Από τον Άρη Σώζο

Είναι κάτι το οποίο θα καταλάβεις αν φέρεις στο μυαλό σου ταινίες όπως είναι το Life, το Donnie Darko, αλλά και τον Αριστερόχειρα ή το Prisoners. Αυτήν ακριβώς την πολυδιάστατη υποκριτική,  καταφέρνει να περάσει και μέσα από την ταινία του Ντέιβιντ Γκόρντον Γκριν, που έχει ως κύριο θέμα την αληθιμή ιστορία του Τζεφ Μπάουμαν. Του ανθρώπου που έχασε τα πόδια του στο τρομοκρατικό χτύπημα της Βοστόνης και αναγκάστηκε να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα της ζωής του.

Το σενάριο του Τζον Πόλονο ξεχωρίζει ακριβώς για τον λόγο ότι αποστασιοποιείται από την Χολιγουντιανή συνταγή που θέλει όλους τους πρωταγωνιστές ως οι ήρωες που θα σώσουν την ημέρα. Μέσα από την ταινία, εμφανίζςεται η εύθραυστη και ανθρώπινη πλευρά του Μπάουμαν, που στο δικό του μυαλό οι εκρήξεις δεν σταμάτησαν ποτέ. Ακόμη και αν το κοινό τον μετατρέπει χωρίς την θέληση του στον «ήρωα της διπλανής πόρτας» που επιβίωσε από την τρομοκρατική επίθεση, ο ίδιος ψάχνει μία νέα θέση στον κόσμο που αλλάζει επειδή έχει αλλάξει και ο ίδιος.

Χωρίς καμία διάθεση για ηρωισμούς, συνεντεύξεις και λίγα λεπτά δημοσιότητας. Δεν είναι κάποια τρελή περιπέτεια όπου ο ήρωας ξεχύνεται στους δρόμους για να τιμωρήσει τους υπαιτίους. Είναι απλά η επόμενη μέρα μετά από μία τραγική στιγμή για έναν άνθρωπο, που προσπαθεί να βρει την ισορροπία ανάμεσα στον ίδιο του τον εαυτό και στους ανθρώπους που έχει τριγύρω του. Ακριβώς εκεί είναι που ξεχωρίζει και ο Γκίλενχαλ. Είναι γήινος και προσιτός. Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να είναι ο γείτονάς σου.

Σε κάθε περίπτωση, το Stronger είναι μία ταινία για νικητες. Που δείχνει ότι η ελπίδα βασιελύει παντού ακόμα και όταν η κατάσταση σε φέρνει στα όρια. Γιατί εκεί ξεχωρίζουν οι πραγματικά δυνατοί άνθρωποι. Εκείνοι που δεν το βάζουν κάτω.

Η ταινία κυκλοφορεί ήδη στις ελληνικές αίθουσες.