Οι αναλυτές κρατούν στάση αναμονής, σημειώνοντας ότι τελικά οι πολιτικές της κυβέρνησης στα κρίσιμα ζητήματα και όχι η προεκλογική ρητορική θα καθορίσουν την πορεία της Ιταλίας και τις σχέσεις της με την Ε.Ε. Η ακροδεξιά Μελόνι, το κόμμα της οποίας αναμένεται να κερδίσει την εκλογική αναμέτρηση, έχει φορέσει το προεκλογικό προσωπείο της, όπως σημειώνει άρθρο γνώμης της «Financial Times».
Ωστόσο, τόσο στην Ιταλία όσο και στην Ευρώπη εκφράζεται η ανησυχία για την πορεία της χώρας υπό την ηγεσία του «μεταφασιστικού» κόμματος που το 2018 βρισκόταν στο περιθώριο συγκεντρώνοντας 4% των ψήφων (25% σήμερα).
Ενδεικτικός είναι ο τίτλος της ανάλυσης στο «Atlantic Council»: «Μπορεί η Ιταλία να γίνει το νέο προβληματικό παιδί της Ευρώπης;». «Πρέπει να ανησυχεί η Ευρώπη;» διερωτάται στον πρωτοσέλιδο τίτλο ο «Economist». Οι δηλώσεις για μεγαλύτερη κρατική παρέμβαση και το ιστορικό προκλητικότητας προς την Ευρωπαϊκή Ενωση από μέλη του συνασπισμού, όπως ο Σαλβίνι, έχουν αφήσει τους επενδυτές νευρικούς, αναφέρει το «Bloomberg» σε ρεπορτάζ του.
Ο ευρωσκεπτικιστικός χαρακτήρας της συμμαχίας που θα ηγηθεί, αν επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις, θέτει εν αμφιβόλω τη λειτουργικότητα της σχέσης μεταξύ Ιταλίας-Ε.Ε. και δημιουργεί ερωτηματικά για την «επόμενη ημέρα» στην Ιταλία. Η ενότητα της Δύσης απέναντι στη Ρωσία, η παράλληλη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία και η διαχείριση του ενεργειακού κόστους τον χειμώνα αποτελεί το πρώτο «στοίχημα» για Ευρωπαίους και Αμερικανούς, με τους αναλυτές να προβλέπουν ότι η Ιταλία θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στην Ενωση.
Η Μελόνι δεσμεύτηκε να συνεχίσει τις πολιτικές Ντράγκι με τη στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας και τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, ενώ ζήτησε πλαφόν στις τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη. Με γνώμονα το μότο «Πρώτα η Ιταλία» η ίδια υποστηρίζει πως η Νότια Ιταλία μπορεί να γίνει ο κόμβος ενεργειακού ανεφοδιασμού της Ευρώπης.
Η δήλωσή της δεν ήταν τυχαία, αφού, όπως σημειώνει το «Bloomberg», μόνιμο διαρθρωτικό πρόβλημα είναι το οικονομικό χάσμα της χώρας, το οποίο υποδαυλίζει τις πολιτικές και δημοσιονομικές εντάσεις. Ο Βορράς, ιδίως η περιοχή της Λομβαρδίας γύρω από το Μιλάνο, παράγει σταθερά το μεγαλύτερο μερίδιο της παραγωγής, ενώ ο Νότος εξαρτάται από την οικονομική στήριξη.
Ο Ιταλός πρώην πρεσβευτής στο ΝΑΤΟ, Στέφανο Στεφανίνι, τονίζει στους «F.T.» ότι η Ιταλία δεν έχει το περιθώριο διάρρηξης των σχέσεων με τους εταίρους, «δεν μπορεί να πληρώσει το τίμημα της ασυνέπειας στην εξωτερική πολιτική». Το οικονομικό πακέτο 200 δισεκατομμυρίων ευρώ της Ε.Ε. που «τρέχει» για την ενίσχυση της ισχνής ανάπτυξης και τη διαχείριση του δημόσιου χρέους 2,7 τρισεκατομμυρίων ευρώ εκτιμάται ότι θα διατηρήσουν τη Ρώμη στην τροχιά των ευρωπαϊκών δεσμεύσεων.
Η ηγέτις των «Αδελφών της Ιταλίας» έχει ζητήσει, μεταξύ άλλων, την επαναδιαπραγμάτευση του ιταλικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας, την αύξηση των κοινωνικών δαπανών, υπερασπιζόμενη ένα κράτος πρόνοιας και όχι «ντροπιαστικές» συντάξεις αναπηρίας κάτω των 300 ευρώ.
Ξεκινώντας την προεκλογική της εκστρατεία, επέμεινε ότι η χώρα της, μαζί με την Ευρώπη, πρέπει να προχωρήσει σε ναυτικό αποκλεισμό νότια της Σικελίας, για να σταματήσουν οι αφίξεις παράτυπων μεταναστών, ενώ τάσσεται υπέρ τσιτάτων, όπως «Ναι στη φυσική οικογένεια, όχι στα λόμπι των ΛΟΑΤΚΙ».
Μέρος της δημοφιλούς απήχησής της είναι ότι τη βλέπουν ως κάποια που θα φέρει αλλαγή και δεν προέρχεται από το κατεστημένο», όπως λέει στη γαλλική «Le Monde» ο 63χρονος Ραφάλε, που παρευρέθη σε προεκλογική εκστρατεία της πριν από λίγες εβδομάδες στη Νάπολη. Από τη άλλη, κάποιοι κρατούν μικρό καλάθι λόγω της απειρίας της σε μια περίοδο που η αξιοπιστία της Ιταλίας τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στις χρηματοπιστωτικές αγορές είναι κρίσιμη.
Η συγκράτηση του χρέους θα είναι δυσεπίλυτος γρίφος για τον επόμενο πρωθυπουργό, δεδομένης της ενεργειακής κρίσης που προκλήθηκε από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ο απερχόμενος πρωθυπουργός, Μάριο Ντράγκι, κατάφερε να θέσει σε καθοδική τροχιά τον δανεισμό στη χώρα έπειτα από σχεδόν τρεις δεκαετίες. Σύμμαχός του ήταν ο πληθωρισμός, καθώς και η καλύτερη από την αναμενόμενη οικονομική ανάκαμψη. Η ανάπτυξη είναι ο καλύτερος τρόπος για διαχείρισή του, τομέας στον οποίο η Ιταλία αποτελεί «αδύναμο κρίκο» στην Ε.Ε. Μικρή ανάσα ήταν η μετα-πανδημική ανάπτυξη, η ανάκαμψη του τουρισμού και η στήριξη της Ε.Ε., όμως οι ειδικοί εκτιμούν ότι αυτή η δυναμική είναι μάλλον απίθανο να διαρκέσει, δεδομένου ότι ο πληθωρισμός κινείται κοντά στο 9% στη χώρα.
Το δημογραφικό είναι ένα ακόμη «αγκάθι» που θα πρέπει να προσπαθήσει να… απομακρύνει η κυβέρνηση. Στο τέλος του αιώνα ο πληθυσμός της Ιταλίας αναμένεται να μειωθεί κατά ένα τρίτο -από 60 εκατομμύρια σήμερα σε 37 εκατομμύρια-, ενώ οι εκτιμήσεις θα επιδεινωθούν χωρίς τη μετανάστευση που θέλουν να περιορίσουν οι κεντροδεξιοί υποψήφιοι. Η γήρανση του πληθυσμού πιέζει περαιτέρω τα δημόσια οικονομικά και το συνταξιοδοτικό. «Η Ιταλία είναι μια κοινωνία όπου τα παιδιά έχουν γίνει πολυτέλεια», δήλωσε η Μελόνι, που υποσχέθηκε άμεση αύξηση κατά 50% στο επίδομα γέννησης.
Ροή Ειδήσεων 
