Δημιούργησε τη Ροκ εν Ρολ και ενέπνευσε τον μύθο των περασμένων δεκαετιών Έλβις Πρίσλεϊ, αλλά και τους Μπιτλς.

Ο θρύλος του ροκ από τη Νέα Ορλεάνη είχε αποσυρθεί εδώ και πολλά χρόνια, παρέμενε ωστόσο ένας θρύλος για τους γνώστες της μουσικής σκηνής.

Η είδηση της απώλειάς του επιβεβαιώθηκε από τους συγγενείς του στη Νέα Ορλεάνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Χαρακτηριστική ήταν η εκφώνηση από τον τηλεοπτικό σταθμό που μετέδωσε πρώτος την απώλεια του θρυλικού μουσικού. «Τα λόγια που θα σας πω μου προκαλούν βαθιά λύπη και κατάθλιψη. Χάσαμε έναν θρύλο. Έναν από τους ήρωές μου. Ο Φατς Ντόμινο της Νέας Ορλεάνης απεβίωσε», ακούστηκε να λέει ο αστέρας της αμερικανικής τηλεόρασης Wendell Pierce.

Η λαμπρή πορεία του

Ο Fats Domino γεννήθηκε ως Αντουάν Ντομινίκ Ντόμινο στις 26 Φεβρουαρίου 1928 στη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα. Το μεγάλο του ταλέντο φάνηκε από την ηλικία των 10 ετών, ότυαν άρχισε να παίζει δημόσια πιάνο με τον τρόπο που μόνο εκείνος ήξερε την εποχή εκείνη.

Η πρώτη του δουλειά ήταν στο Hideaway Club, όπου η ορχήστρα του μπασσίστα του Billy Diamond έβγαλε το παρατσούκλι «Fats» (χοντρός). Το 1948 υπέγραψε στην εταιρία δίσκων Imperial. Πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το «The Fat Man» που ήταν το δεύτερο κομμάτι που ηχογράφησε, στις 10 Δεκέμβρη του 1949. Ο Fats πούλησε ένα εκατομμύριο αντίτυπα με την πρώτη του κυκλοφορία σε δίσκο.

Η πραγματικά μεγάλη επιτυχία ήρθε τον Απρίλη του 1955, με το «Ain’t that a shame». Ακολουθεί μια ολόκληρη σειρά από επιτυχημένα κομμάτια, το «Blueberry Hill», που ηχογραφήθηκε στο Λος Άντζελες και κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1956, το «Blue Monday» που ηχογραφήθηκε ένα χρόνο πριν στη Νέα Ορλεάνη, το «Whola lotta lovin’» το 1958, το «I’ m ready» το 1959 και την ίδια χρονιά, τα «I want to walk you home» και «Be my guest».

Ο Φατς Ντόμινο εμφανίστηκε και σε δύο μουσικές ταινίες του 1956, το «Shake, Rattle & Rock!» και το «The Girl Can’t Help It», καθώς και στο «Jamboree» του 1957.