Ενας από τους πρωταγωνιστές του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου, εκτός σκηνής, άφησε το βράδυ της Δευτέρας την τελευταία του πνοή, έχοντας στο πλευρό του τους οικείους του, τη σύζυγό του Κάκια, τα παιδιά του Γιώργο και Νίκο και τα εγγόνια του. Ηταν 82 ετών. Χθες δόθηκε ο ύστατος αποχαιρετισμός στον άνθρωπο που η ζωή του ταυτίστηκε με την ιστορία του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου. Φίλοι, συγγενείς, καλλιτέχνες και πλήθος κόσμου αποχαιρέτησε τον «αγαπημένο Λεωνίδα», στον Αγιο Βασίλειο του Λυγουριού.

Ηταν το 1953 όταν ο Λεωνίδας ξεκίνησε να λειτουργεί ένα μικρό καφενείο. Την επόμενη χρονιά, το 1954, έγινε η έναρξη του θεσμού των Επιδαυρίων με το Εθνικό Θέατρο. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1961, στην παράσταση «Μήδεια» με τη Μαρία Καλλάς, η γυναίκα του Κάκια ετοιμάζει στην κουζίνα λίγους μεζέδες. Οταν πια ο θεσμός μεγάλωνε, αυξήθηκαν και οι ανάγκες της φιλοξενίας εγκαινιάζοντας μια ταβέρνα με σπεσιαλιτέ και χορταστικά πιάτα, όπως ο ίδιος οραματίστηκε, ίδρυσε και φέρει το όνομά του.

Ηταν ένας ευγενικός, φιλόξενος και βαθιά μερακλής άνθρωπος, που αφιέρωσε τη ζωή του στην Επίδαυρο και κατ’ επέκταση στην Τέχνη. Αλλωστε, η ηλικία της ιστορικής ταβέρνας μετράει όσο τα χρόνια του θεσμού των Επιδαυρίων. Και ποιος δεν πέρασε από εδώ και δεν τίμησε την κουζίνα της οικογένειας; Ο Λεωνίδας Λιακόπουλος κληροδοτεί στην Ελλάδα «ένα θεατρικό μουσείο». Οποιος επισκεφτεί την ταβέρνα, οι φωτογραφίες στους τοίχους μαρτυρούν όσους γεύτηκαν τις σπεσιαλιτέ της ιστορικής κουζίνας και τη γρήγορη εξυπηρέτηση όλου αυτού του πλήθους που φτάνει ταυτόχρονα μετά την κάθε παράσταση. Κάλλας, Παξινού, Ροντήρης, Μινωτής, Κουν, Χατζηαργύρη, Συνοδινού, Πιττακή, Κουν, Τσαρούχης και πολλοί άλλοι φιγουράρουν σήμερα στους τοίχους της ταβέρνας.

Το στέκι της Επιδαύρου φιλοξένησε όλο το ελληνικό θέατρο, παλαιότερο και νεότερο, αλλά και ανθρώπους του πολιτικού βίου. Μεταξύ άλλων στα τραπέζια της ζεστής ταβέρνας κάθισαν ο Φρανσουά Μιτεράν, η Μελίνα Μερκούρη και ο Ζυλ Ντασσέν, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο Πίτερ Μπρουκ, ο Νίκος Κούρκουλος, η Τζένη Καρέζη, η Αλίκη Βουγιουκλάκη και πλήθος άλλων επισκεπτών. Η λίστα των θαμώνων είναι ατέλειωτη.

«Η Τέχνη απαιτεί κουράγιο», συνήθιζε να λέει ο Λεωνίδας. Ετσι είχε πει στον «Ε.Τ.» ο γιος του Νίκος πέρυσι σε ένα από τα καθιερωμένα ραντεβού μετά από τις παραστάσεις στην ταβέρνα «Λεωνίδας». «Ηθελε πάντα να δίνει δύναμη στους καλλιτέχνες και σε όσους ασχολούνται με την Τέχνη», μας θύμισε για τον θρυλικό ιδιοκτήτη της ταβέρνας, τον πατέρα του. Με αυτή τη φράση επισφραγίζεται η ζωή του κ. Λεωνίδα, άρρηκτα συνδεδεμένη με το πολιτιστικό γίγνεσθαι της χώρας, αποτελώντας αναμφισβήτητα ένα κομμάτι της ιστορίας της επιδαύριας γης.

Ξένια Στούκα
[email protected]
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου