Προ ημερών το ανώτατο δικαστήριο της Γερμανίας ακύρωσε τον περιβαλλοντικό νόμο του 2019 ως «αντισυνταγματικό και ανεπαρκή για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης», γεγονός που χαιρετίστηκε δικαίως ως πολιτικός θρίαμβος των Grunen και των οργανώσεων που τους στήριξαν στην προσφυγή. Τον ιστορικό χαρακτήρα της απόφασης αναγνώρισε ακόμη και ο πολιτικός αντίπαλος, υπουργός Οικονομίας, Πέτερ Αλτμάιερ.

Στην ατμόσφαιρα, λοιπόν, της Γερμανίας, της Ευρώπης και όλου του κόσμου πλανάται η αίσθηση μιας μεγάλης αλλαγής, που μπορεί να φέρει τα πάνω-κάτω στις διεθνείς σχέσεις. Θα διαψευστούν, άραγε, και αυτές οι προσδοκίες, όπως πολλές άλλες στο παρελθόν; (Κάτι ξέρουμε κι εμείς από την εμπειρία του 2015…). Οι Πράσινοι επιμένουν κατηγορηματικά: Οχι!

Λιθαράκι λιθαράκι…

«Η δύναμή μας δεν είναι εφήμερη. Τη χτίσαμε σε βάθος χρόνων», τονίζει το «δεξί χέρι» της Μπέρμποκ, έμπειρη βουλευτής και υπεύθυνη ευρωπαϊκών υποθέσεων του κόμματος, Φραντσίσκα Μπράντνερ.

Μιλώντας για ευρωπαϊκά θέματα, οι Πράσινοι δεν καλοβλέπουν το ΝΑΤΟ (το πρόγραμμά τους προβλέπει επισήμως την απομάκρυνση των αμερικανικών πυρηνικών όπλων από τη Γερμανία – κάτι που είναι 100% βέβαιο ότι θα μείνει στα χαρτιά…) και ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής συνεργασίας κατά το «δόγμα Μακρόν».

Οπως επισημαίνει, πάντως, η «Handelsblatt», οι χώρες που ποντάρουν περισσότερο σε μια κυβέρνηση με πράσινο κορμό και καγκελάριο την Μπέρμποκ είναι, κυρίως, η Ελλάδα και η Ιταλία. Σύμφωνα με ανταποκρίσεις της εφημερίδας από την Αθήνα και τη Ρώμη, οι δύο μεσογειακές χώρες που επλήγησαν βαθιά από την οικονομική κρίση, από τα Μνημόνια και τώρα από τον κορονοϊό, με αποτέλεσμα να εκτοξευθεί το δημόσιο χρέος τους (της χώρας μας πάνω από 200% του ΑΕΠ και της Ιταλίας κοντά στο 150%), ελπίζουν πως η Μπέρμποκ θα δώσει, επιτέλους, το «πράσινο φως» στα ευρωομόλογα. Το ίδιο υποστηρίζει και η ιταλική «Repubblica», βασισμένη σε πρόσφατες δηλώσεις της αρχηγού των Πρασίνων υπέρ των ευρωομολόγων για την αντιμετώπιση των κορονοχρεών, όπως και στην ευνοϊκή προδιάθεση του αρχηγού του SPD και αντικαγκελαρίου, Ολαφ Σολτς, ο οποίος συνέβαλε στο χτίσιμο του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης.

Πέραν όμως του κρίσιμου ζητήματος των ευρωομολόγων, οι Πράσινοι είναι το μεγαλύτερο γερμανικό κόμμα (μαζί με την αριστερή Die Linke) που τάσσεται υπέρ της καταβολής των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου στην Ελλάδα. Ακόμη και από θέση εξουσίας παραμένει αβέβαιο αν θα μπορέσουν σπάσουν αυτό το κρατικό ταμπού δεκαετιών στο Βερολίνο. Ωστόσο, ο καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομικών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Γιώργος Παγουλάτος, επισήμανε ότι τα ευρωομόλογα και οι αποζημιώσεις δεν είναι τα μόνα θέματα όπου θέσεις των Πρασίνων προσεγγίζουν τις ελληνικές. Διαφοροποιούνται από την Κεντροδεξιά και το οικονομικό/βιομηχανικό κατεστημένο και στο ζήτημα της Τουρκίας, αντιδρώντας στην πώληση γερμανικών όπλων, που θα χρησιμοποιηθούν κατά της Ελλάδας – ιδίως των υποβρυχίων στα οποία επέμεινε συγκεκριμένα ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Δένδιας. Το κερασάκι στη «φιλελληνική τούρτα» των Πρασίνων -που θα εκτιμηθεί ιδιαίτερα από την ελληνική κοινή γνώμη αν υλοποιηθεί- είναι η υποδοχή περισσότερων προσφύγων από τους ελληνικούς καταυλισμούς, στο πλαίσιο μιας συνολικότερης χαλάρωσης της μεταναστευτικής πολιτικής στη Γερμανία και μιας δικαιότερης κατανομής σε όλη την Ευρώπη. Οπως φαίνεται και από το τελευταίο μανιφέστο τους, οι Πράσινοι δεν εμπιστεύονται την Τουρκία για τη σύναψη μιας νέας συμφωνίας για το προσφυγικό και προτιμούν να ανοίξουν περισσότερο τα ευρωπαϊκά σύνορα σε μετανάστες και πρόσφυγες από το να παραβιάζονται ανθρώπινα δικαιώματα και να χάνονται ζωές. Πρώτα από όλα, βέβαια, θα χρειαστεί να πείσουν την πλειονότητα των συμπατριωτών τους για τη βιωσιμότητα αυτών των σχεδίων.

Ρωσία, Κίνα, ΗΠΑ

Το παράδοξο με τους συντρόφους της Μπέρμποκ είναι ότι, ενώ διαφωνούν με τα πυρηνικά και την αύξηση εθνικών δαπανών υπέρ του NATO, θεωρούνται μακράν το πιο «αντιρωσικό» και «αντικινεζικό» κόμμα της Γερμανίας (ορμώμενοι όμως από «ευρωπαϊκή» σκοπιά, όχι από φιλοατλαντική). Εστω κι έτσι, αυτό το «αντιευρασιατικό» δόγμα τούς βοηθά να βρουν δίαυλο συνεννόησης με τις ΗΠΑ. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που στο τιμόνι τους βρίσκεται ο επίσης οικολόγος Τζο Μπάιντεν, πρωτοπόρος στη μάχη για τη σωτηρία του κλίματος και υπέρμαχος της «πράσινης μετάβασης» στην οικονομία.

Να σημειωθεί ότι οι Πράσινοι βρίσκονταν κοντά στους Δημοκρατικούς από την εποχή του Μπαράκ Ομπάμα και στο πρόσωπο του νέου προέδρου έχουν βρει τον ιδανικό Αμερικανό συνομιλητή.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr