Ηταν το 2015, η εποχή της απατηλής λάμψης των αντισυστημικών κομμάτων στην Ευρώπη της λιτότητας και οι επαναστατικές ιαχές έβρισκαν πρόσφορο έδαφος σε όλο τον ευρωπαϊκό Νότο.

Ο ηθοποιός Μπέπε Γκρίλο θριάμβευε στην Ιταλία, ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές στην Ελλάδα και το αφήγημα της αλλαγής άγγιζε τους ταλαιπωρημένους πολίτες που προσπαθούσαν να βρουν διέξοδο σε μια ανεδαφική πολιτική.

Μαζί με Τσίπρα

«Πάμε, Αλέξη, πάμε!» έγραφε στα social media τότε ο Ιγκλέσιας, εμφορούμενος από αίσθημα νίκης και υπεροχής. Η παρουσία του στο Σύνταγμα, στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του Αλέξη Τσίπρα, υπό τους ήχους των τραγουδιών των Παρτιζάνων, είχε κάνει τον Ισπανό πολιτικό πολύ γνωστό και στην Ελλάδα. Οι ευρωπαϊκές εφημερίδες μιλούσαν για δύο «επαναστάτες» που στράφηκαν εναντίον των Βρυξελλών και των μνημονιακών πολιτικών. Η πορεία, βέβαια, διέψευσε τις προσδοκίες, παρά τις εξαγγελίες και τις φιέστες σε κόκκινο φόντο.

Μετά τις πρόσφατες τοπικές εκλογές στην Ισπανία, το κόμμα που γεννήθηκε από τους «Αγανακτισμένους» της κεντρικής πλατείας Puerta del Sol της Μαδρίτης και τη λαϊκή δυσαρέσκεια για τη λιτότητα παραπαίει μεταξύ της πλήρους φθοράς και της ολικής μεταμόρφωσης. Οι μεγάλες απώλειες σε δήμους προδιαγράφουν ένα δυσοίωνο αποτέλεσμα και στις εθνικές εκλογές του Ιουλίου. Οι λόγοι είναι πολλοί και συνοψίζονται στη διάψευση των μεγαλεπήβολων οραμάτων των Podemos, σε λανθασμένες επιλογές, αλλά και στην εσωστρέφεια του κόμματος, που οδήγησε σε αντιπαλότητες και διχασμό.

Ο πρώτος μεταμοντέρνος πολιτικός της Ισπανίας, που έγινε γνωστός από την τηλεόραση, το Διαδίκτυο και τους «Αγανακτισμένους», έχει επιλέξει τα δύο τελευταία χρόνια το παρασκήνιο, σαν «ηγέτης στη σκιά».

Ο «κοτσιδάκιας» με τα 5 υπουργεία στην κυβέρνηση Σάντσεθ

«Ιγκλέσιας: Φαινόμενο ή μυθομανής;» έγραφε το 2015 η ιταλική εφημερίδα «Corriere della Sera», εικονογραφώντας την προσωπικότητα του Ισπανού αντισυστημικού πολιτικού που απήγγειλε ποιήματα Ισπανών ποιητών στις συγκεντρώσεις των υποστηρικτών του και χρησιμοποιούσε ρήσεις από τον Γκράμσι, τον Καντ και το «Game of Thrones».

Ο «κοτσιδάκιας», όπως τον αποκαλούσαν χαϊδευτικά οι οπαδοί και με περιφρόνηση οι αντίπαλοί του, ο ουτοπιστής «με τη μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του», όπως έλεγαν αναλυτές, δεν εξελίχθηκε όπως κάποιοι ρομαντικοί περίμεναν.

Ο Πάμπλο Ιγκλέσιας κατέληξε να γίνει αυτό που απεχθανόταν. Είχε τη χειρότερη ιδέα για τη Σοσιαλδημοκρατία του Φελίπε Γκονζάλεθ, αλλά, τελικά, συμμετείχε στη σοσιαλιστική κυβέρνηση Σάντσεθ, αναλαμβάνοντας την αντιπροεδρία της κυβέρνησης και μοιράζοντας υπουργεία. Οι Podemos είχαν αναδειχθεί σε τρίτη πολιτική δύναμη (με 20%) στην Ισπανία στις προηγούμενες τέσσερις εθνικές εκλογές της περιόδου 2015-2019. Το 2015, ήταν η μεγάλη εκλογική επιτυχία του, καθώς πήρε τον έλεγχο της Μαδρίτης, της Βαρκελώνης, της Κορούνια της Σαραγόσα και έγινε το τρίτο μεγαλύτερο κόμμα στο Κοινοβούλιο. Με τις 37 έδρες και τα 5 υπουργεία που είχαν οι Podemos στην κυβέρνηση Σάντσεθ (το υπουργείο Ισότητας ανέλαβε η Ιρένε Μοντέρο, σύντροφος του Ιγκλέσιας) το κίνημα έγινε αυτό που μισούσε: καθεστωτικό.

Ο Ιγκλέσιας σταμάτησε προοδευτικά να τάσσεται υπέρ της αποχώρησης της Ισπανίας από το ΝΑΤΟ, της αναδιάρθρωσης του κρατικού χρέους, της μείωσης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης.

Από το 2020, το Podemos άρχισε να σημειώνει πολύ φτωχά αποτελέσματα στις περιφερειακές εκλογές στη Γαλικία, στη Χώρα των Βάσκων και την Ανδαλουσία. Μετά τη μεγάλη ήττα του κόμματός του στις περιφερειακές εκλογές της Μαδρίτης το 2021, ο Ιγκλέσιας παραιτήθηκε από όλα τα κομματικά και κυβερνητικά αξιώματα, αλλά και την ηγεσία των Podemos, διευκρινίζοντας ότι δεν θέλει να γίνει «βαρίδι στο κόμμα του».

Ο «τσαβισμός», η βίλα και το ατυχές σύνθημα

Η «επαναστατική» πορεία του Πάμπλο Ιγκλέσιας, που έχει το όνομα του ιδρυτή του ισπανικού Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος και στα 15 του εντάχθηκε στην κομμουνιστική Νεολαία, στιγματίστηκε από:

• Τις υπόνοιες για τη χρηματοδότηση από τον Τσάβες: Ο Ιγκλέσιας είχε δεσμούς με την κυβέρνηση του Τσάβες στο Καράκας, όχι μόνο επειδή θαύμαζε τον αγωνιστή της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας. Σύμφωνα με αποκαλύψεις του ισπανικού Τύπου, περισσότερα από 7 εκατομμύρια ευρώ φέρεται ότι δόθηκαν για τη δημιουργία στην Ισπανία μιας πολιτικής δύναμης φιλικής στον τσαβισμό. Η ισπανική εφημερίδα «ABC» είχε δημοσιεύσει φωτογραφίες των εγγράφων, με την υπογραφή του Τσάβες, που αποδεικνύουν πώς έγινε η χρηματοδότηση. Τα χρήματα δεν πήγαιναν ευθέως στις τσέπες αριστερών «επαναστατών» αλλά στο «Κέντρο Πολιτικών και Οικονομικών Μελετών» (CEPS), στο οποίο μέλη ήταν ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ο υπαρχηγός των Podemos, Ινίγο Ερεχόν, ο Χουάν Κάρλος Μονεδέρο.
• Τη βίλα των 600.000 ευρώ: Το κόμμα του διχάστηκε όταν μαζί με τη σύντροφό του, Ιρένε Μοντέρο, εγκατέλειψαν το μικροαστικό σπίτι τους στην εργατική συνοικία Βαγιέκας της Μαδρίτης, για να μετακομίσουν σε μια βίλα με πισίνα αξίας 600.000 ευρώ, την οποία αγόρασαν με δάνειο.
• Ο νόμος «Μόνο ναι σημαίνει ναι»: Οι τοπικές εκλογές πραγματοποιήθηκαν λίγο μετά τον σάλο που προκάλεσε ο νόμος που προώθησε το Podemos, «Μόνο το ναι σημαίνει ναι», το οποίο είχε στόχο να εξασφαλίσει τη συναίνεση στις σεξουαλικές σχέσεις, αλλά, τελικά, εξαιτίας νομοτεχνικών προβλημάτων, οδήγησε στη μείωση των ποινών φυλάκισης εκατοντάδων σεξουαλικών παραβατών. Αυτό προκάλεσε σωρεία επικρίσεων από Δεξιά και Αριστερά.

Ειδήσεις σήμερα