Ο σκελετός ανακαλύφθηκε από μια ομάδα αρχαιολόγων από την Ιταλία, το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, αλλά και το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.

Οι αρχαιολόγοι είδαν έκπληκτοι πως μέσα στο στόμα του παιδιού είχε τοποθετηθεί μια μεγάλη πέτρα! Θεωρούν πως πρόκειται για μέρος ενός τελετουργικού κατά την κηδεία που είχε στόχο να περιοριστεί η ασθένεια από την οποία έπασχε το παιδί, πιθανώς ελονοσία.

«Δεν έχω ξαναδεί τίποτα σαν αυτό. Είναι εξαιρετικά μυστηριώδες και περίεργο», δήλωσε ο αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, David Soren, που επιβλέπει αρχαιολογικές ανασκαφές από το 1987. «Στην περιοχή εδώ, το ονομάζουν «Το βαμπίρ του Lugnano»«, τονίζει ακόμη.

Η ανακάλυψη της… πρακτικής για τα βαμπίρ έγινε σε ένα εγκαταλελειμμένο ρωμαϊκό χωριό που μετατράπηκε σε νεκροταφείο στα μέσα του 5ου αιώνα. Εκεί έθαβαν μωρά και παιδιά που είχαν προσβληθεί από ένα φονικό ξέσπασμα του ιού της ελονοσίας. Ονομάζεται «η νεκρόπολη των μωρών».

Ο σκελετός, όπως αποκαλύφθηκε μετά από ανάλυση των δοντιών, ανήκει σε ένα παιδί 10 ετών, αγνώστου φύλλου. Αποτελεί μυστήριο, αφού ήταν αρκετά μεγαλύτερο σε ηλικία από τα άλλα παιδιά που είχαν ταφεί στο σημείο.

Μέχρι σήμερα θεωρούνταν πως στην «νεκρόπολη των μωρών» έθαβαν μόνο βρέφη και αγέννητα έμβρυα. Έχουν βρεθεί περίπου 50 θαμμένα μωρά, αλλά κι ένα τρίχρονο κοριτσάκι το οποίο επίσης είχε μια πέτρες στα χέρια και τα πόδια του. Μέχρι σήμερα, αυτό ήταν το μεγαλύτερο σε ηλικία παιδί, αφού η ανακάλυψη του 10χρονου… βαμπίρ ανατρέπει τα δεδομένα!

«Με δεδομένη την ηλικία του παιδιού και την πέτρα που βρέθηκε στο στόμα, εκπροσωπεί μια «ανωμαλία» σε ένα ήδη… αφύσικο νεκροταφείο» λέει ο επικεφαλής της ανασκαφής, David Pickel.

[dynamic-sidebar id=”post-area-diabaste”]