Μιλώντας για τον γάμο της είπε:  «Παντρευτήκαμε την Τετάρτη. Τη Δευτέρα (27 Ιουλίου 1981) είχαμε πάει στον ναό του Αγίου Παύλου για την τελευταία πρόβα και τα φώτα της κάμερας ήταν όλα ανοιχτά και τότε πήρα μια ιδέα για το πως επρόκειτο να ήταν εκείνη η μέρα. Και έκλαψα πάρα πολύ. Πραγματικά κατέρρευσα και ήταν εξαιτίας πολλών πραγμάτων. Εξαιτίας της υπόθεσης με την Καμίλα, που επανερχόταν κατά τη διάρκεια του αρραβώνα μας. Προσπαθούσα απεγνωσμένα να είμαι ώριμη σχετικά με αυτό, αλλά δεν είχα τις βάσεις να το κάνω και δεν μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν για αυτό.  Μετά τον γάμο ήμουν τόσο  μελαγχολική που προσπάθησα να κόψω τις φλέβες μου με ξυράφια. Έβρεχε και έβρεχε και έβρεχε. Πήγα στο Λονδίνο για να ψάξω για θεραπεία, όχι επειδή δεν μου άρεσε στο Μπαλμόραλ, αλλά επειδή ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση».

Για την ζωή της με τον Κάρολο είπε: «Θυμάμαι τον σύζυγό μου να είναι πολύ κουρασμένος. Και οι δυο ήμασταν πολύ κουρασμένοι. Ήταν μεγάλη μέρα. Εκείνο το βράδυ μου έστειλε ένα πολύ ωραίο δαχτυλίδι με την σφραγίδα των φτερών του πρίγκιπα της Ουαλίας και μια πολύ ωραία κάρτα που έλεγε: “Είμαι τόσο περήφανος για σένα και όταν φτάσεις θα είμαι στο βωμό για σένα. Κοίτα τους στα μάτια και ρίξε τους ξερούς” .Έβλεπε με δέος την μητέρα του και φοβόταν τον πατέρα του, και εγώ ήμουν πάντα το τρίτο πρόσωπο στο δωμάτιο. Δεν ήταν ποτέ: “Αγάπη μου, θέλεις ένα ποτό;”, αλλά: “Μαμά, θέλεις ένα ποτό;” , “Γιαγιά, θέλεις ένα ποτό;”, “Νταϊάνα, θέλεις ένα ποτό;”».