Τότε ο Πούτιν δεν είχε την αύρα ενός ηγέτη παγκόσμιας κλάσης, ενώ η μέχρι τότε καριέρα του ήταν πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας. Η θητεία του Γιέλτσιν δεν κράτησε πολύ, την Πρωτοχρονιά κιόλας ο Πούτιν ανέλαβε μεταβατικός πρόεδρος, ακολούθησε η εκλογή του από τον λαό και έκτοτε θεωρείται ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της Ρωσίας.

Το γεγονός ότι ήταν άγνωστος στους Ρώσους και δεν είχε καμία προηγούμενη πολιτική εμπειρία, του έδινε ποσοστό δημοτικότητας μόλις 31% τον Αύγουστο του 1999. Τον Ιανουάριο του 2000, μετά την ανάληψη του προεδρικού θώκου σκαρφάλωσε στο 84%, ενώ τα τελευταία 20 χρόνια δεν έχει πέσει κάτω από το 60%.

Για πολλά χρόνια ο Πούτιν απολάμβανε τη… λατρεία των Ρώσων, την ώρα που η Δύση τον αντιμετώπιζε με καχυποψία, τόσο αναφορικά με το παρελθόν του -διετέλεσε πράκτορας της KGB στη Γερμανία- όσο και για τις κινήσεις στη διεθνή πολιτική σκηνή και στο εσωτερικό της χώρας.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, μία από τις πρωτοβουλίες που τον καθιέρωσαν στο εσωτερικό ήταν η ισχυρή απάντησή του στην εγχώρια τρομοκρατία, κηρύσσοντας πόλεμο ενάντια στους Τσετσένους αυτονομιστές, στους οποίους «χρέωσε» τις μυστηριώδεις βομβιστικές επιθέσεις του Σεπτεμβρίου 1999 σε διαμερίσματα σε πολλές ρωσικές πόλεις, παραλύοντας τη χώρα από φόβο. Ασχέτως όμως με τους δράστες, οι βομβιστικές επιθέσεις αποτέλεσαν κομβικό σημείο για την καριέρα του Πούτιν, καθώς όλο το έθνος βρέθηκε στο πλευρό του, καταφέρνοντας να γίνει δημοφιλής.

Αγανάκτηση Ρώσων

Ο 66χρονος πρόεδρος βρίσκεται πλέον στην τέταρτη θητεία του, μονοπωλώντας τη ρωσική πολιτική εδώ και δύο δεκαετίες. Αυτά τα χρόνια φαίνεται πως δεν έχει υπάρξει πολιτική δύναμη ικανή να τον «εκθρονίσει». Αλλωστε, φροντίζει να φιμώσει με κάθε τρόπο τους πολιτικούς αντιπάλους του, με την αντιπολίτευση να είναι προ πολλού κατακερματισμένη. Κάθε φορά που κάποιο πρόσωπο τολμάει να αντιπολιτευτεί και να συσπειρώσει τους δυσαρεστημένους πολίτες, η ρωσική κυβέρνηση δημοσιοποιεί σε βάρος του εμπλοκές σε σκάνδαλα, ύποπτες συναλλαγές, καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τον εμπλέκει σε μία ατελείωτη διαδικασία φυλακίσεων, ανακρίσεων και δικαστικών μαχών.

Το μέλλον όμως προμηνύεται δυσκολότερο για τον πρόεδρο, αφού η πολιτική ατμόσφαιρα στη Ρωσία έχει αλλάξει και ο Πούτιν ίσως να μην είναι σε θέση να αγνοήσει πλέον τις υποχρεώσεις του στο εσωτερικό, όντας επικεντρωμένος στα διεθνή θέματα.

Τους τελευταίους μήνες είναι έκδηλη η οργή μερίδας πολιτών. Οργανώνονται διαδηλώσεις για τον σωρό σκουπιδιών στη βόρεια Ρωσία και στην περιοχή της Μόσχας, την ώρα που εδώ και ένα μήνα πολίτες βγαίνουν στους δρόμους απαιτώντας ελεύθερες δημοτικές εκλογές στις 8 Σεπτεμβρίου. Η οικονομική κατάσταση για χιλιάδες ανθρώπους είναι δραματική, με τις κυρώσεις της Δύσης εναντίον της Ρωσίας για την προσάρτηση της Κριμαίας να έχουν πλήξει την οικονομία.

Οπως συνοψίζει ο πολιτικός επιστήμονας Αλεκσέι Κουρτόβ, η πτώση της δημοτικότητας του Πούτιν οφείλεται σε δύο παράγοντες: Η οικονομική στασιμότητα και οι μειούμενοι μισθοί ο πρώτος, και ο δεύτερος η αυξανόμενη αίσθηση αδικίας και διαφθοράς και η πεποίθηση πως όσοι είναι υψηλότερα στην εξουσία κλέβουν από τους απλούς ανθρώπους.

Ο Βάλερι Φιοντόροβ, διευθυντής του κρατικού δημοσκοπικού ινστιτούτου VTSIOM, έχει διαφορετική άποψη, υποστηρίζοντας πως υπάρχει μεν δυσαρέσκεια για την οικονομία, την περίθαλψη και επιθυμία για καλύτερους μισθούς, ωστόσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν παραμένει ο απόλυτος ηγέτης. «Οι άνθρωποι είναι ευγνώμονες για τον πρόεδρο, τον σέβονται και εναποθέτουν τις ελπίδες τους στο πρόσωπό του. Τουλάχιστον η πλειονότητα. Πάντα θα υπάρχουν οι δυσαρεστημένοι και αυτοί που θέλουν αλλαγή, αλλά δεν είναι πολλοί», δήλωσε στην DW.

Η ΖΩΗ ΤΟΥ «ΤΣΑΡΟΥ»

*7 Οκτωβρίου 1952: γεννήθηκε στο Λένινγκραντ, σημερινή Αγία Πετρούπολη

*1975: αποφοίτησε από τη Νομική και ξεκίνησε καριέρα ως πράκτορας της KGB κυρίως στην ανατολική Γερμανία, θέση που διατήρησε μέχρι το 1990

*1980: γνώρισε τη σύζυγό του Λιουντμίλα (αεροσυνοδός τότε), παντρεύτηκαν τρία χρόνια μετά και έχουν μαζί δύο κόρες

*Τη 10ετία του 1990 εργάστηκε σε διοικητικές θέσεις στο Πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ και ως πολιτικός σύμβουλος. Το 1994 ανέλαβε την αντιδημαρχία στο Λένινγκραντ.

*1998: έγινε επικεφαλής των Υπηρεσίας Ασφαλείας της Ρωσίας (παρακλάδι της πρώην KGB) και επικεφαλής της Συμβουλίου Ασφαλείας επί προεδρίας Γιέλτσιν.

*1999: διορίστηκε μεταβατικός πρόεδρος και εκλέχθηκε με 53%. Κέρδισε και πάλι το 2004.

*2008: και αφού δεν μπορούσε να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα, ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, προστατευόμενός του, τον διόρισε πρωθυπουργό, θέση που διατήρησε ως το 2012 που επανεξελέγη στην προεδρία.

*2013: ανακοίνωσε το διαζύγιό του από την επί 30 χρόνια γυναίκα του Λιουντμίλα, δίνοντας λίγες εξηγήσεις. Λέγεται ότι διατηρεί μακροχρόνια σχέση με τη Ρωσίδα ολυμπιονίκη Αλίνα Καμπάεβα με την οποία έχει ένα παιδί.

*2018: το 67% του εκλογικού σώματος τον εξέλεξε πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας με 76%.

Από την έντυπη έκδοση