Ο πρόεδρος της Βολιβίας Εβο Μοράλες είναι ο «πρωταγωνιστής» του νέου βιβλίου του δημοσιογράφου Ιάσονα Πιπίνη, με τίτλο «Το Καμένο Παλάτι.

Η αληθινή ιστορία του πρώτου ιθαγενούς προέδρου στη Λατινική Αμερική», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Στις 200 σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνονται πτυχές από τη νεότερη πολιτική ιστορία της Βολιβίας, με σημαντικότερη την ανάδειξη στο ανώτατο αξίωμα της χώρας ενός φτωχού ιθαγενούς αγρότη. Ο Εβο Μοράλες γεννήθηκε σε μια φτωχή οικογένεια σε ένα χωριό των Ανδεων, καλλιεργούσε φύλλα κόκας και μέσα από το μονοπάτι του συνδικαλισμού κατάφερε το 2005 να μπει στο προεδρικό μέγαρο της Βολιβίας, το επονομαζόμενο και Καμένο Παλάτι.

Το νέο βιβλίο του Ιάσονα Πιπίνη παρουσιάστηκε στον Ιανό, ενώ στην εκδήλωση μίλησαν η δημοσιογράφος Μαρία Σαράφογλου, η δημοσιογράφος Εύα Αντωνοπούλου, η οποία συντόνισε και τη συζήτηση, και η καθηγήτρια του Ιονίου Πανεπιστημίου Μαρία Δαμηλάκου. Οπως τονίστηκε στην παρουσίαση, ο Εβο Μοράλες, αν και εντάσσεται στους ηγέτες του λατινοαμερικανικού ποπουλισμού, διαφοροποιείται σημαντικά, κυρίως από το καθεστώς της Βενεζουέλας, αφού από τη διακυβέρνησή του απουσιάζει το στοιχείο του αυταρχισμού.

Ο «πόλεμος του νερού»

Ο δημοσιογράφος Ιάσων Πιπίνης συνάντησε τον πρόεδρο Εβο Μοράλες στη Λα Πας, σε υψόμετρο περίπου 4 χιλιάδων μέτρων στις Ανδεις και ταξίδεψε μαζί του με το προεδρικό αεροσκάφος αλλά και με ελικόπτερο σε διάφορες περιοχές της χώρας.

Οπως διηγείται ο ίδιος ο Εβο Μοράλες, το σπίτι του δεν είχε ηλεκτρικό ρεύμα ούτε τρεχούμενο νερό. Η σκεπή ήταν από άχυρα και το πάτωμα από χώμα. Προέρχεται από τους ιθαγενείς αϋμάρα και μέχρι την ηλικία των 14 ετών δεν είχε ούτε παπούτσια να φορέσει. Ο Μοράλες υπήρξε για χρόνια συνδικαλιστής των καλλιεργητών φύλλων κόκας στις Ανδεις («κοκαλέρος», όπως είναι γνωστοί) και μέσα από αυτό το μονοπάτι κατάφερε να εκλεγεί πρόεδρος της χώρας.

Στο βιβλίο γίνεται αναφορά και στον λεγόμενο «πόλεμο του νερού» στις αρχές του 2000, μια λαϊκή εξέγερση που έγινε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού αλλά και στις κινητοποιήσεις που ανάγκασαν τον πρώην πρόεδρο της Βολιβίας Σάντσες δε Λοσάδα να εγκαταλείψει το προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο.

Η συνέντευξη

Ο Εβο Μοράλες στη συνέντευξη που έδωσε στον δημοσιογράφο, η οποία περιλαμβάνεται στο βιβλίο, μίλησε και για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και δήλωσε πως σκοπεύει να επισκεφθεί τη χώρα μας στο άμεσο μέλλον.

Το Καμένο Παλάτι είναι το δεύτερο βιβλίο του δημοσιογράφου Ιάσονα Πιπίνη για την πολιτική ιστορία της Λατινικής Αμερικής. Το προηγούμενο βιβλίο του, «Το πείραμα της Λατινικής Αμερικής» (Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ, 2014), παρουσίαζε κυρίως την πολιτική διαδρομή του πρώην ηγέτη της λεγόμενης μπολιβαριανής επανάστασης στη Βενεζουέλα, Ούγο Τσάβες, αλλά και την ιστορία του ηγέτη της περουβιανής επανάστασης Χουάν Βελάσκο Αλβαράδο, συμμάχου του Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος ήταν θείος του συγγραφέα.
Οπως τόνισε ο Ιάσων Πιπίνης, το επόμενο βιβλίο του θα έχει αντικείμενο τη μεγάλη κρίση στη Βενεζουέλα. Στο βιβλίο, το οποίο γράφει αυτό τον καιρό και αναμένεται να κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο, θα περιλαμβάνονται μεταξύ άλλων συνεντεύξεις από τους «πρωταγωνιστές» της κρίσης, τόσο από την κυβέρνηση Μαδούρο όσο και από την αντιπολίτευση, αλλά και σημαντικά ντοκουμέντα, όπως συνεντεύξεις που κατάφερε να πάρει ο δημοσιογράφος στη Βενεζουέλα από πολιτικούς κρατούμενους του καθεστώτος Μαδούρο, προσπερνώντας την απαγόρευση που τους έχει επιβάλει η κυβέρνηση για να έρχονται σε επαφή με τον Τύπο.

ΤΙΤΛΟΣ: Απόσπασμα από το βιβλίο

Ο Γκονζάλο Σάντσες δε Λοσάδα κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ως πρόεδρος της Βολιβίας (1993 – 1997) είχε γίνει γνωστός με το παρατσούκλι «πουλαπατρίδας» (vendepatria) επειδή ακολούθησε πιστά τις συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που είχε μετατρέψει τη χώρα σε εργαστήριο πειραμάτων για την εφαρμογή των σκληρών μέτρων λιτότητας.

Μέσα σε δυο χρόνια ο «Γκόνι», όπως επίσης ήταν γνωστός, είχε πουλήσει σε πολυεθνικές εταιρείες τις τέσσερις μεγαλύτερες επιχειρήσεις της χώρας. Το πετρέλαιο, τις τηλεπικοινωνίες, την αεροπορική εταιρεία και τον σιδηρόδρομο.

Το 1997, όταν στην κυβέρνηση βρισκόταν πια ο Ούγο Μπάνσερ, ο οποίος συνέχισε την ίδια οικονομική πολιτική με τον προκάτοχό του, η Παγκόσμια Τράπεζα έβαλε στο μάτι και το σύστημα ύδρευσης και πρόσφερε τη διαγραφή χρέους 600 εκατομμυρίων ως αντάλλαγμα για την ιδιωτικοποίηση του νερού στην πόλη Κοτσαμπάμπα, κάτι που πέτυχε.

Στον διαγωνισμό που έγινε, συμμετείχε μόνο η κοινοπραξία Αγουας δε Τουνάρι, με βασική την αμερικανική εταιρεία Bechtel, η οποία υπέγραψε συμβόλαιο το οποίο της επέτρεπε να διαχειρίζεται το νερό μέχρι το 2039. Η συμφωνία προέβλεπε την ιδιωτικοποίηση ακόμη και του νερού που έπεφτε με τη βροχή, το οποίο απαγορευόταν κάποιος να το μαζεύει!

Η τιμή του νερού ανέβηκε στα ύψη και μεγάλα τμήματα του πληθυσμού που δεν είχαν να πληρώσουν έμειναν χωρίς νερό. Ακολούθησαν μεγάλες μαζικές διαδηλώσεις. Ο Εβο Μοράλες κατέβασε στους δρόμους περίπου τέσσερις χιλιάδες καλλιεργητές κόκας. Η κυβέρνηση έστειλε δυνάμεις της αστυνομίας από την πρωτεύουσα Λα Πας για να καταστείλει την εξέγερση.

Τα βράδια στους δρόμους επικρατούσε χάος, με τους αστυνομικούς να προσπαθούν να καταστείλουν με πλαστικές αλλά και με αληθινές σφαίρες και δακρυγόνα τις διαδηλώσεις. Πολλοί διαδηλωτές σκοτώθηκαν. Τα γεγονότα εκείνης της περιόδου έμειναν στην ιστορία ως ο «πόλεμος του νερού».

Στις αρχές του 2000 η Bechtel αναγκάστηκε να φύγει από τη χώρα, τα συμβόλαια ακυρώθηκαν και η εταιρεία ύδρευσης πέρασε σε κρατικό έλεγχο. Η αμερικανική εταιρεία απαίτησε να της καταβληθούν 25 εκατομμύρια δολάρια ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη στη Βολιβία.