Εως… 40 ώρες συνεχούς εργασίας απαντούν οι ίδιοι οι γιατροί. Δύο νοσοκομειακοί γιατροί, ένας στην Αθήνα και ένας στην επαρχία, περιγράφουν στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής από μία τυπική εφημερία τους, αποδεικνύοντας πως στην πράξη οι επιδιώξεις της κυβέρνησης που θέλει να μας κάνει… Ευρώπη, εάν δεν πραγματοποιηθούν προσλήψεις, απλά δεν γίνονται!

«Ζήτημα είναι εάν κοιμηθώ ένα μισάωρο ή εάν προλάβω να φάω»

Ενα χρόνο τώρα είναι στον «Ευαγγελισμό» ο Γιώργος Φερεντίνος και κάνει την ειδικότητά του. Κάνει περίπου 6 έως 7 εφημερίες το μήνα και ζήτημα είναι να παίρνει δύο ρεπό, παρότι ο νόμος υπαγορεύει έπειτα από κάθε εφημερία ο γιατρός να αναπαύεται.

Υπάρχουν δύο ειδών εφημερίες. Η πρώτη είναι η καθημερινή, που σημαίνει ότι οι γιατροί εναλλάξ κάθε μέρα εποπτεύουν τους νοσηλευόμενους ασθενείς μέσα στο νοσοκομείο. «Πάω 8 το πρωί στο νοσοκομείο.

Μέχρι τις 2 το μεσημέρι είναι το τακτικό μου ωράριο, που σημαίνει ότι έχω να ασχολούμαι με τους ασθενείς του θαλάμου μου. Πρόκειται για περίπου πέντε έως οκτώ ασθενείς. Μπορεί να είμαι επιπλέον στο χειρουργείο ή στο τμήμα υπερήχων. Αφού “τακτοποιήσω” τους ασθενείς μου και τα εξιτήρια, μετά τις 2 το μεσημέρι, που μπορεί να είναι και 5 το απόγευμα, γιατί η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ στις 2, ξεκινώ την εφημερία μου που σημαίνει ότι ασχολούμαι με ό,τι προκύψει στο νοσοκομείο. Μιλάμε για 1.500 νοσηλευομένους στον “Ευαγγελισμό” και πάντα χρειάζεται να εκτιμώ κάποιο καρδιολογικό περιστατικό. Μπορεί να είναι μια ανακοπή, μια μετεγχειρητική επιπλοκή, κάποιος να εμφάνισε πνευμονική εμβολή. Ζήτημα είναι εάν ξεκλέψω ένα μισάωρο να κοιμηθώ. Επίσης, ζήτημα είναι εάν θα προλάβω να φάω. Η τραπεζαρία κλείνει στις 9, άρα, εάν δεν προλάβω, θα πρέπει να φάω απ’ έξω ή και καθόλου. Υπάρχουν, βέβαια, και ημέρες που είναι καλές. Εκεί μπορεί να κοιμηθούμε και τρεις ώρες. Μιλάμε για πολλή τύχη! Συνεχίζω την εφημερία στους νοσηλευομένους έως τις 8 το πρωί. Μετά τις 8 ξεκινώ το κανονικό μου ωράριο της επόμενης ημέρας. Σερί».

Υπάρχει όμως και η γενική εφημερία, που στον «Ευαγγελισμό» γίνεται κάθε τέσσερις ημέρες. Τι γίνεται τότε; «Ξεκινώ πάλι στις 8 το πρωί τη δουλειά με όλα τα πρωινά που κάνω στο τακτικό ωράριο. Δεν θα τελειώσω ποτέ στην ώρα μου, θα τελειώσω μετά τις 4 ή 5 το απόγευμα και θα έχω 2 ώρες ανάπαυσης για να κατέβω στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ). Μέχρι τις 8 το πρωί βλέπω ακατάπαυστα περιστατικά που έρχονται. Μπορεί να δω ακόμη και 100 περιστατικά. Δεν υπάρχει λεπτό ξεκούρασης ή ανάπαυσης. Στις 8 το πρωί θα τελειώσω και θα συνεχίσω κανονικά τη δουλειά της επόμενης ημέρας μέχρι το μεσημέρι ή απόγευμα. Μιλάμε δηλαδή έως και 36 ή και 40 ώρες συνεχούς δουλειάς», περιγράφει απλά και αφοπλιστικά ο κ. Φερεντίνος.

«Πάω 8 το πρωί και δεν ξέρω τι ώρα θα φύγω. Μετά είμαι stand by…»

Μέχρι 116 ώρες την εβδομάδα εργάζεται ο Λεωνίδας Σιδέρης, ο οποίος είναι χειρουργός στο Γενικό Νοσοκομείο Καρδίτσας, ωστόσο, αυτόν τον καιρό έχει μεταφερθεί εθελοντικά στο νοσοκομείο της Ικαρίας. «Στην Καρδίτσα κάνουμε μία έως δύο ενεργές εφημερίες και μία έως δύο εφημερίες ετοιμότητας. Τι σημαίνει αυτό; Στην ενεργό εφημερία είσαι από τις 8 το πρωί στο νοσοκομείο και φεύγεις στις 3 το μεσημέρι της επόμενης (σ.σ.: 31 ώρες συνεχούς εργασίας).

Σπάνια τελειώνω το ωράριό μου το μεσημέρι. Θα πάει 6 ή 7 το απόγευμα. Εάν είμαι στο χειρουργείο και βγω μετά τις 3-4 το μεσημέρι, δεν θα προλάβω καν να φάω, γιατί οι μερίδες είναι πολύ συγκεκριμένες, περίπου 15-16. Θα πρέπει να πάρω κανένα σάντουιτς από το κυλικείο. Μετά το τακτικό μου ωράριο, θα ελέγξω τους θαλάμους, θα κοιτάξω τους ασθενείς και ας πούμε ότι κατά τη 1-2 το πρωί πηγαίνω να κοιμηθώ στους κοιτώνες. Θα έχουν σκάσει 3-4 έκτακτα και θα χτυπήσει το κινητό καμιά δεκαριά φορές από τον ειδικευόμενο. Αρα, σπανίζει να καταφέρει να ξεκουραστεί κάποιος. Επίσης, δεν μπορώ να κάνω ένα μπάνιο, δεν υπάρχει υποδομή. Δεν έχει ούτε θέρμανση. Μπαίνει αέρας από τα πλαϊνά των αιθουσών στους κοιτώνες και το χειμώνα έχει κρύο», περιγράφει ο κ. Σιδέρης.

Παρόμοια εξοντωτικές είναι οι συνθήκες και στην Ικαρία, όπου έχει αποσπαστεί τώρα. «Στα νησιά το σύστημα είναι διαφορετικό. Είμαστε δύο γιατροί, άρα μοιραζόμαστε 15 ημέρες ο ένας και 15 ο άλλος. Τι σημαίνει αυτό; Πάω 8 το πρωί, φεύγω ό,τι ώρα τελειώσω και εάν τελειώσω. Μετά είμαι stand by. Δεν μένω μέσα στο νοσοκομείο αλλά είναι πολύ κοντινές οι αποστάσεις. Συνήθως δεν προλαβαίνω να κοιμηθώ καθόλου. Χτυπάει το τηλέφωνο συνεχόμενα. Για παράδειγμα, το Πάσχα, έτρωγα σε σπίτι, χτύπησε το κινητό μου, ήταν μια περιτονίτιδα, πήγα, έκανα χειρουργείο και επέστρεψα όταν τελείωσα στην παρέα μου».

Ο κ. Σιδέρης εκτιμά πως δεν υπάρχει περίπτωση στην πράξη να εφαρμοστεί το νέο ωράριο. «Εκτός εάν πουν ότι εφημερεύουμε ανά τομέα. Ενώ τώρα είναι ανά κλινική. Δηλαδή εγώ που είμαι χειρουργός στην εφημερία να κοιτώ και ουρολογικά και γυναικολογικά και ορθοπαιδικά περιστατικά. Αλλωστε, λίγες γέννες έχουμε κάνει λόγω έλλειψης προσωπικού;».

ΜΑΡΙΑ – ΝΙΚΗ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑ

 mgeorganta@e–typos.com

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου