Η (σαφώς προσκείμενη στο «δυτικό κλίμα») Wikipedia βιάστηκε ήδη να χαρακτηρίσει την Τσιχανόβσκαγια «εκλεγμένη πρόεδρο της Λευκορωσίας, που ανέλαβε καθήκοντα στις 14 Αυγούστου» -έστω και με την υποσημείωση «διαφιλονικούμενη (πρόεδρος)» εντός παρενθέσεως.

Στον πόλεμο της προπαγάνδας όλα επιτρέπονται, καθώς τα διακυβεύματα είναι τεράστια. Αν η Ρωσία χάσει και τον έλεγχο της Λευκορωσίας, μετά από εκείνον της Ουκρανίας, η περικύκλωσή της από το ΝΑΤΟ θα γίνει ασφυκτική. Ο Πούτιν μοιάζει διατεθειμένος να μην το επιτρέψει, ακόμη κι αν η ρωσική παρέμβαση στη Λευκορωσία γίνει πολύ πιο απροκάλυπτη από το Ντονμπάς της Ανατολικής Ουκρανίας και την Κριμαία, όπου τον πρώτο ρόλο έπαιξαν Ρώσοι παραστρατιωτικοί.

Από απλό πιόνι και παρατηρητής της Ιστορίας, δηλαδή από μια απλή, καθημερινή γυναίκα που έτυχε να παντρευτεί έναν blogger ακτιβιστή και να τον αντικαταστήσει εκούσα-άκουσα στην ηγεσία της λευκορωσικής αντιπολίτευσης, όταν εκείνος φυλακίστηκε τον Μάιο, η Τσιχανόβσκαγια μετατράπηκε σε βασίλισσα της γεωπολιτικής σκακιέρας, φθάνοντας ταχύτατα στο «τετράγωνο προαγωγής», στην 8η οριζόντιο.

Ως ηγέτιδα του μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης, η Σβετλάνα Τσιχανόβσκαγια όχι μόνο δεν αναγνώρισε τη «νίκη του τελευταίου δικτάτορα της Ευρώπης», Αλεξάντερ Λουκασένκο, αλλά με τη βοήθεια της Ε.Ε. ουσιαστικά αυτοανακηρύχθηκε νικήτρια των εκλογών με «60%-70%», καλώντας τον εξεγερμένο λαό και τους Ευρωπαίους να «ρίξουν» τον αντίπαλό της. Και μόνο το γεγονός ότι αυτή η νεαρή γυναίκα υποσχέθηκε να καταργήσει την Ενωση Κρατών Ρωσίας-Λευκορωσίας (ένα συνομοσπονδιακό υβρίδιο που εγκαθιδρύθηκε από τους Πούτιν-Λουκασένκο το 1999, αλλά παρά τις πιέσεις του Ρώσου προέδρου δεν κατάληξε στην απορρόφηση της Λευκορωσίας από τη Ρωσία) απoτελεί casus belli για τη Μόσχα.

Ηρωίδα παρά (;) τη θέλησή της, η Τσιχανόβσκαγια εμποδίστηκε να καταθέσει ένσταση στα εγχώρια δικαστήρια και ουσιαστικά απελάθηκε άρον άρον στη γειτονική Λιθουανία, όπου είχε φροντίσει να στείλει τα παιδιά της στη γιαγιά τους από τον Ιούλιο. «Με απείλησαν ότι θα με βάλουν φυλακή και θα στείλουν τα παιδιά μου σε ορφανοτροφείο. Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς», τόνισε.

Ομως από τη στιγμή που το ευρω-νατοϊκό μπλοκ αποφάσισε να ποντάρει επάνω της σε αυτό το ψυχροπολεμικό επεισόδιο, η 37χρονη Λευκορωσίδα αποφάσισε να μπει στον χορό και να χορέψει. Αλλωστε είχε ξεδιπλώσει στοιχεία της χαρισματικής και επικοινωνιακής της προσωπικότητας από την τρυφερή ηλικία των 12 χρόνων. Τότε, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, άρχισε να φιλοξενείται τα καλοκαίρια από μια αγροτική οικογένεια στην Ιρλανδία, τελειοποιώντας σταδιακά τα αγγλικά της και δουλεύοντας για το χαρτζιλίκι της. Ηταν στο πλαίσιο της φιλοξενίας στη Δυτική Ευρώπη των λεγόμενων «παιδιών του Τσερνομπίλ» (το πυρηνικό εργοστάσιο της πρώην Σοβιετικής Ενωσης βρίσκεται κοντά στα σύνορα με τη Λευκορωσία, όπου ελήφθησαν επίσης έκτακτα μέτρα και υπήρξαν επιπτώσεις σε ανθρώπους και περιβάλλον).

Για να γίνει βέβαια η Τσιχανόβσκαγια κανονική πρόεδρος θα πρέπει ο λαός της Λευκορωσίας να… περάσει πάνω από τα πτώματα των Λουκασένκο-Πούτιν, που δείχνουν διατεθειμένοι να το πάνε στα άκρα. Από τη μια είναι σαφές ότι ο Λευκορώσος προεδρο-δικτάτορας έχει χάσει κάθε λαϊκή νομιμοποίηση, από την άλλη η Ρωσία δεν έχει περιθώρια για άλλη γεωστρατηγική ήττα. Κυριολεκτικά σενάριο τρόμου, πολύ βαρύ για τους ώμους μιας μητέρας, που βάζει πάνω απ’ όλα τα παιδιά της…

Διαβάστε επίσης: Ώρα μηδέν στη Λευκορωσία: Βγάζει τον στρατό στους δρόμους ο Λουκασένκο

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr