Τα έχουμε ξανασυζητήσει. Τα τρολ και οι «στρατοί» στα social media ψάχνουν καθημερινά για «αίμα στην αρένα». Με κάθε αιτία και κάθε αφορμή. Για οποιαδήποτε ατάκα πολιτικού, για ένα οφσάιντ ή πέναλτι σε κάποιο ντέρμπι, για τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τα χιόνια, έως και τις παραστάσεις στην Επίδαυρο.

ΤΙΣ τελευταίες ημέρες, λοιπόν, γίνεται ένας χαμός. «Αντι-Κιτσοπουλικοί» δίνουν «μάχες» με τους «Κιτσοπουλικούς» με αφορμή τους «Σφήκες» του Αριστοφάνη, την παράσταση που σκηνοθέτησε η Λένα Κιτσοπούλου στην Επίδαυρο και προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις. Στη συνέχεια, ήρθαν και τα γεμάτα με σκουπίδια σκηνικά της «Μήδειας», που σκηνοθέτησε ο Φρανκ Κάστορφ, σαν… κερασάκι στην τούρτα.

ΚΑΠΟΥ εκεί όμως χάθηκε η μπάλα. Κόσμος που δεν έχει δει την παράσταση. Aλλοι που δεν έχουν πατήσει ποτέ στην Επίδαυρο. Κάποιοι που δεν χάνουν παράσταση στο αργολικό θέατρο. Aλλοι που θεωρούν τοyς εαυτούς τους «ειδικούς» και χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες -άλλη πλάκα και αυτή-, στους «προστάτες» της παράδοσης και στους «προχώ της αντισυμβατικής κουλτούρας». Oλοι οι παραπάνω σφάζονται μεταξύ τους.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν έχει κανένα νόημα να κάνω θεατρική ανάλυση για τις παραστάσεις. Ούτε τις είδα ούτε κριτικός είμαι. Ως απλός θεατής, όμως, υπάρχουν «εναλλακτικές» ή «κλασικές» παραστάσεις που έχω δει και άλλες ήταν εξαιρετικές, ενώ σε άλλες δεν μπορούσες να αντέξεις μετά τα πρώτα πέντε λεπτά. Αρα, για έναν απλό θεατή δεν αποτελεί κριτήριο το αν κάτι ακολουθεί τις θεατρικές νόρμες ή είναι ριζοσπαστικό. Μια καλή παράσταση είναι πάντοτε μια καλή παράσταση και ισχύει και το αντίστροφο.

ΠΑΝΤΩΣ, δεν μπορούν να μπουν «όρια» σε οποιαδήποτε μορφή Tέχνης, καθώς αυτό αντιβαίνει στον βασικό «κανόνα» των Tεχνών, πως δεν υπάρχουν «κανόνες». Και, άλλωστε, ποιος θα έθετε κάθε φορά αυτά τα όρια; Ετσι προχωράει ο κόσμος εδώ και αιώνες. Απλά, κάτι είτε αρέσει είτε δεν αρέσει. Με μια υποσημείωση βέβαια, ότι προφανώς και οποιαδήποτε πολιτιστική εκδήλωση «προσαρμόζεται» στο χώρο όπου διεξάγεται. Και πάμε παρακάτω, γιατί βάρυνε η κουβέντα.

ΟΛΑ αυτά, έτσι κι αλλιώς, σε λίγες ημέρες θα έχουν ξεχαστεί. Κάτι άλλο που θα είναι σοβαρό ή «σοβαρό» θα απασχολεί την κοινωνία και πολύ περισσότερο τα social media.

ΑΛΛΟ είναι το θέμα, πού θα έπρεπε να μπει στο τραπέζι. Τι… Επίδαυρο θέλουμε ως χώρα; Για λίγους ή για πολλούς; Το Φεστιβάλ πρέπει να αφορά λίγες χιλιάδες ανθρώπους; Ή να «ανοίξει» και να αποτελέσει παγκόσμιο γεγονός;

ΝΑ γίνονται περισσότερες παραστάσεις από την άνοιξη έως το φθινόπωρο. Και «εναλλακτικές» και «κλασικές». Με σκηνοθέτες από την Ελλάδα, την Ευρώπη, αλλά και το Χόλιγουντ. Π.χ. δεν θα ήθελαν να παίξουν στην Επίδαυρο η Μέριλ Στριπ, ο Μπραντ Πιτ και άλλοι σταρ; Ή κορυφαίοι θεατρικοί ηθοποιοί από όλο τον κόσμο; Και να γίνει επιτέλους μια παγκόσμια γιορτή πολιτισμού στην Επίδαυρο; Δεν είναι δύσκολο, απλά θέλει τόλμη. Ας το τολμήσουμε. Αντί να συζητάμε για την Κιτσοπούλου…

Ειδήσεις σήμερα