική και όχι αγροτική. Ναι, είναι δικό σου, αλλά είναι δασική έκταση. Αρα, εγώ σε αυτή την περίπτωση δεν μπορώ να το κάνω τίποτα. Αρα, ουσιαστικά μου αφαιρεί την κυριότητα ή, αν θέλετε, μηδενίζει την αγοραστική του αξία, αφού κανείς δεν θα αγοράσει μια γη που είναι δασική, ακόμη και αν εγώ, για παράδειγμα, είχα τη δυνατότητα να την πουλήσω».

Σύμφωνα με το δικηγόρο Γιώργο Λωρίτη, που έχει αναλάβει την υπόθεση, «ο κ. Ορφανός έχει ένα κτήμα – τμήμα της μεγάλης έκτασης που χάρισε ο βασιλεύς Οθων στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα με το Βασιλικό Διάταγμα 19089 της 5/17 Απριλίου 1835. Αυτός, λοιπόν, ήταν ο πρώτος τίτλος κυριότητος στην αλυσίδα των τίτλων. Από εκεί αρχίζουν και οι νομικοί γρίφοι». Παράλληλα απαντά σε μια σειρά από καίρια ερωτήματα:

«Ηταν του Οθωνα η έκταση που αυτός δώρισε; Είχε δικαίωμα ο Οθωνας να δωρίσει μια έκταση που την είχε ως βασιλεύς, δηλαδή που ήταν του ελληνικού κράτους; Ναι, αλλά τότε κράτος ήταν ο βασιλεύς Οθων. Και η έκταση αυτή ήταν δασική ή αγροτική;».

Οπως εξηγεί ο κ. Λωρίτης, «παρά τα στοιχεία ότι η έκταση ήταν αγροτική, σήμερα το κράτος λέει ότι η έκταση “είναι” και όχι “ήταν” δασική μόνο και μόνο επειδή στην αεροφωτογραφία του 1945 φαίνεται δασική, για όσα τμήματα δηλαδή φαίνονται δασικά. Εξ αυτού, κατά νομικό-αποδεικτικό τεκμήριο (αυθαιρέτου κρατικής λογικής), το κράτος θεωρεί την έκταση δασική “έκπαλαι” δηλαδή από τον Οθωνα ακόμη αλλά και παλαιότερα από τον τελευταίο Οθωμανό σουλτάνο. Το κράτος με την επιβαλλόμενη εξουσία του επιβάλλει και την ενίοτε αυθαίρετη λογική του και έτσι από την αεροφωτογραφία του 1945, που δείχνει δασική μορφή, εξάγει το λογικώς αυθαίρετο συμπέρασμα ότι η έκταση αυτή ήταν δασική και επί τουρκοκρατίας και ότι ως δασική δόθηκε από το ελληνικό κράτος (…όλα αυτά το κράτος τα βλέπει έναν αιώνα μετά στην αεροφωτογραφία του 1945). Ως δασική η έκταση αυτή, κατά νομικό τεκμήριο και πάλι, θεωρείται και ως ιδιοκτησία του Δημοσίου! Δηλαδή το σημερινό κράτος τού τα παίρνει πίσω του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη (από τους απογόνους του και τους αγοραστές) όσα ο βασιλεύς Οθων τού χάρισε για τις υπηρεσίες του προς την πατρίδα!».

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ

Η… διαδρομή των τίτλων

Ο βασιλιάς Οθωνας έδωσε στον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη για την προσφορά του γένους στη παλιγγενεσία 12.500 στρέμματα. Μέσα σε αυτά τα στρέμματα που είναι στην περιοχή Λυκοβουνό στην Κεντρική Λακεδαίμονα υπάρχει και η Καστροπολιτεία Λυκοβουνό. Η σειρά των τίτλων έχει ως εξής: Οθωνας – Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης – κληρονόμοι Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη – άλλοι κληρονόμοι Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη – αδερφοί Σεφερλή – οικογένεια Ορφανού.

ΙΣΤΟΡΙΕΣ… ΔΑΣΙΚΗΣ ΤΡΕΛΑΣ

Στα όριά τους οι πολίτες, ανύπαρκτη η Πολιτεία

Φυσικά, η περίπτωση του κ. Ορφανού δεν είναι η μόνη παράδοξη ιστορία που εκτυλίχθηκε κατά την ανάρτηση των δασικών χαρτών. Πολλοί πολίτες αντιμετώπισαν προβλήματα με τις ιδιοκτησίες τους, όπως και πολλοί ακόμα βρέθηκαν να τελούν χρέη… Πολιτείας, προκειμένου να βοηθήσουν στην ολοκλήρωση της διαδικασίας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η κομμώτρια από ένα χωριό της Πελοποννήσου, η οποία κάθε μεσημέρι -μετά το τέλος της δουλειάς της- δέχεται στο κομμωτήριο που διατηρεί κατοίκους της περιοχής αλλά και των γύρω χωριών τελώντας άλλοτε χρέη δασολόγου και άλλοτε μηχανικού. Ατομα μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είναι γνώστες ηλεκτρονικού υπολογιστή την επισκέπτονται για να τους βοηθήσει να συντάξουν τα απαραίτητα έγγραφα.

Οι συγκεκριμένες ειδικότητες, άλλωστε, αποτελούν δείγμα προς εξαφάνιση σε πολλά σημεία της Ελλάδας και αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες να αναγκάζονται να μεταβαίνουν στην πλησιέστερη πόλη για να ενημερωθούν και να καταθέσουν τις αντιρρήσεις τους ή να αφήνουν για τελευταία στιγμή την τακτοποίηση των υποχρεώσεων τους.

Για την τελευταία στιγμή, βέβαια, αφήνουν και οι ΟΤΑ τις υποχρεώσεις τους. Σε λιγότερο από ένα μήνα, πρόκειται να λήξει και η τελευταία προθεσμία υποβολής ενστάσεων και 15 ΟΤΑ ακόμα δεν έχουν αποστείλει τις οικιστικές πυκνώσεις και τα όρια οικισμού στο ΥΠΕΝ. Ωστόσο, από πλευράς τους εξηγούν πως αυτό συμβαίνει εξαιτίας της υποστελέχωσης των τμημάτων τους – καταγγέλλοντας παράλληλα την κυβέρνηση που δεν μερίμνησε να γίνουν οι απαραίτητες προσλήψεις για να μην υπάρχουν προβλήματα καθυστερήσεων.

Αλλο τρανταχτό παράδειγμα αλαλούμ που εκτυλίχθηκε εξαιτίας των δασικών χαρτών ήταν και η περίπτωση της Πάτμου. Ενα νησί, το οποίο στην έκτασή του δεν έχει σχεδόν καθόλου δέντρα, χαρακτηρίστηκε δασικό κατά 80%.

ΜΑΡΙΝΑ ΞΥΠΝΗΤΟΥ

 [email protected]

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής