Η στάση του Ιράν φαίνεται στα σχόλια και τις ενέργειες του ισλαμικού καθεστώτος. Ο Ιρανός υπ. Εξωτερικών, Χοσεΐν Αμίρ-Αμπντολαχιάν, προειδοποίησε -προ ημερών- ότι ο πόλεμος στη Γάζα θα μπορούσε να επεκταθεί σε ολόκληρη την περιοχή, ενώ το Ιράν συνεχίζει να επιτίθεται στις αμερικανικές δυνάμεις σε Συρία και Ιράκ.

» Η 7η Οκτωβρίου ήταν σημείο καμπής

Η ομιλία του Σαλαμί προσέφερε μια εικόνα στο πώς το Ιράν βλέπει τον πόλεμο. Το Ιράν, λοιπόν, πιστεύει ότι το Ισραήλ βαίνει προς την ήττα και ότι αυτό το χρονικό διάστημα η Τεχεράνη κερδίζει. Ωστόσο, η πρόβλεψη του Ιράν, που μοιάζει περισσότερο με… προφητεία, είναι ότι η 7η Οκτωβρίου ήταν ένα σημείο καμπής. Ο Σαλαμί υποστήριξε ότι η ιστορία των αποικιοκρατικών δυνάμεων και του Ισραήλ προχωρά προς το τέλος της στη Μέση Ανατολή.

» Ισραηλινή κυριαρχία μέσω… σφαγών

Ο Σαλαμί υποστήριξε ότι «μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η κηδεμονία της περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου μεταβιβάστηκε σε Αγγλία και Γαλλία, η βρετανική κυβέρνηση προετοίμασε το έδαφος για τη μεταφορά των σιωνιστών απ’ όλο τον κόσμο στην Παλαιστίνη με τη Διακήρυξη Μπαλφούρ». Ο Σαλαμί πιστεύει, λοιπόν, ότι οι νίκες που έχει πετύχει το Ισραήλ στην ευρύτερη περιοχή έχουν γίνει μέσω… σφαγών και όχι μέσω νόμιμου πολέμου.

» Οι εξτρεμιστές να γίνουν τακτικός στρατός

Το καθεστώς του Ιράν, το οποίο έχει υποστηρίξει ακραίες παλαιστινιακές οργανώσεις για δεκαετίες, θεωρεί ότι μπορεί να μετατρέψει εξτρεμιστικές ομάδες, όπως η Χαμάς και η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ, σε μαχητικές δυνάμεις. Το έκανε αυτό με τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο ειδικά το 2006, αλλά δεν τα κατάφερε πολύ όταν συνεργαζόταν με σουνιτικές ομάδες, όπως η Χαμάς.

» Η ξένη υποστήριξη του Ισραήλ δεν είναι αρκετή

Η ομιλία του Ιρανού στρατιωτικού ηγέτη υποστήριξε ότι «η επίθεση της 7ης Οκτωβρίου είναι ένα παράδειγμα της ανδρείας της Χαμάς» ύστερα από πολλούς πολέμους. Θεωρεί ότι η επίθεση της Χαμάς απέδειξε ότι η ξένη βοήθεια δεν μπορεί να σώσει το Ισραήλ από την κατάρρευση. Πιστεύει ότι ο ισραηλινός στρατός δεν μπορεί να προστατεύσει το σιωνιστικό καθεστώς. Ούτε το σύστημα πληροφοριών στο οποίο βασίστηκαν οι Ισραηλινοί για να κοιμούνται ήσυχοι.

» Πολυμέτωπος αγώνας εναντίον των σιωνιστών

Ο Σαλαμί υποστήριξε πως το Ιράν θα ενώσει τους συμμάχους του για έναν πολυμέτωπο πόλεμο ενάντια στο Ισραήλ. Μια χώρα που -όπως λέει- δεν είναι πολύ μεγάλη και ως εκ τούτου είναι επιρρεπής στην πίεση από τους υποστηριζόμενους από το Ιράν Χούτι στην Υεμένη, τη Χεζμπολάχ και τις πολιτοφυλακές σε Συρία, Ιράκ. Ο Σαλαμί δεν ανέφερε αυτές τις ομάδες ονομαστικά, αλλά διευκρίνισε τις αποστάσεις σε όλο το Ισραήλ από τον Βορρά και τον Νότο, υπονοώντας μια διαδικασία περικύκλωσης. Ο Σαλαμί υποστήριξε ότι ο κόσμος σήμερα βρίσκει τις ΗΠΑ «αποκρουστικές», χρησιμοποιώντας τον πόλεμο στη Γάζα για να κινητοποιήσει το αντιαμερικανικό αίσθημα. Για αυτόν τον σκοπό, το Ιράν συνεργάζεται με τη Ρωσία και την Κίνα.

» Μια χώρα σε σοκ

Οι Ιρανοί πιστεύουν ότι η κυβέρνηση του Τελ Αβίβ κλονίστηκε πολύ στις 7 Οκτωβρίου, με τον Σαλαμί να επισημαίνει ότι όταν οι διοικητές της Κεντρικής Διοίκησης των ΗΠΑ/CENTCOM το επισκέφθηκαν, βρήκαν τη χώρα σοκαρισμένη. Τώρα, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ συνεργάζονται πολύ στενά. Οι ΗΠΑ έχουν στείλει δύο αεροπλανοφόρα στην Ανατολική Μεσόγειο από τις 7 Οκτωβρίου. Το Ιράν το βλέπει αυτό ως σήμα αδυναμίας του Ισραήλ, που πλέον εξαρτάται αποκλειστικά από τους Αμερικανούς, αλλά άγνωστο για πόσο.

ΛΙΒΑΝΟΣ: ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΝΑΣΡΑΛΑ

H Χεζμπολάχ επιλέγει μάχες χαμηλής έντασης, προς το παρόν

Από την έναρξη του πολέμου, τα σύνορα μεταξύ Βόρειου Ισραήλ και Νότιου Λιβάνου έχουν μετατραπεί σε ζώνη σύγκρουσης (χαμηλής έντασης). Παρά το γεγονός ότι η κύρια εστίαση είναι στη μάχη κατά της Χαμάς (στη Γάζα), είναι αναμφισβήτητο ότι τα βόρεια σύνορα έχουν γίνει ένα δευτερεύον αλλά ανησυχητικό μέτωπο για το Ισραήλ.

Το ερώτημα είναι αν οι εντολές του επικεφαλής της Χεζμπολάχ, Χασάν Νασράλα, για μάχες κατά μήκος των βόρειων συνόρων είναι -απλώς- υποχρεωτικές ως ένδειξη συμπαράστασης στη Χαμάς ή αν είναι στρατηγική για κλιμάκωση της σύγκρουσης σε μια πιο κατάλληλη στιγμή. Ο εντοπισμός των πραγματικών προθέσεων του Νασράλα είναι μια πρόκληση, κυρίως, επειδή ακόμη και ο ίδιος φαίνεται αβέβαιος. Στην πραγματικότητα, όλες οι ενδείξεις υποδηλώνουν ότι η επίθεση της Χαμάς έπιασε και το Ιράν στον… ύπνο.

Η Χεζμπολάχ, από την ίδρυσή της το 1982 και, κυρίως, υπό την ηγεσία του Νασράλα από το 1992 και μετά, έχει υποστεί μια σταδιακή μεταμόρφωση σε ένα πιο «ρεαλιστικό» κίνημα. Ξεφεύγοντας κάπως από τις αυστηρές ισλαμικές επαναστατικές αρχές του «δόγματος Χομεϊνί», η οργάνωση έχει ασπαστεί μια λιβανέζικη εθνική ταυτότητα, ενσωματώνοντας ενεργά τον εαυτό της στο πολιτικό σύστημα του Λιβάνου. Η Χεζμπολάχ ασκεί πλέον ουσιαστική πολιτική επιρροή, έχοντας την εξουσία να ασκεί βέτο σε κυβερνητικές αποφάσεις (συμμετέχει με υπουργούς). Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, η Χεζμπολάχ υπογραμμίζει τον ρόλο της ως ασπίδας του Λιβάνου έναντι διαφόρων απειλών, ιδιαίτερα εκείνων που θεωρεί ότι προέρχονται από το Ισραήλ.

Υποψίες

Ωστόσο, αυτή η διαδικασία «λιβανοποίησης» συγκεντρώνει σταθερά σημαντικές υποψίες. Ενώ ορισμένοι το αντιλαμβάνονται ως μια γνήσια εξέλιξη, πολλοί το θεωρούν ως έναν κυνικό ελιγμό που δημιουργήθηκε για να κρύψει τα γνήσια κίνητρα της οργάνωσης. Επιπλέον, στο εσωτερικό του Λιβάνου, η Χεζμπολάχ δεν χαίρει της αποδοχής του λαού, καθώς οι πολίτες τής επιρρίπτουν ευθύνες για την άθλια οικονομική κατάσταση του κράτους. Η Χεζμπολάχ βρίσκεται σε δύσκολη θέση, παγιδευμένη μεταξύ της ταυτότητάς της ως Ιρανού πληρεξουσίου και της πίστης της ως πατριωτικής λιβανέζικης οντότητας.

Ο Νασράλα αντιμετωπίζει ένα τρομερό δίλημμα: Από τη μια πλευρά, η συνεχιζόμενη σύγκρουση με το Ισραήλ επικυρώνει τον σκοπό της οργάνωσης. Ωστόσο, η ενασχόληση με τα συμφέροντα της χώρας θα υπονόμευε θεμελιωδώς την αξίωσή της ως ασπίδα του Λιβάνου, θα ενέτεινε την εσωτερική αντιπολίτευση και θα προκαλούσε ενδεχομένως μη αναστρέψιμη ζημιά (ανεξάρτητα από τη σημαντική ζημιά που πιθανόν να προκληθεί από το Ισραήλ και πιθανώς τις Ηνωμένες Πολιτείες, εκτός από την πρόκληση σημαντικής ζημιάς στις δυνατότητες του οργανισμού). Αυτό το δίλημμα οδηγεί τον Nασράλα να μην εμπλέκεται σε έναν πλήρη πόλεμο, τουλάχιστον προς το παρόν.

Εκτός του ότι η Χεζμπολάχ χάνει το στοιχείο του αιφνιδιασμού, το εσωτερικό τοπίο στον Λίβανο αντιτίθεται σθεναρά στο να σύρει τη χώρα σε πόλεμο. Οι πολίτες του Λιβάνου γνωρίζουν πολύ καλά ότι η είσοδος στον πόλεμο θα επιδεινώσει την ήδη σοβαρή ανθρωπιστική και οικονομική κρίση που βιώνει η χώρα.

Ο Nασράλα σε δύο πρόσφατες ομιλίες του προσπάθησε να παρουσιάσει τη Χεζμπολάχ ως ευθυγραμμισμένη με τους Παλαιστινίους. Ωστόσο, ο δισταγμός του να κλιμακώσει τη σύγκρουση προκάλεσε σφοδρή κριτική από όλο τον αραβικό κόσμο, κατηγορώντας τον Νασράλα ότι είναι κάποιος που εξυμνεί την αντίσταση και την αντιπαράθεση με το Ισραήλ, αλλά τελικά εγκαταλείπει τους Παλαιστινίους την ώρα που έχουν ανάγκη.