Για σύγκριση, την άνοιξη του 2015, σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο, μόνο το 21% των Γάλλων ήταν αρνητικό προς την Ε.Ε. Μέσα σε δύο δηλαδή χρόνια παρατηρείται μείωση των θετικών γνωμών για την Ε.Ε. κατά περίπου 20 ποσοστιαίες μονάδες.

Το δεύτερο αξιοσημείωτο είναι πως, μετά τις ΗΠΑ, και στη Γαλλία καθοριστικό ρόλο στην εκλογή έπαιξαν τα ΜΜΕ και η προπαγάνδα που άσκησαν οι επικοινωνιακές ομάδες των υποψηφίων. Το τρίτο είναι ότι για πρώτη φορά στην Ε’ Γαλλική Δημοκρατία οι δύο μεγάλοι ιδεολογικοί χώροι, των Γκολικών και των Σοσιαλιστών, συγκέντρωσαν τόσο χαμηλό ποσοστό. Φιγιόν και Αμόν συγκέντρωσαν μαζί το 26,29% των ψήφων. Ολάντ και Σαρκοζί στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές και στον πρώτο γύρο του 2012 συγκέντρωσαν το 55,81% των ψήφων.

Υπεύθυνος για την ήττα της Κεντροδεξιάς είναι ο Φρανσουά Φιγιόν. Εως το τέλος του 2016 είχε μια μεγάλη δυναμική. Στις ανοιχτές εκλογές για να αναδειχθεί ο εκπρόσωπος της Κεντροδεξιάς, τον Νοέμβριο του 2016, και επί ψηφισάντων 4,3 εκατομμυρίων Γάλλων έλαβε το 66,5% ή 2,8 εκατομμύρια ψήφους. Υπενθυμίζεται ότι στην ανάλογη εκλογή του 2011 στους Σοσιαλιστές ο Ολάντ, που κέρδισε τις εκλογές του 2012, είχε λάβει 1,6 εκατομμύρια ψήφους. Στις 27 Νοεμβρίου 2016 δημοσκόπηση έδινε στον Φιγιόν ποσοστό 32% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και φυσικά την πρώτη θέση…

Η δυναμική για τον υποψήφιο της Κεντροδεξιάς μειώθηκε σημαντικά και διακυβεύθηκε το πολιτικό του μέλλον, με την αποκάλυψη της σατιρικής εφημερίδας της Αριστεράς «Le Canard Enchainé», στις 24 Ιανουαρίου 2017. Αυτή δημοσιοποίησε στοιχεία ότι είχε προσλάβει τη σύζυγό του Πηνελόπη στο προσωπικό του και ότι αυτή πληρωνόταν χωρίς να εργάζεται. Το σφυροκόπημα από την εφημερίδα και τα άλλα ΜΜΕ και μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν αδυσώπητο και ο Φιγιόν δεν μπόρεσε να το αντιμετωπίσει.

Το τέταρτο αξιοσημείωτο είναι η επιτυχία του Μακρόν. Τον Δεκέμβριο κλείνει τα σαράντα του χρόνια. Φιλόδοξος και ευέλικτος ως χαρακτήρας παραιτήθηκε από υπουργός των Οικονομικών της κυβέρνησης του προέδρου Ολάντ, για να θέσει υποψηφιότητα στην προεδρική εκλογή… Πρότυπά του λέει ότι είναι οι Ντε Γκολ και Μιτεράν, αλλά συμπαθεί και τον Πομπιντού, γιατί υπηρέτησε και εκείνος, όπως ο ίδιος, στους Ρότσιλντ… Δηλώνει ευρωπαϊστής, κεντρώος και ανεξάρτητος, που καταργεί ιδεολογικά και κομματικά ταμπού… Το πιο πιθανό είναι να εκλεγεί πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, έχοντας όχι ιδεολογία, αλλά την εύνοια των τραπεζιτών και των ΜΜΕ…

Το πέμπτο αξιοσημείωτο των γαλλικών εκλογών είναι ο καταποντισμός του υποψηφίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μπενουά Αμόν. Ελαβε μόλις το 6,35% όσων ψήφισαν. Είναι φυσικά το αποτέλεσμα της διακυβέρνησης Ολάντ. Προς σύγκριση ο απερχόμενος πρόεδρος, στον πρώτο γύρο των προηγούμενων εκλογών, το 2012, είχε έρθει πρώτος, με το 28,63% των ψήφων. «Μετά από εμένα ο κατακλυσμός», για τον Ολάντ…

Το έκτο αξιοσημείωτο δεν είναι η δεύτερη θέση της Μαρίν Λεπέν. Την είχε καταλάβει ήδη, το 2002, ο πατέρας της και ιδρυτής του Εθνικού Μετώπου (Ε.Μ.). Ούτε το ποσοστό της. Το Ε.Μ. στις ευρωεκλογές είχε λάβει μεγαλύτερο ποσοστό, 24,9%. Είναι η εκ μέρους της, προς άγραν ψήφων, επίδοση στη δημαγωγία, καθώς και το επιμελές ρετουσάρισμα των θέσεών της για τους μετανάστες, τους Εβραίους, τους μουσουλμάνους, ακόμη και τους χριστιανούς.

Το έβδομο αξιοσημείωτο είναι το ποσοστό του αιρετικού των Κομμάτων Σοσιαλιστικού και Κομμουνιστικού Ζαν-Λικ Μελανσόν. Με το 19,62% που έλαβε είναι σε θέση ισχύος έναντί τους και πλέον μένει να φανεί το πώς θα διαχειριστεί την επιτυχία του, εν όψει των βουλευτικών εκλογών του προσεχούς Ιουνίου.

Το τελευταίο, όγδοο, αξιοσημείωτο είναι πως και στη Γαλλία αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχουν αξιόλογες πολιτικές προσωπικότητες. Ενδειξη της κατάστασης στην πολιτική ηγεσία της Γαλλίας είναι πως το περιοδικό «Historia», στο τεύχος του Φεβρουαρίου 2017, και εν όψει των προεδρικών εκλογών, προβάλλει πρωτοσέλιδα έναν Αγγλο (!!!) πολιτικό, τον Ουίνστον Τσόρτσιλ, «ως την απόλυτη αναφορά πολιτικού με θάρρος, θέληση, ενέργεια και αντικομφορμισμό»…

 Ομοιότητες με την ελληνική πολιτική πραγματικότητα

Το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα πνέει τα λοίσθια. Ο υποψήφιός του στις προεδρικές εκλογές, Μπενουά Αμόν, έλαβε το 6,35% των ψήφων. Το ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου 2015 έλαβε 4,68% και σ’ αυτές του Σεπτεμβρίου του ιδίου έτους το 6,29%.

Λόγω της κρίσης των παραδοσιακών κομμάτων οι γαλλικές εκλογές ανέδειξαν νέα πρόσωπα, όπως οι Μακρόν και Μελανσόν, και νέες συσπειρώσεις γύρω από αυτά. Στην Ελλάδα, με την κρίση, εμφανίστηκαν κόμματα, όπως το Ποτάμι, ενώ άλλα εκμεταλλεύτηκαν δημαγωγικά την κρίση, το θυμό και τους φόβους των Ελλήνων και εμφανίστηκαν ή αύξησαν τη δύναμή τους (ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝ.ΕΛ., Χρυσή Αυγή, Ενωση Κεντρώων).

Η Κεντροδεξιά στη Γαλλία έχασε ψήφους όχι μόνο προς τον Μακρόν και τη Λεπέν αλλά και προς τον ηγέτη του Γκολικού – Εθνικιστικού Κόμματος «Ορθια Γαλλία» Νικολά Ντιπόν – Ενιάν, ο οποίος πέτυχε ένα αξιόλογο ποσοστό 4,73%. Το εν λόγω κόμμα θεωρείται συγγενικό των ΑΝ.ΕΛ., που απέσπασαν ψήφους από τη Ν.Δ.

Στη Γαλλία οι υποψήφιοι επέτειναν την ιδεολογική σύγχυση, με πρώτο τον Μακρόν, ο οποίος χαρακτηρίστηκε από την «El Pais» «ιδεολογικός χαμαιλέοντας». Στην Ελλάδα η διεθνιστική «Ριζοσπαστική Αριστερά» συνεργάζεται με την «Πατριωτική Δεξιά»…

Η κρίση διέλυσε το δικομματικό πολιτικό σύστημα στη Γαλλία και στην Ελλάδα, που καθιέρωσαν οι Ντε Γκολ και Κων. Καραμανλής, και κράτησε πάνω από σαράντα χρόνια.

Αρθρο του δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου στον Ελεύθερο Τύπος της Κυριακής