Ο σεισμός είχε ένταση 6,5 Ρίχτερ, σημειώθηκε 20 χιλιόμετρα ανατολικά της Θεσσαλονίκης, μεταξύ της λίμνης Κορώνειας και Βόλβης, στο χωριό Στίβος και αποδείχθηκε φονικός. Η διάρκεια του ήταν 10 δευτερόλεπτα. Είχε προηγηθεί μία σειρά προσεισμών με πιο ισχυρό εκείνον της 23ης Μαϊου, μεγέθους 5,3 ρίχτερ. Οι Θεσσαλονικείς πέρασαν το καλοκαίρι του 1978 σε δρόμους, πάρκα, πλατείες και καταυλισμούς. Από το σεισμό έπεσε μόνο ένα κτίριο. Το οκταώροφο της πλατείας Ιπποδρομίου, το οποίο, πήρε μαζί του 29 ψυχές…

Μέσα σε λίγα λεπτά στη Θεσσαλονίκη επικράτησε πανικός. Κυκλοφοριακό κομφούζιο, αδυναμία μετακίνησης ασθενοφόρων και πυροσβεστικής. Η πόλη έμεινε χωρίς επικοινωνίες και ΜΜΕ. Το σοκ του σεισμού και ο φόβος για νέο ισχυρό μετασεισμό, έκανε τους Θεσσαλονικείς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να κατασκηνώσουν στην Πανεπιστημιούπολη, στην παραλία, στην Αριστοτέλους, ακόμη και εντός των ανακτόρων του Γαλερίου στην Ναυαρίνου.

Γρήγορα έκανα την εμφάνιση τους φήμες για δήθεν μετασεισμούς καθώς για τον ρόλο της επικείμενης Πανσελήνου. Μάλιστα αυτές οι φήμες ανάγκασαν τον τότε πρωθυπουργό, Κωνσταντίνο Καραμανλή να περάσει το τριήμερο στη Θεσσαλονίκη για να κατευνάσει τους φόβους των πολιτών. Κτίρια ράγισαν, τοίχοι κατέρρευσαν. Συνολικά 49 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, 220 τραυματίστηκαν και περίπου 800.000 έμειναν άστεγοι.

Το κράτος γονάτισε εκείνο το βράδυ. Το σχέδιο έκτακτης ανάγκης “Ξενοκράτης” έπεσε “στο κενό”, καθώς δεν υπήρχαν σωστικά συνεργεία, απουσίαζε σχέδιο δράσης για τη μετασεισμική αντιμετώπιση της κρίσης και το πιο σημαντικό δεν υπήρχε θεσμικό πλαίσιο, το οποίο θα παρείχε στην πολιτική ηγεσία και τις υπηρεσίες τη νομιμοποίηση για γρήγορη και αποτελεσματική δράση. Εκτιμάται, ότι το κόστος αποκατάστασης των ζημιών ανήλθε σε 1 με 1,2 δισεκατομμύριο δραχμές.

Παρότι οι ζημιές που προκλήθηκαν σε κτίρια αλλά και μνημεία στην πόλη ήταν σημαντικές, ένα μόνο κτίριο έπεσε, το οκταώροφο της πλατείας Ιπποδρομίου, το οποίο πήρε μαζί του 29 ψυχές. Σύμφωνα με τα στοιχεία του δήμου Θεσσαλονίκης, το 74% των καταυλισμών ήταν από πολύτεκνες οικογένειες, ενώ το 7-8% αποτελούταν από ένα άτομο. Αξίζει να σημειωθεί, επίσης, πως το 60% των καταυλιζομένων προμηθεύονταν τρόφιμα από τον Δήμο και οι υπόλοιποι από τη Νομαρχία, είτε φρόντιζαν οι ίδιοι για την τροφή τους.

Η 20η Ιουνίου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη όσων έζησαν το μεγάλο σεισμό του 1978. Όλοι θυμούνται με λεπτομέρειες εκείνη τη μαύρη μέρα για τη Θεσσαλονίκη. “Ήμουν μικρό παιδί τότε. Μέναμε στην Καλαμαριά. Από τον φόβο μας κατασκηνώσαμε με την οικογένειά μου στην παραλία στη Νέα Κρήνη. Μέναμε σε αυτοσχέδια σκηνή για περισσότερο από έναν μήνα” θυμάται ο Γιώργος Ηλιάδης.

“Ο πατέρας μου ήταν τυχερός. Έφυγε μόλις 10 λεπτά πριν τον σεισμό. Έφτασε στο κρεοπωλείο μας την επόμενη μέρα έτσι ώστε να δει τί γίνεται και να αδειάσει τα πάντα από μέσα. Στο μαγαζί μας υπήρχαν μόνο μπάζα. Ήταν εδώ, όταν απεγκλώβιζαν τα πτώματα από την πολυκατοικία. Ήταν καλοκαίρι και σε συνδυασμό με την προχωρημένη σήψη τον σορών, δημιουργούσαν μία χαρακτηριστική μυρωδιά, η οποία δεν ξεχνιέται” τόνισε στο thestival.gr, η Μαρία Κωνσταντινίδου, κόρη του Νίκου Κωνσταντινίδη, ιδιοκτήτη του κρεοπωλείου στην πλατεία Ιπποδρομίου.

Πηγή: thestival.gr