Χαρακτηριστικά υποστήριξε: «Τώρα ας επιστρέψουμε σε αυτούς τους στόχους που είναι αμετάβλητοι. Επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω για τι μιλάμε: την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, την αποστρατιωτικοποίησή της ως και το ουδέτερο καθεστώς της».(!) Σε μια μακροσκελή προκλητική παράσταση με τα γνωστά, ανεδαφικά και χιλιοειπωμένα, ο Πούτιν ζωγράφισε μια ρόδινη(!) εικόνα της Ρωσίας.

Αλλά είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία (που συνεχίζεται μετά από δύο χρόνια από την πλήρη εισβολή της Ρωσίας και οκτώ και πλέον χρόνια από τότε που η Μόσχα άρχισε κρυφά να στέλνει πράκτορες για να υποδαυλίσει μέσω μιας σύγκρουσης ανταρτών που ξέσπασε στο Ντονμπάς, ενώ κατάπιε εδαφικά, υβριδικά και παράνομα την Κριμαία. Καθώς μπαίνει ο χειμώνας, η καλοκαιρινή αντεπίθεση της Ουκρανίας δεν είχε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η Ρωσία σκάβει διαρκώς αμυντικές-ναρκοθετημένες γραμμές, διεξάγει τις δικές της πολύνεκρες τοπικές επιθετικές επιχειρήσεις (Μαρίνκα, Αβντίφκα), ενώ εντείνει τις από αέρος σφυροκοπήσεις Ουκρανών αμάχων και υποδομών. Σε αυτό το σκηνικό, ο Πούτιν φέρεται αποφασισμένος να σηματοδοτήσει ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί όσο πιστεύει ότι πρέπει, και ότι είναι βέβαιος ότι η Ρωσία θα θριαμβεύσει(!) όχι μόνο απέναντι στην Ουκρανία, αλλά και στη Δύση. Συνεπώς είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι αυτός ή η Ρωσία ενδιαφέρονται για διαπραγμάτευση. Ξεκάθαρα ο Πούτιν θα διαπραγματευτεί μόνο τους όρους της παράδοσης της Ουκρανίας(!)

Την περασμένη εβδομάδα επιβεβαίωσε αυτό που περίμεναν όλοι: ότι θα είναι υποψήφιος για πέμπτη συνεχή θητεία στις προεδρικές εκλογές του Μαρτίου που είναι βέβαιο ότι θα κερδίσει, (εκτός από μια μάλλον απίθανη και απροσδόκητη εξέλιξη). Αλλά στις ερωτήσεις/απαντήσεις έγινε περισσότερος λόγος για τον πόλεμο παρά για τις εκλογές. Χρησιμοποίησε ως σημείο αναφοράς τις προσπάθειες του Ουκρανού προέδρου Ζελένσκι, ο οποίος πέταξε στην Ουάσιγκτον αυτή την εβδομάδα, για να προσπαθήσει να πείσει τους σκεπτικιστές νομοθέτες -συντριπτικά Ρεπουμπλικάνους και προφανώς κάποιους Τραμπιστές- ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί ως ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του οπλοστασίου της Ουκρανίας για άμυνα κατά της Ρωσίας.

Καθώς μιλούσε ο Πούτιν, το ζήτημα της συνεχιζόμενης υποστήριξης των ΗΠΑ παρέμενε αμφίβολο, αφού λογικά το Κογκρέσο θα σταματήσει να εργάζεται μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου (λόγω εορτών), χωρίς να εγκρίνει ένα πακέτο που περιλαμβάνει πάνω από 61 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια (στρατιωτική, οικονομική και ανθρωπιστική) για την Ουκρανία. Ετσι ο Πούτιν ήταν ευτυχής(!) στο να ωθήσει το μαχαίρι λίγο παραπέρα, υποστηρίζοντας, για παράδειγμα, ότι ένα μικρό αλλά φιλόδοξο στρατιωτικό προγεφύρωμα που έχει χαράξει η Ουκρανία στην ανατολική όχθη του ποταμού Δνείπερου είναι καταδικασμένο(!) σε αποτυχία.

Από την πλευρά του, ο Ζελένσκι προσπάθησε μέσω κάποιας απάντησης να αμβλύνει το μήνυμα του Πούτιν, μιλώντας ενώπιον του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (από το Οσλο και τη Σύνοδο με τα 5 σκανδιναβικά κράτη, πριν αναχωρήσει για το Βισμπάντεν της Γερμανίας και πριν το επίσημο άνοιγμα των διαπραγματεύσεων του Κιέβου με την Ε.Ε.) σχεδόν ταυτόχρονα με την ομιλία του Πούτιν. Ο Ουκρανός πρόεδρος επεσήμανε ότι «ο Πούτιν έχασε τα πάντα φέτος. Είναι κρίσιμο ότι έχασε όχι μόνο στην Ουκρανία αλλά σε κάθε πτυχή της ευρωπαϊκής ζωής. Η Ευρώπη διατήρησε την ενότητά της. Η Ευρώπη δεν άφησε το λαό της να παρασυρθεί σε καμία από τις κρίσεις που πάντα ονειρεύεται το μυθοπλαστικό Κρεμλίνο».

Οπως κάνει συχνά, ο Πούτιν ασχολήθηκε με την ιστορική σύγκρουση(!) σχετικά με τα γεγονότα που οδήγησαν πρώτα στις μάχες του Ντονμπάς το 2014 και στη συνέχεια στην ολική εισβολή το Φεβρουάριο του 2022. Το 2013, ο τότε ρωσόφιλος πρόεδρος της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, υπό την οικονομική πίεση της Μόσχας, απέρριψε μια προσφορά μεγαλύτερης ολοκλήρωσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτό πυροδότησε μήνες διαδηλώσεων στους δρόμους, που κορυφώθηκαν με βίαιες συγκρούσεις στο Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2014 και τη διαφυγή του Γιανουκόβιτς στη Ρωσία (γεγονότα που ο Πούτιν χαρακτήρισε για άλλη μια φορά ψευδώς πραξικόπημα που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία). Εβδομάδες αργότερα, η Ρωσία κατέλαβε την περιοχή της Κριμαίας της Ουκρανίας και στη συνέχεια ξεκίνησε μια εξέγερση στο Ντονμπάς.

Η ρεβιζιονιστική ρητορική του Πούτιν επαναλαμβάνει μια αφήγηση που το μεγάλο μέρος του ρωσικού πληθυσμού έχει αποδεχθεί, πιστεύοντας στη δικαιοσύνη του πολέμου, όπως προσπαθεί να τον απεικονίσει το Κρεμλίνο (με μαζική και σοβιετικής παραγωγής προπαγάνδα και παραμόρφωση των γεγονότων).

Ο ισχυρισμός του ότι η εισβολή της Ρωσίας στοχεύει στον «αποναζισμό» της Ουκρανίας είναι μια από τις πολλές δικαιολογίες για την εισβολή που βασίζεται στον ιστορικό ρεβιζιονισμό και σε καθαρά ψέματα. Η επιμονή του ότι η χώρα διοικείται από ναζί διαψεύδεται με πολλούς τρόπους, συμπεριλαμβανομένου του γεγονότος ότι ο ίδιος ο Ζελένσκι είναι Εβραίος και οι παππούδες του εκτελέστηκαν από τους ναζί.

Συμπερασματικά, η συνέντευξη του Ρώσου προέδρου ήταν μια από τα ίδια και ανιστόρητα. Ομως επιβεβαιώνει (αυτό που από την πρώτη στιγμή έλεγα και έγραφα στον «Ε.Τ.») ότι δεν υπάρχει κάποιο τέλος του πολέμου στο βάθος του τούνελ.

ΔΕΝ ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ

Ο Πούτιν απέφυγε επίσης να αναφέρει ποια είναι για τους Ρώσους η πιο προβληματική πτυχή του πολέμου, όπως οι τεράστιες απώλειες που έχει υποστεί η Ρωσία από τον Φεβρουάριο του 2022. Σύμφωνα με συντηρητικές δυτικές εκτιμήσεις, ο αριθμός των Ρώσων στρατιωτών που σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν ξεπερνά τους 315.000 (αριθμός πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που υπέστη η Σοβιετική Ενωση σε 10 χρόνια πολέμου στο Αφγανιστάν). Είναι ένας αριθμός θυμάτων που πολλοί δυτικοί αναλυτές λένε ότι θα αναγκάσει τον Πούτιν και τους Ρώσους στρατιωτικούς να επιδιώξουν έναν άλλο γύρο επιστράτευσης, για να ενισχύσουν τη δύναμη των στρατευμάτων και να προχωρήσουν σε μια πιο αποφασιστική επίθεση.